5 spectrum
hoogwater
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
Duurzaam!
Marjan
Berk
Zaterdag 13 oktober 2012
rertederd kijk ik naar een relikwie van
veertig jaar terug: een spijkerbroek met
wijde pijpen, waarvan de onderkant is
versierd met fantastische applicaties
van gekleurde en gebloemde stof, waarop ook
nog eens zilveren sterretjes, glitters en spiegel
tjes zijn genaaid. Veertig jaar geleden speelde ik
met Willem Nijholt honderd voorstellingen van
vier éénacters van Michael Frayn, 'The two of
us', vertaald als 'Kwartet voor Twee'.
Nu is mijn zestienjarige kleinzoon sinds een
maand begonnen aan een mbo-opleiding waar
bij hij wordt getraind in het ontwerpen en ver
vaardigen van duurzame spijkerbroeken.
Hij is gedurende de werkweek bij mij ingekwar
tierd, en omdat zijn vader verhinderd is, mag ik
mee naar de eerste ouderavond in het spiksplin
ternieuwe gebouw, gelegen aan de overkant van
mijn Amsterdamse werkplek, waarin een aantal
mbo-opleidingen zijn gevestigd, waaronder ook
de theateropleiding van Jos Brink.
Ik kijk mijn ogen uit in het hypermoderne ge
bouw, uitgemonsterd in vrolijke kleuren en
hang aan de lippen van de verschillende docen
ten, die vertellen waarom deze opleiding, opge
richt door James Veenhoff, totaal nieuw is.
'Denim Developer', niveau 4 mbo, een driejarige
opleiding die opleidt voor banen in de jeans-
branche. Elf jonge mannen en zeven meisjes, tus
sen de zestien en zesentwintig jaar, leren hier
het vak van spijkerbroeken ontwerpen. Maar
niet alleen ontwerpen; in een grote zaal vol snij
tafels en allerlei soorten naaimachines worden
de bedenksels van de leerlingen uitgevoerd. De
enthousiaste jongelui vertellen van een eerste
project, waarbij van de stof van oude spijker
broeken een tas wordt gefabriceerd en in beperk
te oplage in productie wordt genomen.
Ik kijk naar de leerboeken die hier worden ge
bruikt Eén ervan trekt mijn aandacht: 'Blue is
the new black!', is de titel van een aantrekkelijke
pil die ik zéker een keer in mijn hol zal slepen!
Ik heb mijn kleinzoon nog nooit zo enthousiast
en bevlogen horen vertellen over wat deze oplei
ding voor hem zo woest aantrekkelijk maakt De
merknamen van grote ontwerpers vliegen mij
om de oren, verlekkerd vertelt hij over de bijzon
dere kwaliteiten van al die verschillende soor
ten spijkerbroeken. Ik opper voorzichtig dat het
voor deze prille ontwerpers zinvol zou zijn reke
ning te houden met de zojuist in de wereld los
gelaten tweeëneenhalf miljoen babyboomers,
waaronder een groot aantal oma,s, die allemaal
geïnteresseerd zullen zijn in een modelletje spij
kerbroek waarin de achterkant een beetje aan
trekkelijk om de inmiddels vermagerde oude bil
partij spant! Daar is naar mijn eigen ervaring
een enorme vraag naar, te beginnen bij mijzelf!
Dan maak ik een gebaar naar de kakelverse
school: ik bied ze als trofee mijn veertigjarige
oude schitterend bewerkte authentieke spijker
broek aan, tussen 1972 en '73 honderd keer door
mij persoonlijk in de rol van een hippie op de va
derlandse podia gedragen, om in een vitrine te
laten zien hoe eeuwig dit blauwe kledingstuk,
de ooit in Amerika als beroepskleding voor de
gouddelvers bedachte broek, zich handhaaft!
En ik weet nu ook waar ik met mijn oude
spijkerbroeken naartoe moet: naar de Jeanss-
school! Daar worden ze gerecycled volgens het
duurzaamheidsprincipe, het credo van de toe
komst.
