Heijkoop wil zee aan
informatie delen
221 zeeland
Dromen over Hulst-Noord
Cor Heijkoop
'Benader studenten actief
almanak
Bril
zaterdag 17 november 2012
door Christel Tuin
Zeeuws-Vlaanderen krimpt en vergrijst Veel jongeren trekken weg.
Maar waarom? Bas Dingenouts (De Rede), Anoek de Cardeijn (Zwin
College), Christel Tuin (Reynaertcollege) en Raymond de Frel (Zelden-
rust-Steelantcollege) proberen daarop aan de hand van hun klassen-
foto's antwoord te krijgen van hun oud-klasgenoten. Vandaag Jolien
Pauw uit de klas van Christel.
„Als opgroeiend jongentje op Walcheren had ik het al.
Ik verzamelde knipsels, had al een soort archiefje en
spijbelde van school als er weer een schip voor de
boulevard in moeilijkheden was. Het is uitgegroeid
tot meer dan interesse. Het is wel een passie, ja."
Maritiem publicist Cor Heijkoop
uit Middelburg staat bekend om
zijn grondige onderzoek. Bij het
onderzoek naar rampen, aanva
ringen en strandingen laat hij
niets aan het toeval over. Het
leidt vaak tot een nieuwe kijk
op gebeurtenissen.
Jolien Pauw: „Voor alleen een droombaan zou ik niet terugkeren, de omge- door Wout Bareman
ving moet ook aantrekkelijk genoeg zijn."
TT oliën Pauw, geboren en opge-
I groeid in Hulst, verlaat de
I Vossenstad na de middelbare
I school om gezondheidswe-
J tenschappen te studeren in
Maastricht.
Na haar studie gaat ze in Breda sa
menwonen met haar, eveneens
uit Hulst afkomstige, vriend. Aan
een terugkeer naar Zeeuws-Vlaan
deren hebben ze wel even ge
dacht, maar ze besluiten toch in
Brabant te blijven. „Vooral de mo
gelijkheden op werkgebied zijn
hier toch een stuk groter. Vanuit
Breda kunnen we bovendien mak
kelijk naar onze geboortestreek te
rugkeren en we wonen centraal,
zodat ik makkelijk met mijn vrien
dinnen, die verspreid over heel
Nederland wonen, kan afspre
ken."
Een andere redenen waarom ze
graag centraal blijft wonen, is
haar masteropleiding recht van
de gezondheidszorg, die ze nu
volgt aan de Rotterdamse Er-
asmusuniversiteit.
„Hierna wil ik graag als jurist aan
de slag, misschien wel bij een gro
te overheidsinstelling of zorgver
zekeraar. In Zeeuws-Vlaanderen
heb je deze mogelijkheid niet en
ik wil graag alle opties open hou
den."
Volgens Jolien moeten werkge
vers Zeeuws-Vlaamse studenten
die bijna afstuderen, actief bena
deren. „Het is belangrijk dat zij
weten dat er ook in deze regio
werkmogelijkheden zijn. Toen ik
afstudeerde, dacht ik eigenlijk
niet eens na over deze optie om
dat ik er vanuit ging dat er toch
Neem de tragedie met
de gekapseisde veer
boot Herald of Free
Enterprise in maart
1987, net buiten de
pieren van Zeebrugge. Heijkoop
achterhaalde hoe de Britse fiisiere-
derij Townsend-Thoresen (later
overgenomen door P8cO) bij po
gingen om veerverbindingen op te
zetten over Het Kanaal werd ge
dwarsboomd door de Britse, Fran
se en Belgische staatsbedrijven, die
dergelijke verbindingen als hun
monopolie beschouwden. Het was
ook de reden waarom de rederij
uitweek van Oostende naar Zee-
brugge, waar de ramp zich voltrok.
Ook interessant: de ferry voer op
het moment van het ongeluk - ver-
Jolien Pauw (27), 5vwo, Reynaertcolle
ge (2002).
geen geschikt werk voor mij zou
zijn." Van de vergrijzing zijn we
volgens haar nog lang niet af.
