Kooymans grasduint
gretig in rockhistorie
iólzeel
lliti
Schouws palingbrood
Museumdirecteur was tijd ver vooruit
zeeland
in de
vorige
eeuw
maandag 15 oktober 2012
1
Een nieuwe opgave uit de collectie kaarten en foto's van Hans
Lindenbergh. Onze vraag: waar is deze foto genomen?
We zijn nieuwsgierig naar de locatie en lezen graag anekdotes of
verhalen over deze plek.
Stuur uw oplossingen naar: redactie@pzc.nl of stuur een brief
naar de PZC, postbus 91, 4330 AB Middelburg. Drie inzenders van
goede antwoorden ontvangen een waardebon.
De foto op de raad
kaan van vorige
week is genomen in
de Poststraat in Zie-
rikzee. Bijna alle in
zenders wisten ons dit te vertel
len.
„Links vooraan op de foto is de
Scheldebank te zien, later Rotter
damse bank en nog later kwam de
huisartsenpraktijk van dokter Vis
ser er in. Aan de overkant zat het
kruidenierswinkeltje van Joppe.
Daar haalde ik in mijn hbs-tijd in
de pauze op donderdag voor een
dubbeltje snipperdrop", vertelt An
neke Berrevoets uit Zierikzee.
De schoonzus van Marlies van de
Berg uit Bruinisse, die in
Zuid-Afrika woont, herinnert zich
nog een andere lekkernij die toen
tertijd verkrijgbaar was voor een
dubbeltje: een puddingbroodje.
Leny Quist-Den Boer uit Zierikzee
heeft nog goede herinneringen
aan de bank.
„Bij de Scheldebank had ik zestig
jaar geleden een spaarbankboekje.
Als ik vijftig gulden gespaard had,
bracht ik het daarheen en dan
werd ik ontvangen door directeur
Van den Doel of zijn rechthand de
heer Van Geesbergen."
Rien Schaleven uit Renesse ziet
net als vaste inzender Kees Ste-
vense op de foto ook twee honden
karren.
Schaleven: „Aan de linkerkant van
de foto staat de groentewagen met
de heer M. Leijdekker uit de We-
vershoek, mijn grootvader. Links
van de groentewagen kwam later
in de Poststraat, op de hoek van
de Pater Nosterstraat, banketbak
ker Toon Hage zich met zijn win
kel vestigen."
De banketbakerij van Potappel
stond volgens Anneke Berrevoets
bekend om zijn Schouws paling
brood. Berrevoets: „Op de foto is
dit niet te zien, maar er hing een
spandoek over de straat tussen
Zeelandia en Potappel met recla
me voor Schouws Palingboord er
op."
De winnaars van de raadkaart zijn:
Joop Rotte uit Vlissingen, Ria Prie-
mis-v.d.Welle uit Zierikzee en H.P.
Bouwman uit Zierikzee.
WmmnmBSSmasnmm&i!ssmaapsm!
De Eddy Christiani Award is nu zeven keer uitgereikt. De eerdere winnaars
zijn: Leendert Haaksma (2006), Dany Lademacher (2007), Ad Vandenberg
(2008), Jan Akkerman (2009), Steve Lukather (2010) en Brian May (2011).
De uitreiking van de Eddy
Christiani Award aan Geor
ge Kooymans (Golden Ear
ring) mondde zaterdag in
Vlissingen uit in een prak
tijkles muziekgeschiedenis.
door Rolf Bosboom
VLISSINGEN - „Als je niet weet
waar je vandaan komt, weet je ook
niet waar je heen gaat", zei presen
tator Leo Blokhuis. Vandaar dat er
bij de uitreiking van de inmiddels
prestigieuze gitaristenprijs in een
drieënhalf uur durend programma
volop werd teruggeblikt. Op Eddy
Christiani zelf, op Django Rein-
hardt (diens grote held), maar
vooral ook op de indorock, de mu
zikale bakermat van George Kooy
mans en daarmee uiteindelijk ook
van de Golden Earring.
Er werd een filmpje vertoond van
de Tielman Brothers, die eind ja
ren vijftig de rock-'n-roll in Neder
land introduceerden. Even later-tra-
den The Crazy Rockers - opgericht
in 1959 en nog altijd actief - op. Zij
brachten, samen met Chris Latul
(Massada), hun jarenzestighits zo
als Giddy Up en Mamma-Pappa
Twist, tot enthousiasme van het
publiek in het Arsenaaltheater.
Vervolgens daalde de gemiddelde
leeftijd op het podium met een
jaar of vijftig toen de veelbeloven
de band Navarone speelde, met on
der anderen de Zeeuwse gitarist
Roman Huijbreghs in de gelede
ren. Het vijftal beschouwt de Gol
den Earring als een van de voor
naamste inspiratiebronnen. Barry
Hay bedacht hun naam en ze ston
den al in het voorprogramma van
hun voorbeelden.
