Altijd
dicht
bij de
sporters
TERUGGESPOELD
The Shawshank redemption
:<s media@wegener.nl 2; media
KI 024-3650570
Zaterdag 3 november 2012
Zappsport bestaat
tien jaar en viert
dat met twee
marathonuitzendingen,
waarin een heie reeks
hoogtepunten uit die
periode de revue
passeert. Het zijn
verhalen die bij de
presentatoren Ron
Boszhard en Vivienne
van den Assem in het
geheugen zijn gegrift,
door Nico Postma
De tijd vliegt. Ron Boszhard,
in 2005 opvolger van Barbara
Barend als presentator van
Zappsport, moest naar eigen
zeggen zelf zijn redactie tip
pen om te voorkomen dat de
tiende verjaardag van het programma onge
merkt voorbij zou gaan. Hij laat zich dit
weekeinde verrassen met het resultaat: twee
keer honderd minuten Zappsport.
Een hele generatie groeide op met het sport
programma. Boszhards eigen kinderen
Naomi en Niels zijn het wekelijkse sportma-
gazine al ontgroeid. Wijzend op een oranje
sporttasje van Zappsport: „Op zijn 10de
vond Niels het nog geweldig met zon tasje
van het werk van zijn vader naar gymles te
gaan, maar op zijn 14e was dat niet meer
stoer en vroeg hij of hij alsjeblieft een gewo
ne sporttas mocht."
In het tasje zit een zweethandje. Boszhard
weet genoeg anekdotes over het hebbeding:
„Sporters vinden het leuk mee te werken
aan onze reportages. Neem Arjen Robben
in onze rubriek 'Doet ie het of doet ie het
niet', tijdens het WK in Duitsland. Ik beloof
de hem een zweethandje van Zappsport,
mits hij tijdens de wedstrijd zijn oranje
voetbalschoenen zou dragen. En... hij speel
de die avond op oranje kicksen. De hele we
reldpers stond hem na afloop op te wach
ten, maar hij ging éérst naar Zappsport om
zijn zweethandje op te halen. Mooi hè?"
Volgens Vivienne van den Assem, sinds
2010 medepresentatrice, is het aan de repu
tatie van Zappsport te danken dat de makers
tijdens grote evenementen zo dicht bij de
sporters kunnen komen. Het opent deuren
die voor anderen gesloten blijven. Zo zijn er
beelden van Boszhard die tijdens een groot
voetbaltoernooi in het spelershotel de oran
je onderbroek van Rafael van der Vaart
weet te stelen voor een jonge fan. Boszhard:
„We glipten binnen via de achterdeur van
het hotel. Gevaarlijk natuurlijk, want we ver
speelden hiermee bijna onze accreditatie."
Veel idolen hielpen kinderen met een sport-
probleem. Sommige topsporters van nu
maakten als kind hun opwachting in
Zappsport. Michaëlla Krajicek werd als 13-ja-
rige geïnterviewd over haar toekomst, ne
gen jaar later helpt zij een tennistalent een
stap verder. Jeffrey Herlings werd een paar
weken geleden wereldkampioen motorcross
en zat als klein jongetje al in Zappsport.
Boszhard stelt de sporters vaak vragen die
kinderen voor hem bedenken. „Heb je wei
eens heimwee? Moet je als voetballer na de
wedstrijd ook douchen als je alleen reserve
was? Hoe laat ga je naar bed? Lees je je kin
deren voor? Sporters zijn toegankelijk voor
Zappsport, we komen niet met een verbor
gen agenda of kritische vragen. We zijn daar
om heel erg geliefd, vaak hebben ze zelf ook
kinderen die graag kijken en hun vader aan
moedigen: 'Je bent toch wel in Zappsportl'"
Dankzij de goede reputatie van Zappsport
gaan voor de presentatoren Ron Boszhard en
Vivienne van den Assem deuren open die
voor anderen gesloten blijven. foto CPD
Boszhard bewaart nare herinneringen aan
de blessures die hij tijdens opnamen opliep.
„Ik brak mijn hand bij het snowboarden,
werd doodziek bij de beklimming van de
Cauberg en bij het worstelen met Bert Kops
heb ik alle hoeken van de ring gezien."
