De achterhoede
32|kustmara
20 km
30 km
Finish
Gespot: Frans, Leny en Ko
Gespot: Mariette en Leo
Gespot: Mariska Brasser
nog wat inspiratie op. Ik geniet in
elk geval van elk plaatje." Voor de
goede orde: Meijer is kunstschil
der van beroep.
Nog voordat de laatste serie pijlers
opdoemt, is er hoop voor Meijer
en achterhaalt hij Frank van Otter-
lo. Het is een naam om te onthou
den.
Op naar Vrouwenpolder, op naar
de plek waar de lopers na twintig
kilometer het strand opgaan om
hun helletocht te vervolgen. Hier
drommen honderden enthousias
telingen samen om 'hun' helden
aan te moedigen. Maar als de gelos-
ten eenmaal zijn gearriveerd, zijn
de meeste fans allang weer weg en
heeft de sambaband de spullen al
ingepakt. En op het moment dat
de Marokkaan Hachim El Barouki
na ruim twee uur en 29 minuten
zijn zegetocht in de Langstraat in
finishplaats Zoutelande al achter
de rug heeft, lopen de eenzame
strijders het strand op en zijn ze
nog niet eens op de helft.
Richard Meijer is verder opgerukt,
Frank van Otterlo worstelt, maar
heeft wel stuivertje gewisseld met
Elma Boon en Hans Koppejan. De
laatste heeft echter geen trek in
zandhappen en stapt uit. „Ik loop
tegen mezelf te knokken", vertelt
de atleet uit Kloetinge. „Ik heb wel
de bezemfietser in de buurt, maar
ik mijn geval is dat geen mentale
steun. Ik heb er ook niet voor ge
traind, dus is het beter om te stop
pen. Morgen loop ik de wandelma
rathon met mijn zoon van twaalf.
Dat vind ik veel belangrijker."
En dus is Elma Boom, van origine
een Schotse maar al twintig jaar
woonachtig in Nederland, in het
bezit van de rode lantaarn.
Domburg, op weg naar de 30 kilo
meter, op weg naar een nieuwe in
dicatie. Wim Schuit, voormalig
voorzitter van Arnemuiden, dren
telt zenuwachtig heen en weer.
Hij is in afwachting van zijn doch
ter Diana. Het is even na halfvier
en de tijd gaat dringen. „Vorig jaar
kwam mijn dochter hier om vijf
voor vier door en was ze om vijf
voor zes binnen. Het zal er weer
om spannen."
Maar dan om tien over halfvier is
Diana plotseling daar. Ze heeft last
van haar knie en moet even een as
pirientje tot zich nemen. „En ik
zit tegen kramp aan." Ze verbijt de
pijn en blijft opvallend monter.
„Ik ben op weg naar een pr."
Frank van Otterlo sluit de rij, maar
heeft inmiddels gezelschap gekre
gen van Nick Vermeirssen uit Phi
lippine. De laatste heeft het zwaar,
moet wandelen en schat zijn kan
sen in. „Het moet net kunnen",
meent hij. „Zelfs als ik vanaf nu al
leen maar zou kunnen wandelen."
Bezemfietser Sjors, die al vroeg lek
reed en dus razendsnel zijn band
heeft moeten plakken, wijkt niet
varr hun zijde. „De ene atleet wil
met je praten, de ander heeft lie
ver dat je je mond houdt. Soms
geef ik de tussentijden door, om
maar bezig te zijn. Dan vergeten
ze dat ze moe zijn."
Diana Schuit, Elma Boon, Frank
van Otterlo en Nick Vermeirssen
vormen de achterkant van de tien
de Kustmarathon. Felle zonnestra
len geselen de toch al getekende ge
zichten. Kramp ligt op de loer.
Zoutelande is nog ver, nog twaalf
kilometer en 195 meter.
Bij Oostkapelle mogen de lopers
het strand weer verlaten en dui
ken ze het bos in, op weg naar
In de Langstraat in Zoutelande ligt
de finish. De meesten van de 1500
deelnemers zijn gefinisht en heb
ben de medaille in ontvangst geno
men. Het laatste uur heeft gesla
gen en de vraag is wie van de ge-
losten stand heeft gehouden. Stefa-
nie Vermeulen, een achttienjarige
studente van de HZ, meldt zich op
de Boulevard van Zoutelande. De
tijd dringt. Ze is op, maar wordt
aangespoord door haar moeder en
haalt de finish in 5.55.52. Zoals ook
maandag 8 oktober 2012
ZOUTELANDE - Met nog een paar kilometer te gaan bespreken Mariette
(57) en Leo de Leeuw (58) met elkaar hoe het is gegaan. Eensgezind ko
men ze tot de conclusie dat het boven verwachting verliep. „Wij hebben in
voorgaande jaren van alles meegemaakt en dit jaar verliep alles prima. Een
lekker zonnetje, leuk publiek en een prachtige.route."
