ii spectrum
gooide
Romney
het roer om
Zaterdag 3 november 2012
Barbier Zariff (foto links) knipt het haar
van Obama al twintig jaar. Zijn collega
Leon de Magistris knipt het haar van
Romney al een kwart eeuw.
foto's Hanneke Keultjes
zei hij toen hij zijn kandidatuur aan
kondigde.
De naam Roseland is schijn: hier is
niets rooskleurig. Dat blijkt wel uit
een bijeenkomst van buurtbewoners.
De ene heeft het over de bendeoorlog
die voor haar deur wordt uitgevoch
ten, de ander over zijn zwager die op
klaarlichte dag is doodgeschoten, toen
hij zijn dochter van school haalde. De
huidige directeur van het buurtwerk,
Gwen Rice, vecht om het beeld te ver
anderen. Het gaat lastig, want de subsi
dies raken op. Bovendien is het in
Roseland niet beter dan in de jaren
toen Obama er werkte. „Veel mensen
doen net alsof hij hier wonderen heeft
verricht. Dat is helaas niet zo."
Roseland werd in 1840 gesticht door
Nederlandse gereformeerden, maar
daarvan lijkt Joe Huizinga (34) de eni
ge nazaat. De dominee stamt af van
die eerste pioniers. „Chicago is de
meest gesegregeerde stad van Ameri
ka. Er wonen misschien nog maar vier
of vijf blanken in Roseland."
Toen de blanke Huizinga hier kwam
werken, haalden ouders hun kinderen
van straat. „De enige blanken die zij
kenden, waren pedofielen die blanke
wijken uit waren gejaagd."
White flight, het vertrek van blanken
naar de voorsteden, stortte Roseland
in diepe ellende. Armoede, werkloos
heid, bendes en de opkomst van crack
zorgden voor een neerwaartse spiraal.
Obama zag het gebeuren en wilde al
les doen om het beter te maken, zo
schreef hij in 1985 aan een vriend. Hij
merkte dat de praktijk weerbarstiger
was. Huizinga loopt daar ook tegen
aan. „De echtgenoot van de vrouw
met wie ik net de kerk binnenkwam,
is zondag doodgeschoten. Als zij over
een paar dagen weer naar de kerk kan
komen, wie ben ik dan om te zeggen
dat ik het niet meer aan kan?"
Obama heeft als president veel gedaan
om armoede te bestrijden, maar in
Roseland merkten ze er weinig van.
Desondanks zijn ze trots op Obama.
„Hij kent de wijk en begrijpt hoe het
is om aan de onderkant van de samen
leving te leven." In de armoedige wo
ningen hangt vaak het portret van de
president aan de muur. Bijzonder,
zegt Huizinga. „Dat deden ze bij geen
enkele andere president."
Kennedy, de kroonprins van de staat.
Die race verloor hij, maar in 2002
werd hij wel gekozen als gouverneur.
De Romney van toen was een andere
dan de Romney van nu zegt biograaf
Helman: „Hij was gematigd, een gou
verneur van het volk. Anders had hij
hier nooit kunnen winnen." Maar
toen Romney voor het eerst besloot
een gooi te doen naar het president
schap in 2008, nam hij afstand van al
les wat hij in Boston had gedaan. „Hij
zag dat John McCain en Rudy Giulia
ni een middenkoers voeren", zegt Hel
man. In die 'herberg' was voor hem
geen plek meer, dus paste hij zich als
een zakenman aan de 'markt' aan en
maakte een ruk naar rechts. Helman:
„Van een gouverneur die flyers uit
deelde waarin hij de homogemeen
schap een fijne Gay Pride wenste,
werd hij een kandidaat die schande
sprak over het feit dat sommige ho
mo's een kinderwens hebben. Daar
zijn heel wat mensen hier nog steeds
goed pissig over."
Waar voor andere presidentskandida
ten hun thuisstaat een zekerheid is,
zal Romney in Massachusetts komen
de dinsdag niet winnen. Zelfs Bel
mont is verdeeld. Maar het was voor
Romney geen reden om een meer
gastvrije politieke thuisbasis te zoe
ken, zoals bijvoorbeeld Michigan.
