sport 137
zaterdag 6 oktober 2012
Achterzijde kampioensmedailie.
Dit verhaal treft u ook aan in de bijlage
Spectrum. Door een fout in de technische
verwerking is het verhaal in de bijlage ver
minkt. Daarom treft u het hier nogmaals
aan, maar dan compleet.
het ging regenen en waaien. En op de een
of andere manier voelde ik me plots weer
beter. Die weersomslag kikkerde me op en
ik ben weer begonnen. Het was natuurlijk
nog wel zwaar, maar met een tijd van iets
meer dan drie uur, mocht ik niet ontevre
den zijn."
Woensdag 25 juli 2012
Bij Prins Hendrik (PH) zijn Joop, Johan en
Jo van de(n/r) Berg(e) uit Berghem (bij
Oss) een onbeschreven blad. Hoe kan dat
nou? Hij is Nederlands kampioen gewor
den! Zo iemand eer je toch bij elk jubi
leum, elke partij of andere festiviteit? Niet
dus. Niemand bij PH weet of hij nog leeft.
Wel stuurt de archivaris me een artikeltje
uit een jubileumboek. Daarin krijgt Joop
van den Berg (laten we het daar voorlopig
maar op houden) de eer die hem toekomt.
Volgens het artikel werd Joop van den
Berg 'helaas' laat ontdekt als lange-
afstandsloper. Op z'n 32e werd hij pas lid
van een atletiekvereniging (PH). „Tot dat
moment had Joop van den Berg alleen
maar getraind door iedere dag zo hard mo
gelijk een traject van drie kilometer af te
leggen." Door de trainingen bij PH stootte
hij in no time door naar de Nederlandse
atletiektop. „Hoogtepunt was het NK op
de marathon in Vlissingen in een tijd van
2.38,30."
Dinsdag 14 augustus 2012
Joop van den Berg lijkt een natuurtalent
In 1962 wordt-ie lid van een atletiekclub,
loopt meteen de gevestigde orde onder het
tapijt, maar na 1964 is er geen uitslag meer
van hem te vinden. Zelfs geen levenste
ken. Het wordt hoog tijd om alle Van de
Bergen in Berghem te bellen. Het blijken
er 33 te zijn. Zal de baas leuk vinden, al die
telefoontjes. Na twintig minuten en even
zoveel belletjes heb ik 'm nog niet gespro
ken, getraceerd of ook maar een aankno
pingspunt gevonden.
Eén kans suddert. Bij ene J. vd Berg wordt
de hele middag en avond niet opgenomen.
Ook de volgende dag. niet. Als ik nu de bu
ren 's bel. Daar gaat het licht branden. Vol
gens buurvrouw Ria past 'haar' Joop in de
profielschets van 'mijn' Joop. „Maar hij is
niet vaak thuis hoor", zegt ze. Dat had ik
ook al gemerkt. Maar misschien wil me
vrouw Ria een briefje van mij bij buurman
Joop in de bus stoppen. Dat wil ze.
Donderdag 16 augustus 20x2
„U bent op zoek naar mij?" Op een don
derdagmiddag belt Joop van den Berg. Dé
Joop van den Berg. Schrijfwijze bevestigd.
Het is 'ml Hij klinkt als krasse tachtiger.
Hij vertelt dat hij nog drie keer in de week
tennist en dat zijn overleden vrouw in
Goes is geboren. En ja, ik mag langsko
men. En nee, hij weet niet zoveel meer
over het NK. Maar wie weet. Ik neem alle
verslagen mee, misschien worden daar
mee bovenkamerdeurtjes geopend waar
van Van den Berg de sleutel even' kwijt is.
Dinsdag 21 augustus 2012
Alsof hij achterna wordt gezeten snelt
Joop van den Berg naar de keuken om
drinken voor me te halen. „Hij loopt altijd
zo snel", zegt Erika, een goede vriendin
van Joop van den Berg, bij wie we thuis in
Heesch hebben afgesproken. Aangeboren
talent dus. „Tja", zegt de marathonwin
naar zelf, „in 1956 ben ik naar de politie
school gegaan. Daar kreeg je veel sport.