„Vanuit mijn huidige baan als be
leidsmedewerker bij een oude
renzorginstelling weet ik dat de
vergrijzing zeker tot 2040 aan
houdt. Ik zie bevolkingsgroei- en
krimp echter als een golfbewe
ging en ik denk dat Zeeuws-Vlaan
deren wel dunbevolkter zal wor
den, maar ook dat onze generatie
wellicht op oudere leeftijd terug
zal keren."
Om jongeren eerder terug te krij
gen, zal de regio zowel het werk-
als het woonklimaat moeten ver
beteren. „Voor alleen een droom
baan zou ik niet direct terugke
ren. De omgeving moet ook aan
trekkelijk genoeg zijn, en anders
om. Het is de combi die het doet",
besluit ze.
oorzaakt door openstaande boeg
deuren - met een gedeeltelijke re
servebemanning én een kapitein,
die normaliter gezagvoerder was
op schepen van een ander type.
Het leidde tot fatale communica
tiefouten.
Heijkoop tekende zijn bevindin
gen op in zijn nieuwste boek S.O.S
- In de Wielingen, scheepscalamitei-
ten in het Vlaamse kustgebied. Daar
mee lijkt de 'opdracht' volbracht.
Eerder beschreef hij het leed voor
de kust van Westkapelle, Vlissin-
gen, Terneuzen en in het Nauw
van Bath. „Ik denk dat ik de Wes-
terschelde nu wel heb gehad", zegt
Heijkoop. „Maar je weet het na
tuurlijk nooit. Ik heb door de ja
ren heen zo ontzettend veel mate
riaal verzameld, heb zoveel bron
nen geraadpleegd. Als je veel voor
bereidend onderzoek doet - soms
een paar jaar voor één boek - loop
je altijd tegen nieuwe dingen aan."
Hij noemt het voorbeeld van één
van de opvarenden van de Britse
torpedobootjager Valentine, die in
de Tweede Wereldoorlog door de
Duitsers onder vuur werd geno
men en zwaar gehavend en met
doden aan boord tegen de dijk van
de Nieuw Neuzenpolder bij Ter-
neuzen liep. Er was altijd aangeno
men dat de oorlogsbodem 24 diep
tebommen aan boord had. Heij
koop: „Je zou als kapitein toch wel
gek zijn als je met zoveel bommen
de gevaarlijke Westerschelde was
opgevaren. Ik heb vier dagen zit
ten zoeken in Britse archieven en
vlak voor m'n vertrek ontdekte ik
het: hij had er achttien achtergela
ten in Duinkerken en had er maar
zes aan boord. Zo heb ik ook ach-
S.O.S. - In de Wielingen
Drukkerij Durenkamp
Aardenburg. ISBN/EAN:
978-94-91528-04-0
Cor Heijkoop foto Adri van de Wege
terhaald dat één van de overleven
den, die weliswaar zwaargewond
was geraakt, later z'n eigen overlij
densakte kreeg toegestuurd..."
Heijkoop staat in S.O.S. - In
de Wielingen (ooit het
hoofdvaarwater aan de
zuidkant van de Westerschelde-
monding, tegenwoordig nevenvaar
water tussen Zeebrugge en Bres-
kens) uitgebreid stil bij de stort
vloed aan strandingen, aanvarin
gen en scheepsbranden in het ge
bied. Hij verhaalt boeiend over bij
voorbeeld de stranding van het
zendschip Uilenspiegel, in decem
ber 1962 aan de rand van de Zwin
geul bij Cadzand. In een storm
sloeg het Belgische zendschip van
z'n ankers en bleek niet meer te
redden. Kapitein Willem van den
Broecke haalde met de redding
boot uit Breskens de bemanning j
van boord.
