Bcutmêt
5
dinsdag 13 november 2012
enkele enthousiaste inwoners, ondernemers
en raadsleden. We zigzaggen verder en zien
aan de deftige faqade van het gemeentehuis
twee opvallende onderscheidingen. Die van
'Schoonste strand van Nederland in 2012' en
een 'gouden' plaquette van het BNN-televisie-
programma 'Nu we er toch zijn' als waardering
voor de.Noord-Bevelandse gastvrijheid. Tja,
waar maak je dan ook mee dat de burge
meester zelf je een slaapplaats voor de nacht
aanbiedt? Binnen treffen we Willy de Groot,
enthousiast ambassadeur van Wissenkerkes
natuurschoon. „Het strand, de inlagen, als
fervent wandelaar kom ik daar vaak. Het zijn
perfecte stukjes natuur, mooi, rustig, daarvoor
- woon je hier!"
Voorbij het voorname huis op nummer 26,
ooit burgemeesterswoning tegenwoordig
pastorie, trekken alweer de volgende borden
onze aandacht. Ze prijzen de fietsgenoegens
aan van de Pijlerdam- en de Bruggenroute. Wij
wandelen verder de Oostvoorstraat in, met
aan weerszijden leilindes en betonpaaltjes, en
pittoreske en verpauperde pandjes. Zoals de
oude fotostudio van Ed Reebergen, poëzie van
vergankelijkheid.
Aan het eind linksaf, in de Ooststraat valt
meteen het karakteristieke gebouw van De
Uitkomst (1868) op, vroeger gereformeerde
kerk, tegenwoordig clubhuis van onder meer
de plaatselijke harmonie.
Trouwens, zo'n haaks stratenplan als dat van
Wissenkerke heeft een grappige bijkomstig
heid. Elke straat biedt een inkijkje in de erop
aansluitende straten en dat maakt de wande
ling spannend of toch op zijn minst verwach
tingsvol.
Vanuit de Voorstraat hadden we hem via de
Kerkstraat dan ook al gezien, 'De Onderne
ming'(i860)', maar nu in de Ooststraat staan
we oog in oog met de draaiende wieken
van deze fraai gerestaureerde korenmolen.
Molenaar Verhage is zichtbaar trots op zijn
pronkjuweel:
„Dankzij subsidie kan ik 'm regelmatig laten
draaien, al moet ik er ook zelf nog flink wat
bij leggen. Maar de molen is m'n passie en al
100 jaar in de familie. Gelukkig heb ik hulp
van vrijwilligers en de verkoop van meel en
klompen."
Waar de Ooststraat uitkomt op de Noordeind-
straat houden we even halt in het praathuis.
We zijn echter de enigen, dus geen praatje pot
helaas en maar weer door. Langs wijngaard 'De
Druivengaarde' links de Keihoogteweg in, die
zich door laaggelegen karrenvelden slingert. Bij
het voormalige vissersdorp de Vliete klauteren
we omhoog, de dijk op, om vervolgens stil te
worden van de pure schoonheid van de inlaag.
Water en land, klei en zand, zout en zoet. Plan
ten en vogels, schapen en... wandelaars.
Marjan de Kort
dus met aan beide zijden water, moest een dijk
aangelegd worden. Ongehoord in die tijd. Een
goede 1000 mensen moesten een onderko
men vinden op een verdronken eiland zonder
voedsel en/of water. Een dijktalud moest ge
bouwd op een ondergrond (een 'zaete' op z'n
Zeeuws gezegd) van slib en modder. Honderd
duizenden kuubs zand en klei moesten met
bootjes in enige maanden (zomer en herfst)
versjouwd. Alles met de hand, met schop en
kruiwagen. In korte tijd is dat gelukt. Dat werd
gezien als een wereldwonder; terecht. Eén van
de eerste boerderijen die kort na 1600 verrezen
was de hoeve Oosterstein bij Kats. Ongetwij
feld een oud adellijk of prinselijk bezit gezien
de prachtige bouw en grote status. Rond 1917
is die hoeve afgebroken; de tand des tijds
zogezegd. Maar ook de tegenwoordige hoeve
Oosterstein mag er zijn. De bewoners zijn
leveranciers van wellicht het beste Zeeuwse
lamsvlees...
Gerard Smallegange
Hoeve Oosterstein,
een schilderij van
Lydia Klop.
foto Willem Mieras