De twee lopers voorzien nog wel een lastig einde. „Ik zie een eindje verder
al dat we over het losse zand moeten om de dijk op te gaan in Zoutelande.
Dat wordt nog even een pijnlijk momentje voor de kuiten, maar daarna kun
nen we op naar de finish." foto Johnny Willeboordse
Richard Meijer, de nummer laatst van het eerste uur, weet zich gesteund door bezemfietser Sjors.
foto Johan van der Heijden
Rodelantaarndragers zijn een verhaal apart in de Kustmarathon
WESTKAPELLE - Met haar Zeeuwse vlaggetje in de hand is ze de eerste
vrouw die de dijk in Westkapelle heeft bereikt. „Die vlaggetjes zijn ideaal
om ervoor te zorgen dat je geen dikke handen krijgt. Volgend jaar wil ik er
wel twee", zegt de 'kopvrouw' lachend. Voor haar verloopt de route tot nu
toe perfect. „Ik voel dat ik nog wat over heb en dat is altijd lekker.
Mariska heeft nog geen editie van de wandelmarathon overgeslagen. „Ik
weet nog dat het vorig jaar zo heet was. Dat was op sommige momenten
echt verschrikkelijk. Nu kan je in het zonnetje lopen, met een aangename
wind in de rug. Heerlijk!"
Het eerste ijkpunt in de Kustmara
thon ligt na tien kilometer, bij
Neeltje Jans. Wie een reële kans
wil maken om binnen de gestelde
tijd te finishen moet hier voor half-
twee, anderhalfuur na de start, ge
passeerd zijn. Richard Meijer, met
in zijn kielzog bezemfietser Sjors,
haalt het net. De atleet uit De
Heen, het kleinste dorp in de ge
meente Steenbergen, blijkt angsti
ge momenten te hebben beleefd.
„Ik was mijn startnummer verge
ten", legt hij uit. „Ik heb het thuis
op de tafel laten liggen. Ik ontdek
te het pas hier bij het uitpakken
van mijn tas. Heb daarna paar keer
heen en weer gelopen tussen de
start en de sporthal, op zoek naar
een nieuw nummer. Uiteindelijk
heb ik er een uit een doos geplukt,
de doos met de reservenummers.
In plaats van 958 heb ik nu 1702."
Na tien kilometer heeft Richard
zijn rust en ritme gevonden. Het is
zijn debuut op de marathon. „Als
ik finish, ben ik helemaal opge
droogd. De grootste afstand die ik
heb getraind is 35 kilometer. Ik
hoop dat ik het haal. Het is een
mooie route en wie weet doe ik
Soms vormen ze een eenza
me stip aan de horizon,
soms zoeken ze de geborgen
heid van de bezemfietser op
en soms zakt hen de moed
DOMBURG - Net over de helft hebben de drie wandelaars er nog veel ple
zier in. „We lopen elke week dit soort afstanden en dan is een kustmara
thon met dit stralende weer een genot om te lopen."
Ko Onderdijk is met zijn 71 jaar de oudste van het trio en loopt de marathon
nu al voor de zevende keer. „De eerste keer heb ik nog niet meegelopen. Na
de verhalen die ik van Frans hoorde bij de eerste keer heb ik besloten ook
mee te gaan lopen."
Zo gaan Ko Onderdijk (71), Leny Verhulst (66) en Frans Sturm (68) verder
richting Zoutelande. Voor Frans is de finish elk jaar het hoogtepunt. „Daar
staan een hele hoop mensen langs de route, dat maakt het extra leuk."
bijna in de schoenen. De ro
delantaarndragers van de
Kustmarathon zijn een ver
haal apart. Het is 42 kilome
ter en 195 meter pijn lijden
om binnen de tijdslimiet
van zes uur te finishen. Een
impressie vanuit de achter
hoede.
door Jan Dagevos