De wekelijkse battle tussen jongens en meis
jes is veiliger voor de presentatoren, omdat
ze slechts coach zijn. Van den Assem: „Wel
jammer, want Ron zou er vol voor gaan en
loopt dan risico." Met een knipoog: „Als ik
zelf mee mag doen met de battle, zouden
de meiden vaker winnen. Ja, ik schat me
sportief gezien wat hoger in dan-Ron."
Tien jaar Zappsport. Vandaag (zaterdag) en
morgen op Nederland 3 om 12.00 uur. Re
guliere uitzendingen: iedere zaterdag
08.55 uur en iedere zondag 08.40 uur.
iw Reageren?
media@wegener.nl
In de serie Teruggespoeld staat
wekelijks de spot gericht op
een filmklassieker die op veel
mensen een onuitwisbare
indruk heeft gemaakt.
Mannen schijnen tegenwoordig
te mogen huilen. Komt goed
uit; tijdens de slotscène van
'The Shawshank redemption'
houd ik het zelden droog. Hoewel de scè
ne, zeker voor Hollywood-begrippen, bui
tengewoon terughoudend is gefilmd, is de
hereniging van de vrienden Andy en Red
het emotionele hoogtepunt van de film.
Twee mannen, vrienden geworden onder
de meest erbarmelijke omstandigheden,
zijn eindelijk weer samen. In vrijheid. Een
zame opsluiting, mishandeling door mede
gevangenen, vernederingen door bewaar
door Stefan Dölcken
ders en duivelse pesterijen van de psycho
pathische directeur: ze doorstonden alles.
Zónder hun waardigheid als mens te verlie
zen en zónder alle hoop op een beter leven
buiten Shawshank Prison kwijt te raken.
De film uit 1994 kun je omschrijven als mo
dern sprookje. Andy Dufresne (glansrol
Tim Robbins) wordt - naar later blijkt - on
schuldig veroordeeld voor de moord op
zijn vrouw en haar minnaar. De bankier
verruilt een villa in de suburbs voor een
cel in de beruchte Shawshank-gevangenis.
Hier overkomt hem zo'n beetje alles wat
doorgaans geassocieerd wordt met de gru
welen van een Amerikaanse gevangenis.
Twee dingen houden Andy overeind: zijn
vrijheidsdrang en de vriendschap met me
degevangene Ellis 'Red' Redding, weerga
loos gespeeld door Morgan Freeman, die
ook de verteller van het verhaal is. De
vrienden slijten tientallen jaren in de ge
vangenis. Reds verzoeken om vervroegde
Tim Robbins (links) en Morgan Freeman schit
teren in The Shawshank redemption.
vrijlating worden steeds afgewezen en als
de enige getuige die Andy's onschuld kan
bewijzen in opdracht van de bajesdirecteur
wordt vermoord, lijkt de situatie hopeloos.
Maar zoals in veel sprookjes, gaat het heel
anders. Onvergetelijk is de gezichtsuitdruk
king van de directeur als hij ziet dat Andy
is ontsnapt. Twintig jaar lang groef hij met
een piepklein geologenhamertje een tun
nel naar de vrijheid. Enige tijd later komt
ook Red vrij. Ze bouwen samen een nieuw
leven op in Mexico, ver van Shawshank.
Vriendschap en vrijheid zijn de thema's in
de film, die ook laat zien dat vrijheid niet
alleen buiten de bajesmuren bestaat. Onver
getelijk is de scène waarin Andy gedaan
krijgt dat zijn vrienden een biertje mogen
drinken. Even zijn ze vrij en vergeten ze de
ellende. Maar er is ook een keerzijde, zoals
het verhaal van Brooks. Deze 'veteraan' van
Shawshank zat zo lang gevangen, dat hij
het leven buiten niet aankan. Eenzaam en
gedesoriënteerd brengt hij na zijn vrijla
ting zijn dagen door als inpalchulp in een
supermarkt. Bang voor alles en iedereen.
Uiteindelijk verhangt Brooks zich.
liever dood dan vrij.
