Defensieve koers van
Twente leidt tot niets
Toevalsdebuut
Locadia wordt
een voltreffer
261 sport
Immers luistert alleen maar naar zijn naam
maandag 1 oktober 2012
door Leon ten Voorde
AMSTERDAM - „Als je speelt om
niet te verliezen, verlies je altijd",
zei FC Twente-trainer Steve McCla-
ren onlangs en zaterdagavond haal
de hij z'n gelijk. Alleen niet op de
manier zoals hij het zich had voor
gesteld. Twente speelde in de top
per tegen Ajax met de angst om te
verliezen en het verloor (1-0).
Hoe lang zou het geleden zijn dat
Twente een wedstrijd was aange
gaan met zo'n defensieve grond
houding? Het moet in het tijdperk
van voor de grote successen zijn ge
weest, jaren geleden. Toen liepen
de benen van de voetballers al vol
als de spelersbus de IJssel overtrok.
Het was de tijd van de midden
moot, de tijd van het grote Ajax.
Zaterdag kwam Twente als de fiere
koploper naar De Arena. Twente
was de ploeg van de kunstenaars
Tadic en Chadli, de ploeg van het
evenwichtige middenveld en de
stabiele achterhoede. Misschien
wel de beste ploeg van Nederland,
zo hoorde je steeds vaker. Borst
vooruit en kraag omhoog, zou je
zeggen. Maar uitgerekend op het
moment dat iedereen wachtte op
de bevestiging gooide de ploeg al
zijn voetballende principes over
boord.
Twente voetbalde tegen Ajax in
een harnas en dat beweegt niet lek
ker. Het is begrijpelijk dat je op
Amsterdamse bodem wat compac
ter speelt dan bij pakweg Willem
II, maar deze aanpak was gestoeld
op een gebrek aan vertrouwen in
eigen kunnen. Zo'n strategie valt
alleen te rechtvaardigen als je dat
koppelt aan een resultaat, zo sim
pel werkt het in de top. En als dat
niet lukt heeft iedereen het over
het loon van de angst Verliezen
van Ajax kan altijd, maar nu restte
de kater dat Twente door eigen
schuld geen moment zichzelf was.
De ploeg die normaliter altijd en
overal het initiatief probeert te pak
ken, hanteerde de tactiek van het
minimalisme. De tactiek van ploe
gen als Roda en RKC om maar
eens wat te noemen. Het ontbrak
Twente op de eerste serieuze af
spraak van het seizoen aan alles.
Zelfs aan de intentie en dat was
nog wel het meest teleurstellend.
De diepste spits Luc Castaignos
liep voortdurend achter de mid
dencirkel te verdedigen en ook Ta
dic en Chadli waren vooral op
hun eigen helft te vinden.
Het was voetbal zonder lef, zonder
bravoure. Voetbal dat al jaren niet
meer door Twente wordt gespeeld
•en niet past bij een titelkandidaat
die in zichzelf gelooft. De spelers
zeiden dat ze terug werden gedron
gen door de kracht van Ajax, maar
daarmee werd de thuisploeg veel
te groot gemaakt. In werkelijkheid
was dit misschien wel het meest
machteloze Ajax sinds tijden. Eén
keer zette Twente in de eerste
helft druk naar voren en meteen
gaf Ajax in paniek een hoekschop
weg. Dit Ajax - met een matige de
fensie en een zwakke aanval - oog
de kwetsbaar, maar werd waar
schijnlijk tot z'n eigen verrassing
niet uitgedaagd. Tot aan de treffer
van Christian Eriksen stond de de
fensie van Twente prima, maar als
je zelf naar voren niets brengt,
hoeft er maar één bal verkeerd te
vallen. En probeer dan in een wed
strijd maar eens om te schakelen.
38 procent balbezit had Twente ge
durende de negentig minuten. Het
was een zeldzaam laag percentage
van een elftal dat gewend is te con
troleren. Die cijfers vertelden iets
over de Twentse behoudzucht,
maar het zei ook alles over het
zwakke spel in balbezit. Twente
probeerde niet eens tot een fat
soenlijke aanvalsopzet te komen.