De vlammenzee op het
vrachtschip Attican Unity
in augustus 1977 voor de
Vlaamse kust. De krant kopte:
'Groot alarm langs de kust door
brandend vrachtschip - Grieks
schip vol chemicaliën in vlam
men'.
De Griek kwam uiteindelijk op
het strand bij datzelfde Cadzand
terecht. Het was internationaal
nieuws en leidde uiteindelijk tot
rampenplannen, een beter inzicht
in de ladinggegevens en betere af
spraken tussen de hulpverleners.
Heijkoop beschrijft het allemaal
minutieus, maar ook toegankelijk
en vaak meeslepend. „Als op
groeiend jongetje op Walcheren
had ik het al. Ik verzamelde knip
sels, had al een soort archiefje en
spijbelde van school als er weer
een schip voor de boulevard in
moeilijkheden was. Ik heb inder
daad een zee aan informatie, maar
die hou ik niet voor mezelf."
Tip? redactie@pzc.nl
«•ceeee**»
De Terneuzenaar krijgt met regel
maat flink op zijn broek van zijn col
lega uit Heinkenszand. Met tafelvoet
ballen welteverstaan. Deze week
was het weer niet anders. Uit ellende
schoot de Terneuzenaar de bal maar
een paar keer in eigen doel, om het
spel zo snel mogelijk voorbij te laten
gaan.
Hij had wel een goed excuus: zijn
bril was stuk. In de middag ging hij
langs de opticien om een nieuw mon
tuur uit te kiezen.
Hij kwam terug met een doosje bril
len om uit te proberen. De Bevelan
der werd meteen uitgenodigd om
nog een potje te ballen. En warem
pel, mét bril won de Terneuzenaar
ruim. Dat er nog geen glazen in zijn
bril zaten, is zijn collega ontgaan.
door Eugène Verstraeten
HULST - De bewoners van de Huls
ter wijken de Linie, Den Dullaert
en het terrein van de Blaauwe Hoe
ve worden uitgenodigd om mee te
denken over de toekomst van hun
woonomgeving.
Dromen over een ideale wijk, plan
nen maken voor de toekomst, de
fantasie de vrije loop laten gaan,
ideeën spuien voor een betere
wijk. Dat doen de deelnemers aan
het Droomtraject Hulst-Noord.
Maandag 26 november is de start
bijeenkomst, om 20.00 uur in de
Truffinozaal van de Blaauwe Hoe
ve. Alle bewoners van de genoem
de wijken zijn welkom. Het is het
achtste droomtraject dat door
Stichting Welzijn Hulst (SWH) in
de gemeente hulst wordt opge
start.
„Het is de bedoeling dat we die
avond een aantal thema's vaststel
len die de mensen belangrijk vin
den voor de wijk", zegt Ellen Verst
raten van SWH. „Vervolgens wil
len we dan werkgroepjes Samen
stellen die ieder in een aantal bij
eenkomsten aan een bepaald the
ma gaan werken." Dat moet per
werkgroep uiteindelijk resulteren
in een plan, dat wordt gepresen
teerd tijdens een Droommarkt, er
gens in het voorjaar. De wijkbewo
ners kiezen dan tijdens die Droom
markt hun favoriete 'droom' uit.
Dat project komt bovenaan het
prioriteitenlijstje. „Dat is geen ga
rantie dat het ook wordt uitge
voerd", benadrukt Ellen Verstra
ten. Grote kans dat wensen die
veel geld kosten een 'droom' blij
ven. „Maar niet voor alles is geld
nodig, is onze ervaring. Soms zijn
het kleine dingen die de leefbaar
heid kunnen verbeteren."
Het droomtraject voor Hulst-
Noord wordt ondersteund door
Woonstichting Hulst en Stichting
Curamus. In het kader van het
droomtraject gaan leerlingen van
de vier basisscholen in het gebied
op pad met een enquête. Ze vra
gen ouders, oma's en opa's, broer
tjes of zusje en anderen wat ze
van de wijk vinden. De resultaten
worden meegenomen in het ver
volg van het droomtraject.