„Dat is de invloed van zijn vader, die
een enorm belangrijke rol in zijn le
ven vervulde", zegt Romney's vriend
Grant Bennett „Die drukte hem altijd
op het hart dat je in de politiek kunt
verliezen en dat je moest zorgen voor
een fijne thuisbasis. Die heeft hij in
Belmont en Boston gevonden."
Bennett kent Romney als iemand
met een groot hart die met alle lagen
van de bevolking kan samenwerken.
„In de kerk komen mensen zonder
middelbare schooldiploma samen
met professors van Harvard en immi
granten die nog geen woord Engels
spreken. En onze kerkgemeenten zijn
bewust klein, zodat de bisschop ieder
een persoonlijk kent." In de kerk ver
vulde Romney de functie van voor
ganger van 1982 tot 1986 naast zijn be
taalde baan. Bennett was in die perio
de zijn assistent en er ontstond een
warme vriendschap die hij afgelopen
zomer bekroond zag tijdens de Repu
blikeinse conventie in Tampa, waar
hij mocht spreken. „Dat was een on
beschrijflijke eer, om door Mitt ge
vraagd te worden iets te vertellen
over zijn rol in onze kerk."
reageren?
spectrum@wegener.nl
Op de glimmende mar
meren vloer is geen
haartje te vinden, elke
pluk wordt in Kapsa
lon Leon and Co di
rect vanonder de hippe, rode kappers
stoelen opgeveegd. Naamgever Leon
de Magistris, een gedrongen Italiaan,
runt in Belmont een met prijzen over
laden kapsalon. In zijn handen geen
tondeuse, maar een sierlijke zilveren
schaar: „Ik ben een kapper, geen bar
bier."
De Magistris mag de blonde coupe
van Ann Romney al dertig jaar onder
handen nemen, het kapsel van de
governor doet hij al 25 jaar. Compli
menten voor het mooie haar van Mitt
Romney slaat hij in de wind. Het is
niet zijn verdienste, zegt hij. „De
governor heeft gewoon een goede kop
met haar. Ik kan hem in mijn slaap
knippen."
Nu komen ze niet meer in de salon,
dat is lastig met al die bewaking. „Ik
knip ze nu aan huis." Dat is geen pro
bleem, want ze zijn bevriend. Een
paar weken geleden at De Magistris
nog met de Romney's. „Hij heeft
zoons, ik heb zoons. Dan is er genoeg
om over te praten", lacht de kapper.
Belmont is een voorstad van Boston,
de hoofdstad van Massachusetts, waar
Romney van 2003 tot 2007 gouver
neur was. In 1971 vestigde hij zich met
Ann en hun toen 18 maanden oude
zoon Tagg in Belmont, samen met
veel van zijn mormoonse geloofsgeno
ten die afkwamen op de uitstekende
openbare scholen. Het is niet de enige
woning van de Romney's. In New
Hampshire staat nog een zomerhuis
en ook in Californië heeft het paar
een woning. Maar Belmont is de ech
te thuisbasis. Hier winkelt Ann bij
boetiek Bessie Blue en eet ze met Mitt
in zijn favoriete restaurant II Casale.
Belmont was voor Romney een han
dige keuze, zegt zijn biograaf Scott
Helman. Samen met zijn collega van
de Boston Globe, Michael Kranish
schreef hij The Real Romney. „Het
dorp ligt dicht bij de campus van Har
vard, waar hij ging studeren. En
Boston, waar hij later'in de zaken
ging, is maar een half uur rijden."
Na zijn afstuderen draaide Romney's
wereld om drie dingen: gezin, kerk en
werk, totdat hij in 1994 besloot in de
voetsporen te treden van zijn vader
George. Die was in de jaren '60 gou
verneur van Michigan en stelde zich
in 1968 kandidaat voor het president
schap. Mitt Romney nam het in Mas
sachusetts, hét Democratische bol
werk bij uitstek, op tegen Edward
