De leste krante' is
in de bus gedaan
zeeland 125
Jo Hendrikse
Walsoorden en het mysterie van de
rioolverstoppende vochtige doekjes
woensdag 31 oktober 2012
'Het was altijd zo mooi en stil 's ochtends. Ik voelde me echt in Gods vrije natuur.
De zonsopkomst vond ik prachtig. Het maanlicht ook. Dat zal ik wel missen.
Want om half zes 's ochtends fietsen doe ik niet meer
De PZC maakte zo'n drie decen
nia lang deel uit van de familie
Hendrikse in Westkapelle. Pa
Lou en ma Johanna (Jo) zeggen
de bezorging nu vaarwel. Zij is
78, hij 80. Met pijn in het hart
heeft Lau vandaag de 'leste kran
te' in de bus gedaan.
door Annemarïe Zevenbergen
Lou Hendrikse staat al van
af zijn twintigste levens
jaar om kwart voor vijf op.
Hij bezorgt al 42 jaar kran
ten en folders, de laatste ruim der
tig jaar voor de PZC. Zes dagen in
de week tussen half zes en kwart
voor zes op de fiets. Vroeg? „Ach,
uit bed komen is maar één stap
hoor", zegt hij nuchter. Maar mor
genochtend gaat hij 'uitslapen'.
Dan wordt het wel half acht voor
hij beide voeten op de slaapkamer
vloer zet.
Vandaag bezorgde Lou voor het
laatst in zijn Westkapelse wijk.
Met pijn in het hart neemt de be
jaarde bezorger afscheid van 'de
krante'. Zijn vrouw stopte net iets
eerder, na een val. „Mijn been wil
niet meer op de fiets", zegt ze spij
tig. „Dat we nu stoppen, geeft aan
dat we in verval raken," glimlacht
ze enigszins triest.
Al die jaren door weer en wind op
de fiets. Van de toren in de Zuid
straat naar de dijk. De zijstraten
even tussendoor meenemen en
verder naar de Markt. Lou en Jo
kennen het dorp op hun duimpje.
Wat wil je ook na tientallen jaren
bezorging. Lou: „Ik weet van alle
brievenbussen hoe ze openen;
naar binnen of naar buiten. Ik
steek nooit meer mis."
De krant maakte jarenlang deel uit
van het gezinsleven van de familie
Hendrikse. Het bepaalde niet al
leen het dag- en nachtritme van
de ouders, ook de vijf kinderen
Willem, Pieter, Anita, Huib en Jo-
han bezorgden kranten en folders.
Huib herinnert zich 'als de dag
van gisteren' hoe pa Lou toestem
ming aan de kinderen vroeg om
kranten te gaan bezorgen. „Ik
vond dat toen zo speciaal. Wij zijn
later ook allemaal gaan bezorgen."
Pa Lou nam destijds het werk over
van buurman Melis. „Hij legde mij
uit hoe hij z'n route deed. Ik kon
dat niet volgen en wilde gaan wer
ken volgens de looplijst die je van
de PZC krijgtMaar die is hope
loos. Als je zo werkt, loop je echt
straten te veel."
Het echtpaar deed het altijd
met plezier. Alleen de och
tend na de kermis liep
Lou zijn route iets anders dan ge
bruikelijk. „Dan ging ik of heel
vroeg zodat iedereen nog in het ca
fé zat, of later als ze naar huis wa
ren." Het was op een van die da
gen dat hij een ontmoeting had
met een 'spook'. „Ik ben me kapot
geschrokken. Opeens zag ik iets
wits bewegen bij een lantaarn. Dat
kwam op me toe. Een laken tot op
de grond, met blote voeten eron
der. Heel vreemd. Ik heb dat later
nog eens gezien, maar ik weet nog
steeds niet wat het was. Een wit la
ken dat iemand helemaal bedekte.
Maar of'ie eronder iets aanhad? Ik
weet het niet. Ik heb tegen de
kleinkinders gezegd dat opa een
echt spook had gezien."
Jo: „Het was altijd zo mooi en stil
's ochtends in Gods vrije natuur.
De zonsopkomst vond ik prachtig.
