m reizen@wegener.nl iQ reizen
ïs£l 024-3650360
isssi Zaterdag 13 oktober 2012
«t
zweden"
are
Östersund
Het glooiende landschap vol berken, dennenbomen en wilde bloemen. Foto boven: 'Ziplinen' van boom naar boom. foto's Joost Brantjes
Amsterdammers Hil-
de Talstra en Ru
ben Heijloo verruil
den hun stadsap-
partement voor het
Zweedse platteland. In Gallö,
een dorp van 758 inwoners,
vonden ze voor weinig geld
een pastorie uit 1906 met 480
vierkante meter woonopper-
vlakte en een grote tuin aan
een meer. Ze runnen er nu
een Bed and Breakfast.
Een reden om terug te gaan
naar Nederland kunnen de
dertigers niet bedenken, zelfs
de winters blijken goed te
doen. Hilde: „Door de sneeuw
heb jeJs winters meer licht
dan je zou verwachten en je
hebt hier ook een vijfde sei
zoen, tussen de winter en het
begin van de lente. Dan komt
de zon al door terwijl het 's
nachts nog hard kan vriezen."
Vanaf de B&B is het niet ver
naar het openluchtmuseum
Jamtli in Östersund, waar 130
acteurs de geschiedenis van
Jamtland Harjedalen naboot
sen. De laatste aanwinst in het
museum zijn sociale huurwo
ningen uit 1975. Tot de laatste
details zijn de huizen ingericht
in de stijl van de jaren zeven
tig: ABBA posters, oranje thee
kopjes en een oude Volvo op
de oprit. De zoon des huizes
in donkerbruine soulbroek
komt op de thee bij zijn moe
der in haar korte jurk. We ge
nieten van onze tijdreis.
Sinds 2011 is Östersund, met
slechts drie andere steden ter
wereld, UNESCO City of
Gastronomy. De belangrijkste
reden voor deze eretitel is,
naast een lange culinaire tradi
tie, de aandacht voor duurza
me voedselproductie met res
pect voor de natuur en het in
novatieve gebruik van lokale
ingrediënten als rendier- en
elandvlees, kaassoorten en bes
sen. Jamtland Harjedalen kent
veel kleine producenten die
zich vaak al generaties lang be
zig houden met hetzelfde
streekgebonden product.
De Scandinavische keuken is
wereldwijd met een onstuitba
re opmars bezig. Noma in Ko
penhagen is al drie jaar achter
elkaar gekozen tot het beste
restaurant ter wereld. Op de
lijst van beste restaurants
prijkt op de 34e plaats Faviken
Magasinet, dat geïsoleerd op
een heuvel in de bossen even
buiten de stad Are ligt.
Chef Magnus Nilsson, een for
se man met lang haar en koper
kleurige baard, heeft met zijn
brigade alle registers openge
trokken. Op de eerste verdie
ping van deze voormalige
graanschuur krijgen we een
lunch geserveerd van niet min
der dan twaalf gangen. Ge
woon op houten tafels zonder
tafellinnen. Zodra een gang op
tafel staat, klapt Nilsson twee
maal in zijn handen ten teken
dat we mogen beginnen. Hij
wil niet dat we foto's maken,
want om te genieten moet je
je concentreren op het eten.
En dat is niet alleen goddelijk
maar ook uiterst vindingrijk.
Nilsson heeft het vak geleerd
in driesterrenrestaurant L'Ar-
page in Parijs. In z,ijn Zweedse
restaurant werkt hij uitslui
tend met producten uit de di
recte omgeving. De grootste af
stand leggen de Sint Jakobs-
JS|f Östersund ligt op 1.500
kilometer van Utrecht.
Vliegen met een overstap
in Stockholm kan met
SAS (www.flysas.com).
Zie voor meer informatie
www.visitsweden.com en
www.jamtland.se
H www.revsundsprastgard.se
www.jamtli.com
www.favikenmagasinet.se
www.campare.se
schelpen af die uit de Atlan
tische Oceaan, 120 kilometer
verderop komen. De zelfbeper
king betekent bijvoorbeeld
geen olijfolie, geen tomaat en
geen citroen. Bovendien leeft
Nilsson met de seizoenen.
Een van de voorvechters van
het eerste uur om Östersund
gastronomisch op de kaart te
zetten, is Fia Gulliksson. Ze
ontvangt ons in haar huis aan
het Storsjönmeer met een
glaasje Sav, een mousserende
wijn gemaakt van berkensap.
Daarna serveert ze het diner
in haar prachtige boothuis" met
uitzicht op het meer. Als bui
ten de zon ondergaat, serveert
Fia het hoofdgerecht, een stoof
schotel. Haar echtgenoot Mar
tin is jager en naast hert en
rendier schoot hij vandaag ook
een bever. Fia heeft het bever
vlees langzaam in bier laten
sudderen. Naast bier en wijn
worden ook stevige borrels ge
serveerd die blijken te smaken
naar bosbesbladeren en Sint
Janskruid. In plaats van te
proosten, zingen de Zweedse
tafelgenoten Helan gar, een
vrolijk lied waar geen touw
aan valt vast te knopen, maar
dat je na drie borrels moeite
loos mee kunt zingen; Sjung
hoppfaderallan lallan lej!
Om de reis niet geheel tot een
eet- en drinkfestijn te laten uit
groeien, zoeken we de laatste
dag van ons bezoek de actie
op. Daarvoor gaan we naar het
bedrijf Campare in Are. Nadat
Daniel Brinkenfeldt ons in een
reflecterend geel pak heeft ge
hesen en ons een bouwvak
kershelm op het hoofd heeft
gezet, stappen we in een tuig
met daaraan karabijnhaken.
Brinkenfeldt gaat ons leren
'ziplinen'.
We nemen een skilift omhoog
en klimmen daarna naar een
klein plateau hoog in een
boom. Er volgen veiligheids
instructies en Brinkenfeldts as
sistent doet voor wat we zo
meteen zelf moeten doen: vast-
geklikt aan een ijzeren kabel
300 meter omlaag roetsjen
naar de volgende boom.
Schuin genoeg om snelheden
van 75 kilometer per iiur te ha
len. De eerste keer gaat het zo
hard dat je nauwelijks oog
hebt voor het ravijn, maar met
elke volgende afdaling gaat het
steeds beter. En bij de laatste
afdaling zijn we bijna in staat
om, net als Brinkenfeldt, met
losse handen kaarsrecht naar
beneden te zoeven.
w Reageren?
redactie.reizen@wegener.nl
In het Noord-Zweedse
Jamtland Harjedalen wonen
slechts 126.000 mensen.
Ruimte genoeg dus in dit
glooiende landschap vol
berken, dennenbomen en wilde
bloemen. Joost Brantjes ging
lekker eten en op avontuur.
