Tot achter de
stilte reiken
iól zeeland
Ford T in de Lepelstraat
Oei laat piano onder zijn handen zingen
zeeland
in de
vorige
eeuw
maandag 19 november 2012
W<K«St5SS5SWMW955K«SSSSWSKSMi
Een nieuwe opgave uit de collectie kaarten en foto's van Hans
Lindenbergh. Onze vraag: waar is deze foto genomen?
We zijn nieuwsgierig naar de locatie en lezen graag anekdotes of
verhalen over deze plek.
Stuur uw oplossingen naar: redactie@pzc.nl of stuur een brief
naar de PZC, postbus 91, 4330 AB Middelburg. Drie inzenders van
goede antwoorden ontvangen een waardebon.
Het was in de beginjaren
van de vorige eeuw dat
de Ford T van P. Dour-
leyn - en later J. van Lie
ren - rondtufte door het dorp Wis-
senkerke op Noord-Beveland om
groente en levensmiddelen te ver
kopen. Zijn winkel was gevestigd
in de Lepelstraat (nu Oostvoorst
raat), tevens het antwoord op de
raadkaart van vorige week.
Jan de longe uit Nieuwerkerk kan
zich die straat nog goed voor de
geest halen. Café Pax Intrantibus
('Vrede aan hen die hier binnentre
den'), de openbare school, het
smalle straatje er naast (het slop),
bakkerij Heuseveldt... De Jonge
herinnert het zich nog allemaal.
Als geboren Wissenkerkenaar was
het voor Rinus de Moor ook niet
moeilijk om de straat op de foto te
herkennen. „In mijn tijd waren er
in de Lepelstraat veel winkeltjes
en neringdoenden gevestigd. Twee
drogisterijen, slager Boot, een gara
ge- annex fietsenbedrijf, twee kle-
dingwinkeltjes (Hoek van Dijke
Toneelstuk Coupure vanuit nieuwe invalshoek
Bij Theaterproductiehuis Zeelan-
dia gaat donderdag na tien jaar
wederom het stuk Coupure in
première. Een verhaal van twee
mensen bij wie 60 jaar na de
Watersnoodramp de littekens
nog steeds pijn doen, een ver
haal reikend tot achter de stilte.
door Ali Pankow
Het is lang geleden, de
Watersnoodramp van
1953. Zij verloor haar
10-jarig dochtertje. Hij
nam een beslissing die hem zijn le
ven lang schuldgevoelens bezorgt.
Beiden zwegen al die jaren. Nu
treffen die twee elkaar op de cou
pure, in veel opzichten een beteke
nisvolle plek.
Heieen Verburg schreef het stuk
ruim tien jaar geleden als ope
ningsvoorstelling van het Zeeland
Nazomerfestival 2002. Een locatie
voorstelling in de vruchtbare pol
der bij Zonnemaire, die geen enkel
spoor meer vertoont van de storm
vloed een halve eeuw eerder. Veel
bezoekers koesteren de herinne
ring aan die indrukwekkende voor
stelling en vormgeving.
Nu, tien jaar verder, aan de voora
vond van de 60-jarige herdenking
van de ramp acht Zeelandia het
en De Regt), schoenmaker Back,
kleermaker De Schipper, twee kap
pers en diverse kruidenierswinkel-
tjes. Bakkerij Heuseveldt was niet
de enige, want elders op het dorp
waren nog vijf bakkers gevestigd."
„Het grote gebouw is de voormali
ge openbare school", zegt Mare Oe-
le uit Middelburg. „In de jaren vijf
tig en zestig oefende in deze
school harmonie Apollo. Daar luis
terde ik naar als ik logeerde bij
mijn grootouders, die op de Ach
terweg (nu Zuidstraat) woonden.
De school is jaren geleden ge
sloopt, nu staat er een super
markt."
„Het eerste huis rechts naast de
school staat er nog steeds, in de
zelfde stijl", weet Edward Marcus-
se uit Kamperland. „Maar het staat
al jaren leeg en wordt binnenkort
afgebroken. De hele rij gaat trou
wens tegen de vlakte."
Winnaars bon: Mare Oele, Middelburg,
Ploni van Keulen-Fraanje, Oostkapelle,
en C. Clement, Kamperland.
Stefan Perceval
tijd voor een hernieuwde opvoe
ring. „Met een nieuwe betekenis",
benadrukt Alex Mallems, artistiek
leider van het Theaterproductie
huis en dramaturg bij Coupure.
„Wij ontkennen die voorgaande
productie niet. Het zijn dezelfde
mensen, weer gespeeld door Mar
lies Hamelynck en Bram Kwekke-
boom. Ze dragen ook dezelfde kos
tuums, maar ze worden vanuit
een andere hoek belicht."