Voor hardlopen had ik altijd een tien. En
ik trainde eigenlijk nooit."
Helemaal uit het niets kwam Van den
Berg niet in 1964. Jarenlang had hij de atle
tiekwedstrijden van de Nederland Politie
bond geteisterd met zijn snelle gave. In
1962 wilde hij afscheid nemen bij de be
faamde Lunettencross in Vught. Die won
hij en daardoor werd hij afgevaardigd voor
de helemaal vermaarde Cross Le Soir in
Brussel. Om daaraan mee te doen moest
hij wel lid worden van een atletiekvereni
ging. En dat werd Prins Hendrik.
„Eigenlijk ben ik te laat begonnen met
hardlopen", mijmert de 82-jarige voorma
lig wachtmeester eerste klas. „Als ik in de
jaren vijftig gelijk was doorgegaan..." Hij
maakt de zin niet af Hij bladert in het plak
boek van 1964 en mijn knipsels. De deuren
blijven dicht. Of toch niet. Een kiertje?
„Natte wegen, herinner ik me. Water in
mijn schoenen. Bij elke stap voelde ik het
klotsen. Maar hoe ik naar Vlissingen ben
gegaan, met wie, hoe de finish was, of ik
een prijs heb gehad, ik weet het echt niet
meer."
Zijn plotse verdwijning uit de atletiekwe-
reld hoeft geen bevreemding te wekken.
Van den Berg koos ervoor om hogerop bij
de rijkspolitie te komen. Daarvoor moest
hij een intensieve cursus volgen en die
was niet te combineren met topsport. Hij
richtte zich vervolgens op tennis. In het ve-
teranencircuit kennen ze hem maar al te
goed. Hij werd eerste van Zuid-Nederland
en tweede van Nederland. Nog altijd ten
nist hij wekelijks.
Dinsdag 28 augustus 2012
Gelukkig hebben we de beelden nog. Eén
zin tijdens het bezoek aan Van den Berg
beklijfde. Op één van de schaarse foto's die
ik van de marathon heb gevonden, ont
waarde hij Ben de Graaff in een auto. Deze
sportverslaggever zou tijdens de marathon
beelden voor de televisie hebben gedraaid.
Van den Berg had ze zelf niet gezien. Maar
warempel. Bij het Instituut voor Beeld en
Geluid ligt een filmpje van 3 minuten en
35 seconden over de eerste Zeeuwse mara
thon te verstoffen.
Voor veertig euro krijg ik de beelden op
dvd. Vrije middag, alleen thuis, Rudy gaat
er 's rustig voor zitten. En geniet. Horden
mensen zoeken in zwart-wit verkoeling
op het strand, met Michiel de Ruyter op
de achtergrond staan op de boulevard 45
hardlopers klaar voor de start, petjes of-
zoals Van den Berg - een zakdoek op het
hoofd ter bescherming tegen de zon. Is dat
Hans Bostelaar bij de start, in zijn
EMM-hempje?
Blijkbaar komen deze beelden van het In
stituut Beeld, want Geluid is er niet. Lo
pers draven door het Zeeuwse landschap.
Van den Berg herken ik uit duizenden.
Nummer 12, zijn gelaatstrekken zijn het
zelfde. En hij loopt continu alleen. Kan
niet missen. Bij Oostkapelle worden de we
gen vochtig, dragen mensen plots regenkle
ding en wordt het beeld steeds donkerder.
Bij Oostkapelle geeft ook het Instituut
Beeld er de brui aan. Blijkbaar kon zelfs de
apparatuur van de NTS, voorloper van de
NOS het noodweer niet aan. Jammer, geen
finishbeelden.
Vrijdag 29 september 2012
Maar mocht er nog twijfel bestaan over
de winst van Joop van den Berg, dan
neemt hij die zelf weg. Een envelop valt
door de brievenbus bij huize Boogert.
'Amice, hierbij de kampioensmedaille
1964. Met vriendelijke groeten, Joop v/d
Berg.' Op zolder heeft Van den Berg het
gouden kleinood opgeduikeld. Het enige
juiste antwoord op dit 'triomfantelijke' ge
baar is een dvd'tje naar Berghem sturen.
in Vlissingen.