Ronduit potsierlijk waren de wil
de armgebaren van McClaren in
de slotfase toen hij zijn spelers
naar voren probeerde te dirigeren.
Maar het calculeren en speculeren
zat blijkbaar zo diep in het sys
teem van de ploeg dat Douglas en
invaller Boyata elkaar op datzelfde
moment rustig de bal toe bleven
spelen, terwijl de tijd razendsnel
wegtikte. Duidelijker kon het duf
fe voetbal van Twente zaterdag
avond niet worden geïllustreerd.
Een zeldzame doelpoging van FC Twente-spits Luc Castaignos. Ajax-keeper
Kenneth Vermeer voorkomt een doelpunt. foto Stanley Gontha/ANP
PSV boekt in Venlo een bijzon
der ruime overwinning. VW
wordt met 6-0 aan de kant ge
zet. Dries Mertens blinkt uit
met drie doelpunten, maar de
meeste aandacht gaat uit naar
Jürgen Locadia. De debutant
(18) scoort eveneens drie keer.
door Rik Elfrink
VENLO - Zijn eredivisiedebuut kon
niet meer uitblijven. Met dertien
treffers in zes duels bij het tweede
elftal solliciteerde Jürgen Locadia
(18) al langer naar een kans in
PSV-i. Zijn eerste invalbeurt over
schaduwde gistermiddag zelfs de
oorwassing die VW in eigen huis
van PSV kreeg (0-6). Locadia te
kende in een optreden van 25 mi
nuten voor drie treffers. Uit het
niets staat hij ineens in het topsco
rerslijstje van de eredivisie.
„Een droom", stamelde Locadia in
de krappe catacomben van De
Koel. Hij leek in trance, maar dat
was schijn. „Ik speelde in het be
gin zelfs ongelukkig", oordeelde
hij nuchter. „En daarna? Gewoon
scoren uit de kansen die je krijgt,
jezelf laten zien. Dat heb ik tegen
Achilles niet genoeg gedaan."
Het zat voor de in Emmen opge
groeide spits allemaal mee. Drie
jaar geleden trok hij met zijn in
Curacao geboren moeder en zijn
zusjes naar Tilburg. Bij Willem II
kon het talent rijpen, daarna volg
de de stap naar Eindhoven. Bin
nenkort volgt de beloning en te
kent Locadia een nieuw contract
dat hem tot medio 2017 aan PSV
bindt.
Vorig seizoen kreeg hij van Fred
Rutten de eerste kansen. Als zeven
tienjarige scoorde Locadia in een
bekerduel bij WSB en kreeg hij
een basisplek in de thuiswedstrijd
tegen FC Lisse. Daarna was de aan
valsleider weer veroordeeld tot
een seizoen Jong PSV, waar hij tot i
23 treffers kwam.
Locadia werd afgelopen zomer on
geduldig, wilde het liefst verhuurd
worden. Dick Advocaat en Marcel
Brands stemden niet toe, vonden
dat het talent moest afwachten en
door trainingen bij PSV-i nog
scherper kon worden. Afgelopen L
donderdag volgde door ziekte van
Tim Matavz de eerste kans in het
bekerduel met Achilles'29. Hij
kreeg weinig bruikbare baÜen en f§
kwam tot één treffer. Gisteren viel
alles op zijn plaats voor de goalget-
ter van Jong PSV. De griep van Ma
tavz bleek hardnekkig, Locadia
kon daardoor halverwege de twee
de helft zijn eerste speelminuten
op het hoogste niveau voor PSV
maken.
Advocaat wisselde de tamelijk on
zichtbare Narsingh, Lens verhuis
de naar de rechterflank. VW
speelde op dat moment met tien
man, Locadia viel in op een mo
ment dat de tegenstander al ge
sloopt was. Verantwoordelijk daar
voor was het middenveld van PSV
en de uitblinkende Dries Mertens.
