Vanuit Rotterdam thuis in Vlissingen wonen 3 vrijdag 16 november 2012 door Carla van de Merbeü Veel passanten van de Paul Krügerstraat in Vlissingen kennen het huis op nummer 224, op de hoek met de Singel. Een hoog ja ren-dertig-huis met erker en balkonnetje aan de straatkant en een groot balkon aan de achterzijde. „Mijn man dacht vroeger al tijd dat hier de burgemeester van Vlissingen woonde", vertelt Monique Jankowski. Nu woont dé familie Jankowski er zelf, sinds een jaar of zes. En de burgemeester van Vlis singen heeft: er nooit gewoond. Wel onder anderen de aannemer die het huis in 1933 bouwde (en het noemde naar zijn dochter Willy), een huisarts, Duitsers in de oorlog en er is ook nog een tijdje een kerk in ge weest. Ed Jankowski kende het huis al toen hij nog kind was. Hij is geboren en getogen in Rot terdam, maar zijn moeder komt uit Vlissin gen en tijdens familiebezoeken passeerden ze de Paul Krügerstraat. Toen ze ruim zes jaar geleden vanuit Barendrecht op zoek gin gen naar een huis op Walcheren, kwamen ze toevallig uit op deze woning. Monique: „We hadden eerst gekeken in de Mortiere in Middelburg, maar nieuwbouw trekt me toch niet. Toen gingen we hier kijken. Eigen lijk met het idee van 'alleen kijken, want het is toch te groot'. Maar toen we binnen kwamen, waren we verliefd!" Dat 'te groot' bleek ook wel mee te vallen voor het gezin met drie opgroeiende kinde ren. Inmiddels zijn de twee oudsten, Gary (21) en Nick (24), het huis uit. De ruimte die daardoor is vrijgekomen, wordt nu ver huurd. Op de zolder zijn twee Bed and Breakfast-kamers en een badkamer voor de gasten. „Het huis kost nu niet meer alleen geld, maar geeft ook geld terug." Het was voor Monique - ook geboren en ge togen Rotterdamse - heel erg wennen, de eerste tijd in Vlissingen. „Ik heb me een jaar eenzaam gevoeld. Dan pas besef je hoe emi gratie voelt." Dat 'de Vlissingse mentaliteit' wel raakvlakken heeft met 'de Rotterdamse' merkte ze pas later. „Dat weet je niet als je hier nieuw komt." Voor haar schoonmoe der was het alleen maar geweldig dat haar zoon met zijn gezin naar Vlissingen verhuis de. „Zij had al lang de wens om van Rotter dam terug te gaan naar Vlissingen. Toen wij verhuisd zijn, is zij ook in Vlissingen gaan wonen." Inmiddels is Monique helemaal ingeburgerd in Vlissingen. Al zal ze Rotterdam nooit ver geten. Daar zorgen ook de herinneringen aan de wanden in haar huis wel voor. Wie de historische foto's van de Coolsingel en van 'de Hef en de oude RET-kaart ziet, krijgt meteen een Rotterdamgevoel. Ed en Monique hebben veel werk gehad aan het opknappen van het huis. „Voordat we verhuisden, zijn we een maand lang elke dag van Barendrecht naar Vlissingen gere den om te klussen. Het hele huis is toen ge stript. De lambrisering is weggehaald, alles is geschilderd, de trap is opgeknapt. Alleen al aan die trap is Ed een week bezig ge weest." Veel originele elementen waren nog goed, zoals de betegeling bij de trap en de glas-in-lood-ramen in onder meer de woon kamer en bij de trap. „We hebben het interi eur geschilderd in de kleuren van het glas-in-lood van' de woonkamer." Ook de vloer in de woonkamer is nog origineel: „Daar kunnen we ook niets meer aan doen; die is zo vaak geschuurd dat dat niet nog eens kan." De badkamer op dé eerste verdieping is in grijpend verbouwd en uitgebreid. Hij is voorzien van alle moderne comfort. Dat was tachtig jaar geleden eigenlijk ook al' zo. In de badkamer die de aannemer in 1933 bouwde, zat .de eerste douche in de hele buurt. „Mensen werden uitgenodigd om te komen kijken." www.ziltebriesvlissingen.nl Heeft u tips? Mail dan naar. wonen@pzc.nl

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2012 | | pagina 39