Na de pauze ging de aandacht vol
ledig naar Kooymans zelf uit. Jury
voorzitter Jean-Paul Heek zette uit
een waarom de Earringgitarist de
Eddy Christiani Award meer dan
verdient. „Kooymans is niet een gi
tarist die zichzelf op de voorgrond
zet. Alles staat in dienst van de
song, maar juist dat maakt zijn gi-
taarwerk zo onomstreden van het
allergrootste belang. Zijn stijl is uit
duizenden herkenbaar, melodisch
ragfijn getimed en zwaar van een
hoge dosis muzikaliteit."
George Kooymans met de Eddy Christiani Award.
De laureaat zelf beperkte zijn reac
tie tot vier zinnen, waarin hij zijn
maten van de Golden Earring be
dankte én zijn vader, die de jonge
George een gitaar gaf. „Anders had
ik hier niet gestaan."
Kooymans liet vooral zijn gitaar
spreken, in een optreden met The
Barking Dogs.. Het leek aanvanke
lijk een greatest hits-show van Gol
den Earrirignummers te worden,
met onder meer een spetterende
uitvoering van Radar love. Maar di
rect erna gooide Kooymans het
over een andere boeg en grasduin
de gretig in de pop- en rockge-
schiedenis, met nummers die hem
hebben beïnvloed of die gewoon
lekker zijn om te spelen.
Inmiddels grijze klassiekers zoals
Sick and tired, Down at the doctors,
You can leave your hat on en
Watching the river flow kwamen
voorbij. Dochter Cassy zong At j
last. Kooymans liet de andere voca-
len grotendeels aan Theo Braams I
over.' Even leek hij zich te schikken
in de rol van dienstbare coverband
muzikant, maar demonstreerde j
vervolgens tijdens een imposante
solo in Temptations-stamper Sha-
key ground waartoe hij op de gi
taar in staat is.
Af en toe speelde hij ook nog enke
le Earringnummers, maar niet het J
overbekende werk. Wel oudjes zo
als Future en Mission impossible en
twee nummers van het jongste al
bum Tits 'n ass. Bassist Rinus Ger
ritsen schoof even aan voor Ave
nue of broken dreams, dat werd ge
zongen door diens dochter - en
Kooymans' nichtje - Natousch.
Na anderhalf uur leek het concert
tamelijk abrupt te eindigen. Leo
Blokhuis rondde de avond af en
de zaal begon leeg te lopen. Toch
kwam Kooymans met de zijnen te
rug voor een vlammende versie
van Low rider. Oude rockers laten
zich niet zomaar stoppen.
Bekijk de video op www.pzc.nl/video
door Rolf Bosboom
Piet van Daalen, de legendari
sche eerste directeur van het
Zeeuws Museum, was in
veel opzichten zijn tijd ver voor
uit. Waarmee het museum zich
nu onderscheidt (nadruk op bele
ving in plaats van informatie; sa
menwerking met kunstenaars)
deed de eigenzinnige en enigszins
excentrieke Van Daalen al in zijn
tijd (1961-1985).
Zijn betekenis wordt uitgebreid be
licht in het boek Onvoltooid Verle
den Tijd dat het museum heeft uit
gebracht. Hierin vertellen mensen
die hem van nabij hebben meege
maakt over Van Daalen. Daarnaast
zijn er verslagen opgenomen van
gesprekken die zijn gevoerd tij
dens het symposium dat in maart
van dit jaar rondom de museumdi
recteur werd gehouden. Het boek
- dat ook veel foto's, brieven en an
dere documenten bevat - is tevens
een aanzet tot de ontsluiting van
het archief van Van Daalen. Dat
heeft het Historisch Documentatie
centrum voor het Nederlands Pro
testantisme recent aan het mu
seum overgedragen.
Het Zeeuws Museum verbond
zich begin jaren zeventig nadruk
kelijk met enkele vernieuwende
kunstenaars: Marcel Broodthaers,
Joseph Beuys, Ben d'Armagnac en
Gerrit Dekker. Van Daalen ging
daarin ver. Een bijzondere en veel
zeggende bijdrage in het boek is
die van Antje von Graevenitz over
het Projekt Vlake uit 1971, dat aan
Beuys werd toegeschreven maar
dat grotendeels uit de koker van
Van Daalen zelf kwam.
Ook in dat opzicht was hij zijn tijd
vooruit, zei kunstcriticus Nico Out
vrijdag bij de presentatie van het
boek. „Zijn rol verschoof van pre
sentator naar producent. Hoe vaak
zie je tegenwoordig niet dat curato
ren zich op stoel van de kunste
naar plaatsen?"
Out prees wat Van Daalen op het
vlak van internationale kunst in
Zeeland voor elkaar kreeg. „Hij
was dan misschien wat vreemd,
maar hij wist wel hoe de hazen lie
pen."
'Onvoltooid Verleden Tijd' (onder re
dactie van Leen Bedaux) is te koop
in Zeeuws Museum en bij De Drvk-
kery in Middelburg. Prijs: €19,50.