Van Bommel, Toivonen en Stroot-
door Barry van der Hooft
ROTTERDAM - Is het bijzonder, als
je met 5-1 van NEC wint? Moet je
als speler van Feyenoord dan eufo
risch zijn of juist rustig en met een
serieuze gelaatsuitdrukking de
drie punten koesteren. Lex Im
mers, in de tweede helft goed voor
drie doelpunten, koos zaterdag
avond voor de laatste optie. „Want
je mag niet te snel tevreden zijn",
zei de Hagenaar.
Hij kreeg, sinds zijn overgang van
ADO, nogal wat kritiek. Een week
eerder, na de 3-0-nederlaag bij
PSV, vertelde Immers dat hij best
tevreden was geweest over zijn
spel. Ronald Koeman was het daar
niet mee eens en maakte hem dat
een dag later ook duidelijk. „Soms
heb je in het veld een andere bele
ving", keek Immers terug. „In de
wedstrijd tegen PSV had ik het ge
voel dat het niet zo slecht ging.
Maar dat werd weer iets anders op
geschreven, daar moet ik mee uit
kijken."
Daarom kijkt hij deze keer wat an
ders uit zijn ogen. Strenger, je zou
het ook zelfs chagrijnig kunnen
noemen. Het is een groot contrast
met de ontlading na zijn drie tref
fers. Immers werd kort na rust
neergelegd door Geert-Arend
Roorda, benutte zelf de strafschop
en bracht de stand daarmee op
3-0. Na de snelle tegentreffer van
Sören Rieks (3-1) bepaalde Im
mers met twee kopballen de eind
stand op 5-1. Voor de tweede keer
in vier dagen tijd was hij dus de
kwelgeest van NEC. Woensdag, in
het bekerduel, maakte hij in de
121e minuut de 2-3.
In de Kuip vroeg hij scheidsrech
ter Nijhuis zaterdagavond na zijn
drie doelpunten om de wedstrijd
bal. Die liet hij in de catacomben
van het stadion niet meer los. „Of
dit een antwoord was op de eerde
re kritiek? Nee. Ik vind het alle
maal best wat iedereen zegt en'
wat iedereen schrijft. Ik houd ver
trouwen in mezelf, zoals ook de
trainers en mijn medespelers ver
trouwen in mij hebben."
De samenwerking met Graziano
Pellè, die tegen NEC voor rust al
twee keer scoorde, leek ook beter
te lopen. Immers: „Iedereen weet
toch dat wij tijd nodig hebben? Vo
rig jaar liep het ook niet meteen
vlekkeloos met El Ahmadi, Bakkal
en Guidetti. Het is dat ik aan het
begin van dit seizoen wat kansen
miste, anders hadden we de voor
ronden van de Champions League
misschien wel overleefd. En dan
had de wereld er heel anders uitge
zien."
De missers zijn hem vergeven
door de fans. Immers staat na ze
ven competitieduels op vijf doel
punten. Alleen dat liedje dat ze
ook zaterdag weer voor hem zon
gen, wat vindt hij daar eigenlijk
van? 'Lexie gaat op Jodenjacht',
klonk het na ieder doelpunt. Het
is het liedje dat Immers vorig jaar
zong op de bar van het supporters
home van ADO, na de overwin
ning op Ajax. „Ik heb ooit iets ge
roepen, daarmee ben ik fout ge
weest", legde Immers maar weer
eens uit. „Ik heb toen een straf ge
kregen en die straf ook uitgezeten.
Ik onttrek me nu van de dingen
die worden geroepen."
Immers luistert alleen naar mijn
naam, zegt hij. Niet naar de woor
den die er achteraan komen. „Na
tuurlijk neem ik afstand van die
teksten. Als ik klap naar de suppor
ters, doe ik dat omdat ze mijn
naam scanderen en me steunen.
Schrijf maar op dat ze een ander
liedje voor me moeten maken."
Misschien gebeurt dat wel, mis
schien zingen ze het zondag al in
Lex Immers
Groningen. Al lijkt de kans klein.
De eerstvolgende thuiswedstrijd is
pas op 28 oktober. Tegen Ajax... Im
mers wil dan weer graag uitblin
ken en alleen naar zijn naam luiste
ren.