Het maanlicht ook. Dat zal ik wel
missen. Want om half zes 's och
tends fietsen doe ik niet meer. Ik
heb het nooit koud gehad. Het re
genpak van de PZC droeg ik ook
nooit. Ik bewaarde altijd m'n oude
jassen. Als ik natgeregend was, pak
te ik gewoon een andere jas. Dat
regenpak was te groot en te stijf"
Gaandeweg komen de herinnerin
gen boven. Het prikkeldraad tus
sen twee huizen gespannen omdat
Lou overeen hekje stapte. Of de
twee 'bloterikken' achter een kerk-
muurtje. „Twee koppies piepten
over het muurtjer, keken me aan
en zakten weer. Ze waren verder
spiernakend, dat zag ik nog net."
Ze zullen het missen; de folders,
huis-aan-huisbladen, de Telegraaf
en natuurlijk de PZC. De huissleu
tels die af en toe in de voordeuren
staken en dan samen met de krant
door de brievenbus gingen. „Och,
er is een tied van komen en een
tied van gaen," zucht Lou. „Maar
het is nu echt afgelopen."
Honderden Zeeuwse bezorgers
De PZC heeft rond de 900 bezor
gers die alle elf Nederlandse dag
bladtitels bezorgen vóór 07.00
uur 's ochtends of 's middags.
Op Walcheren werken er onge
veer 200, verdeeld over 12 depot
houders en nabezorgers met elk
een eigen gebied.
De bezorgers krijgen van de PZC
een veiligheidspakket.
Regenpak, handschoenen, snow-
steps, fiets- en draagtassen beho
ren eveneens tot de uitrusting.
De minimumleeftijd is 15 jaar.
De oudste is 80 jaar.
Na drie maanden goed werk krij
gen bezorgers een startersbonus
van 150 euro of een iPod shuffle.
De PZC heeft verder een winter
en zomerbonus.
In Westkapelle zijn er op dit mo
ment vier vacatures.
door Sheila van Doorsselaer
WALSOORDEN - Waterschap Schel-
destromen is een zoekactie begon
nen naar personen die er verant
woordelijk voor zijn dat het riool
gemaal bij Walsoorden steeds ver
stopt raakt met doorgespoelde
vochtige doekjes. Van de 'dader(s)'
is alleen bekend dat ze uit Wals
oorden komt of komen.
De doekjes (van Swifferdoekjes tot
hygiënische doekjes) veroorzaken
enorme proppen in het riool waar
door de pompen in het Walsoor-
dense gemaal verstopt raken. Vo
rig jaar ontstonden hierdoor 31 sto
ringen en dit jaar zijn de pompen
al 29 keer ontregeld geweest. „Dit
is echt opvallend veel. Bij onze an
dere gemalen hebben we dit pro
bleem niet", zegt Janneke Potter
van het waterschap. Samen met
de gemeente Hulst heeft Schelde-
stromen al een heuse zoekactie in
het riolenstelsel van Walsoorden
gehouden om de precieze bron te
achterhalen. Zonder succes.
Het repareren van de verstoppin
gen kostte tot nu toe 5000 euro.
Bij wijze van proef is nu al één
pomp vervangen. Het aanpassen
van beide pompen, zodat de doek
jes beter verwerkt kunnen wor
den, is een te dure oplossing. Het
waterschap wil het probleem daar
om bij de bron aanpakken. Daar
om is het schap nu een flyeractie
in Walsoorden begonnen om de
dader(s) op het spoor te komen.
Huis aan huis worden pamfletten
verspreid waarin de bewoners de
vraag wordt gesteld: „Zit hier iets
van u bij?", vergezeld van een foto
van een enorme, vochtige-doek-
jes-prop. Het waterschap atten
deert de ruim 160 ontvangers
(huishoudens én bedrijven) ook
op de zaken die niet in het riool
thuishoren. Potter: „Alléén vochti
ge toiletdoekjes zijn afbreekbaar
en mogen doorgespoeld. Snoeten
poetsers, billen-, schoonmaak- en
hygiënische doekjes dus niet."
TMC Koudekerke
TMC Bergen op Zoom
Dorpsplein 35
Van Konijnenburgweg 13
(0118) 55 55 33
(0164) 27 44 77
TMC Kruiningen
TMC Goes
Zandweg 1b
Marconistraat 13
(0113) 38 26 26
(0113) 22 41 02
J.1J11 IW
foto Ruben Oreel
