spectrum IO
was Obama's
leerschool
Verval
Zaterdag 3 november 2012
Tk JT ag ik u nu eens intervie-
Sm #1 wen?" **et komt vaker
I I voor, maar als de grote
X JL. baas van de Italiaanse ar
cheologie, die verantwoordelijk is voor
Pompéi, het vraagt, ga je toch even ver
zitten. Vooral omdat ik net heb gevraagd
waarom het toch zo'moeilijk blijkt deze
toeristische topattractie op orde te krij
gen. Waarom huizen blijven instorten,
er geen oplossing is voor vuil en zwerf
honden en, erger, veel gedeelten afgeslo
ten zijn. De baas, behoorlijk geïrriteerd,
wil weten wat ik van Pompei vind.
Mijn gedachten dwalen af. Ik ben een
paar dagen in het gebied rond Napels en
ook al is het de zoveelste keer in
25 jaar, weer ben ik geschokt en
vraag ik me af hoe het zo ver heeft
kunnen komen. De wanorde, het
verval en de lelijkheid zijn als een
stomp in je maag als je in de buurt
komt van Caserta, ten noorden van
Napels. Overal in Italië hebben plat
telandstreken het moeilijk, maar
hier is een stuk dat volledig ten
prooi is gevallen aan illegale bouw
en dito vuilstorL Een landsdeel dat
niet meer meedoet Er is geen
hoop en dat is te zien. Niemand die
zich er nog voor wil inzetten, be
halve de camorra. Maar, zo heet
het, er is ook een heel ander Na
pels. De baai, gedomineerd door de
Vesuvius, het stuk van de wereld
dat iedereen 'moet hebben gezien'
alvorens te sterven. Over schoon
heid valt hier niet te twisten, zo
lang je afstand houdt. Eenmaal Na
pels gepasseerd, kom je op dat stuk
wonderlijke snelweg dat de stad
verbindt met het schiereiland van Sor
rento. Nog geen 25 kilometer tussen zee
en Vesuvius die nooit lijken af te komen.
Dan weer is de weg breed, dan weer ab
surd smal omdat een onduidelijk krot let
terlijk in de weg staat Afritten lijken
door een dronkaard te zijn ontworpen,
ook die naar Pompeï.
Heel de wereld wil de stad zien die in
79 na Christus werd bedekt door lava, er
is geen unieker archeologisch gebied.
Maar Pompeï ligt in de volledig volge
bouwde krans rond de vulkaan die een
ode is aan chaos en lelijkheid. Illegaal be
ton en niet gepland asfalt, gelardeerd
met vuil, overal vuiL
Soms heb je van die momenten dat je de
dingen anders ziet Dit is zo'n moment.
Ook ik heb vaak alle excuses opgesomd;
van falende politici tot de eeuwenlange
buitenlandse overheersing die geleid
heeft tot haat jegens de staat en publiek
bezit Maar nu denk ik: basta! Ruim de
boel op, dit is een goudmijn, waar de he
le regio van kan leven!
Er zijn veel mensen in dit gebied die er
zo over denken. De jonge barman van
een hotel dicht bij de krater van de Vesu
vius hekelt het gebrek aan liefde van
zijn streekgenoten voor de plek die hij
nog steeds de mooiste op aarde vindt.
Maar hij is ontmoedigd en wil naar Enge
land. Hij zegt, bloedserieus, wat bij ieder
een wel eens opkomt: „Het beste zou
zijn dat de Vesuvius weer wakker
wordt Gewoon een mooie dikke laag la
va, alles bedekt en lekker
gedesinfecteerd."
De opmerking van de barman komt naar
boven, als ik de baas van Pompéi in de
ogen kijk. Ik houd het netjes en zeg dat
Pompeï te uniek is en te mooi; de reden
waarom iedereen ondanks alles blijft ko
men. Maar ook dat er veel meer mee ge
daan kan worden en het onbegrijpelijk
is dat niemand daar een recept voor
heeft
Het is bijna zover: Amerikanen kiezen
dinsdag tussen Barack Obama en Mitt
Romney. Een keuze tussen mensen die net zo
verschillend zijn als de steden waar ze
vandaan komen. Wie anders dan hun kappers
weet hoe ze werkelijk zijn.
door Hanneke Keultjes
kapsel staat zelfs op de prijslijst: de
'Obama' kost 25 dollar. „Het is een con
servatief kapsel, kort en glad, zonder
harde lijnen." Zijn kluisje in het Witte
Huis heeft Zariff nog niet uitgeruimd.
„We hopen hier allemaal dat Obama
president blijft." Hier is Hyde Park, de
middenklassewijk in Chicago, waar
Obama in 1985 ging wonen en waar
hij nog altijd een huis heeft. In Hyde
Park kuste hij voor het eerst zijn
vrouw Michelle en at hij in Valois Di
ner, waar dampende bakken met
vlees, jus en groente achter de toon
bank stonden. Daar werd zijn eten op
een bord gesmakt erf rekende hij af bij
de kassa. Het kostte hem 6 dollar.
Voor de net afgestudeerde Obama was
Chicago een bewuste keuze. Geïnspi
reerd door de verkiezing in 1983 van
Harold Washington als eerste zwarte
burgemeester kwam hij naar de stad
om als buurtwerker aan de slag te
gaan. Een jaar later werd hij directeur
van het buurtwerk. Drie jaar lang
werkte hij aan de zuidkant van de
stad, vooral in de wijk Roseland. Het
maakte een diepe indruk op hem.
„Hier kreeg ik mijn beste opleiding",
Bij de entree van de Hyde
Park Hair Salon staat een
vitrine met een kappers
stoel. Het enige wat op
valt, is een krabbel die met
een zilveren stift op het leer is gezet.
Het is de handtekening van Barack
Obama. Al ruim twintig jaar is Zariff
degene die het haar van Obama knipt.
Nu de president zelf niet meer naar de
barbershop kan komen, vliegt de kap
per geregeld naar Washington. Onder
schat de band tussen een barbier en
zijn klant niet, zegt klant Michael Jo
nes, die al bijna een uur in de stoel zit.
„Als je een goede kapper heb gevon
den, ga je niet zomaar naar 'n ander."
Kapper Zariff vertelt hij dat hij 'heel,
heel trots' is het haar van de president
te mogen knippen. „Ieder debat zat ik
voor de buis gekluisterd. Ik moet toch
kijken of zijn haar wel goed zit." Het