Regisseur Stefan Perceval vult aan:
„Het stuk is losgekomen van de
Zeeuwse klei, het is een universeel
verhaal geworden. Toen ik er voor
de eerste keer met Alex over sprak,
kwamen we al tot de conclusie dat
iedereen z'n eigen watersnood
ramp heeft. Een punt in je leven
waarop je geblokkeerd zit of waar
op je zoiets ergs meemaakt dat het
je hele verdere leven bepaalt. Die
ramp van 1953 is alleen het kader
waarbinnen je het verhaal vertelt,
maar het gaat over veel meer."
Stefan Perceval werd in België ge
boren, twintig jaar na de ramp.
Heeft hij persoonlijk een extreme
ervaring met water? „Ja, ik ken de
kracht van water nogal goed. Mijn
ouders waren binnenschippers. Zij
zijn eens aangevaren met hun
schip. Mijn vader vertelde altijd
hoe snel alles was gegaan. Hij kon
nog net mijn moeder bij de haren
sleuren, het vege lijf redden en de
rest was weg. Binnen vier secon
den waren ze alles kwijt. Dat heeft
het gezin waar ik uitkom gete
kend. Wij hadden geen tastbare
herinneringen aan vroeger. Geen
foto's, geen kaartjes en dat had het
water gedaan."
Die succesvolle eerste versie van
Coupure in 2002 werd geregis
seerd door Guido Wevers. De spe
lers hebben beiden een enorme
persoonlijke verbondenheid met
de ramp én dit stuk. Wat beteken
de dat voor Perceval toen hij voor
de huidige regie werd gevraagd?
„Een zoektocht naar 'hoe gaan we
dit aanpakken'? Vooral omdat ik
dat eerdere succes niet wilde be
vechten. In het begin werden
Bram en Marlies af en toe gecon
fronteerd met hun herinnering in
spelen, maar dat station was al
gauw gepasseerd. Het is enorm
knap dat zij zich zo volledig heb
ben overgegeven aan mijn kleine
regiehandjes."
Volgens Mallems is een zaalproduc
tie sowieso heel anders dan een lo
catievoorstelling. „Ik ken dit stuk
vanaf de geboorte. Na tien jaar
Alex Mallems
door Jeanette Vergouwen
De cd die de pas zestienjari
ge Martin Oei onlangs op
nam in de Zeeuwse Con
certzaal in Middelburg is een ju
weeltje geworden. De opnametech
niek van Zefirrecords voldoet op al
le fronten. De opname is een be
wijs dat er in een studio samen
met de musicus grenzen verlegd
kunnen worden.
De disc kwam tot stand doordat
Beethoven musicoloog Cees Nieu-
wenhuizen Martin Oei vroeg om
de eerste uitvoering te spelen van
de Vroege pastorale, een volledige
Beethovensonate, die wel volledig
was uitgeschetst als Fantasia sona
te door Beethoven, maar nooit
echt was afgerond en dus ook
nooit was gespeeld. Nieuwenhui-
zen reconstrueerde het stuk en het
staat nu samen met Sonate Der
Sturm (nr. 17 in d op. 31 nr. 2), de
smaakvolle tweede versie van Für
Elise van Beethoven en de vijfde
sonate van Nieuwenhuizen op de
cd.
Het is een opmerkelijke prestatie
van een jonge pianist. Zoveel gere
nommeerde pianisten vóór hem
speelden sonates van Beethoven.
Oei etaleert een geweldige tech
niek en vertolkt de werken van
Beethoven transparant en met een
groot muzikaal gevoel. De piano
zingt onder zijn handen en zijn in
terpretatie is fris, ritmisch correct
en wordt voorzien van een speci
fieke emotionele inleving.
In het werk van Nieuwenhuizen,
dat gebaseerd is op gedichten van
Roland Holst, etaleert Oei een
krachtig toucher. Hij heeft geen en
kele moeite met het interpreteren
van hedendaagse partituren.
Nederland heeft er een groot pia
notalent bij. Martin Oei, die pas
op zijn negende jaar begon met
pianospelen en drie jaar geleden
was te zien bij het Festival van
Zeeuwsch-Vlaanderen, gaat vol
gend jaar samen met Daniël
Wayenberg (83) optreden. Deze
combinatie van jarenlange pia
no-ervaring en jong talent moet
absoluut boeiend zijn.
De cd is uitgebracht op het
Zeeuwse label Zefir Records
(ZEF 9631). Voor meer informatie
zie www.zefirrecords.nl.
Lepelstraat
