Geborgenheid van hofje in stadshart vrijdag 28 september 2012 door Elian van 't Westeinde Knarsend draait het ijzeren hek om zijn scharnieren. Een vogeltje schrikt tsjilpend op. Daarna is het stil. In het Sint Antheunishof- je in de Sint Antheunisstraat heerst een serene rust. Of het zondag is of niet, hier binnenwandelen is bijna welda dig. En dat zomaar middenin het stadshart van Middelburg. Fotografe Mieke Wijnen woont achterin. Twee jaar geleden betrok ze een van de vier woninkjes die aan het bloemrijke binnen hof liggen. Ze bukt even als ze de voordeur uit loopt. De huisjes in het hofje dateren uit de zeventiende eeuw en zijn gebouwd toen mensen een stuk minder lang waren dan te genwoordig. „Een waarschuwingsbordje zou niet gek zijn, ik vergeet zelf ook wel eens dat het kozijn zo laag zit", zegt Mieke Wijnen. Vier kleine woningen staan in een U-vorm om de gezamenlijke tuin heen. Een zwart, ij zeren hek met gouden versiering voorkomt dat iedereen het hof binnenwandelt. De ge vels zijn witgekalkt en alle kozijnen en deu ren zitten in de petrolblauwe lak. De klassie ke ramen bestaan uit negen kleine ruitjes. Een gietijzeren krul vormt het uitzetijzer. Hoewel de nostalgische uitstraling van het hof zich ervoor leent die sfeer ook door te trekken in het interieur, koos Mieke bewust voor het tegengestelde. „Rustig, strak en mo dern. Het eerste wat ik deed toen ik hier kwam wonen was die deur tussen de hal en het keukentje oranje schilderen. Knaloranje. Dat straalt energie uit." Een toertje door het huis duurt niet lang. Op de begane grond is een kleine hal met badkamer en toilet. Achter de oranje deur is een smalle keuken waaraan meteen de ka mer grenst. Op de bovenverdieping, onder het schuine dale heeft Mieke een slaapkamer en haar werkplek. Het is er klein, maar vol doende groot om creatieve projecten uit te knobbelen. Op dit moment werkt Mieke sa men met een designer, een make-up artist en een reclamebureau aan 'stof wolk', een modeshow bij Bas en Mar de Jager in Kapel- Ie. „Dit huis doet me goed", zegt Mieke. „Dat heeft te maken met het karakter ervan. Klinkt misschien wat zwaar, maar mijn werk brengt aardig wat hectiek met zich mee. Eenmaal terug in de geborgenheid van het hofje, kom ik helemaal tot rust." Over de geschiedenis van het Sint Antheu- nishofje is weinig te vinden. Historische do cumenten over dit rijksmonument zijn bij de grote stadsbrand in 1940 verloren ge gaan. In stadsbeschrijvingen uit de zeven tiende eeuw wordt de plek genoemd, maar dan onder de namen Sint Jorishofje of hofje aan de Vogelzangstraat. Vermoedelijk is het gesticht als een armenhof.waar liefdadig heid het lot van de armen moest verzach ten. In 1977 toen de woninkjes aan een op knapbeurt toe waren woonden er oude mannen. Ze klopten hun kleren uit op de 'klopstokken' die nu nog steeds in de tuin staan. Op de plek waar tegenwoordig buxus- haagjes staan, was destijds de bleek, een grasweide om linnen op te bleken. Ook staat op het hof nog een oude waterput. „In de zomer zit iedereen buiten", zegt Mie ke. „We hebben goed contact met elkaar en we zijn allemaal begaan met de gemeen schappelijke tuin. Ook Indy, mijn hond, gaat als ze de kans krijgt lekker buurten. De bank achterin is mijn lievelingsplek, 's Mor gens vroeg ontbijt ik er tussen de bloemen en de vogeltjes. Een prachtige plek om me in alle stilte voor te bereiden op de rest van de dag." Heeft u tips? Mail dan naar: wonen@pzc.nl

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2012 | | pagina 97