Geborgenheid van hofje in stadshart
vrijdag 28 september 2012
door Elian van 't Westeinde
Knarsend draait het ijzeren hek
om zijn scharnieren. Een vogeltje
schrikt tsjilpend op. Daarna is
het stil. In het Sint Antheunishof-
je in de Sint Antheunisstraat
heerst een serene rust. Of het zondag is of
niet, hier binnenwandelen is bijna welda
dig. En dat zomaar middenin het stadshart
van Middelburg.
Fotografe Mieke Wijnen woont achterin.
Twee jaar geleden betrok ze een van de vier
woninkjes die aan het bloemrijke binnen
hof liggen. Ze bukt even als ze de voordeur
uit loopt. De huisjes in het hofje dateren uit
de zeventiende eeuw en zijn gebouwd toen
mensen een stuk minder lang waren dan te
genwoordig. „Een waarschuwingsbordje
zou niet gek zijn, ik vergeet zelf ook wel
eens dat het kozijn zo laag zit", zegt Mieke
Wijnen.
Vier kleine woningen staan in een U-vorm
om de gezamenlijke tuin heen. Een zwart, ij
zeren hek met gouden versiering voorkomt
dat iedereen het hof binnenwandelt. De ge
vels zijn witgekalkt en alle kozijnen en deu
ren zitten in de petrolblauwe lak. De klassie
ke ramen bestaan uit negen kleine ruitjes.
Een gietijzeren krul vormt het uitzetijzer.
Hoewel de nostalgische uitstraling van het
hof zich ervoor leent die sfeer ook door te
trekken in het interieur, koos Mieke bewust
voor het tegengestelde. „Rustig, strak en mo
dern. Het eerste wat ik deed toen ik hier
kwam wonen was die deur tussen de hal en
het keukentje oranje schilderen. Knaloranje.
Dat straalt energie uit."
Een toertje door het huis duurt niet lang.
Op de begane grond is een kleine hal met
badkamer en toilet. Achter de oranje deur is
een smalle keuken waaraan meteen de ka
mer grenst. Op de bovenverdieping, onder
het schuine dale heeft Mieke een slaapkamer
en haar werkplek. Het is er klein, maar vol
doende groot om creatieve projecten uit te
knobbelen. Op dit moment werkt Mieke sa
men met een designer, een make-up artist
en een reclamebureau aan 'stof wolk', een
modeshow bij Bas en Mar de Jager in Kapel-
Ie.
„Dit huis doet me goed", zegt Mieke. „Dat
heeft te maken met het karakter ervan.
Klinkt misschien wat zwaar, maar mijn
werk brengt aardig wat hectiek met zich
mee. Eenmaal terug in de geborgenheid van
het hofje, kom ik helemaal tot rust."
Over de geschiedenis van het Sint Antheu-
nishofje is weinig te vinden. Historische do
cumenten over dit rijksmonument zijn bij
de grote stadsbrand in 1940 verloren ge
gaan. In stadsbeschrijvingen uit de zeven
tiende eeuw wordt de plek genoemd, maar
dan onder de namen Sint Jorishofje of hofje
aan de Vogelzangstraat. Vermoedelijk is het
gesticht als een armenhof.waar liefdadig
heid het lot van de armen moest verzach
ten. In 1977 toen de woninkjes aan een op
knapbeurt toe waren woonden er oude
mannen. Ze klopten hun kleren uit op de
'klopstokken' die nu nog steeds in de tuin
staan. Op de plek waar tegenwoordig buxus-
haagjes staan, was destijds de bleek, een
grasweide om linnen op te bleken. Ook
staat op het hof nog een oude waterput.
„In de zomer zit iedereen buiten", zegt Mie
ke. „We hebben goed contact met elkaar en
we zijn allemaal begaan met de gemeen
schappelijke tuin. Ook Indy, mijn hond,
gaat als ze de kans krijgt lekker buurten. De
bank achterin is mijn lievelingsplek, 's Mor
gens vroeg ontbijt ik er tussen de bloemen
en de vogeltjes. Een prachtige plek om me
in alle stilte voor te bereiden op de rest van
de dag."
Heeft u tips?
Mail dan naar:
wonen@pzc.nl