Op zoek naar het
avontuur in een loop
van 246 kilometer
321 sport
Kloetinge doet het
zonder Van Rosevelt
Goes is toe aan eerste
winst in hoofdklasse
zaterdag 22 september 2012
door Rudy Boogert
MIDDELBURG - Kloetinge moet het
vandaag in de uitwedstrijd tegen
ASWH stellen zonder Maarten
van Rosevelt. De verdediger heeft
tijdens de training een scheurtje
in zijn hamstring opgelopen en is
minimaal een maand uit de roula
tie. Zijn plaats centraal in de verde
diging wordt nu overgenomen
door Jaap Esser, die hersteld is van
zijn nekblessure.
Trainer Diederik Hiensch ver
wacht een zware strijd in Hen-
drik-Ido-Ambacht. Tegenstander
ASWH is ongeslagen koploper in
de hoofdklasse B van het zaterdag
voetbal en heeft als enige ploeg
nog geen doelpunt hoeven incasse
ren. Kloetinge hoeft daarvoor ove
rigens nauwelijks onder te doen,
want de Bevelandse club heeft nog
maar één goal tegen.
Die enige goal incasseerde Kloetin
ge twee weken geleden in blessure
tijd bij XerxesDZB (1-1). „We heb
ben een aantal zware uitwedstrij
den in het begin", aldus Hiensch.
Want na XerxesDZB en ASWH
volgt over twee weken ook nog
een bezoek aan Zwaluwen in
Vlaardingen. En daartussen zit ko
mende woensdag nog het zware
bekerduel met de profs van Tel
star.
Maar eerst is het vizier op ASWH
gericht. „Een vrij complete ploeg",
vindt Hiensch. „Ze hebben power,
zijn technisch, hebben ervaring.
Het is bijna dezelfde ploeg als vo
rig jaar, daarop bouwen ze verder.
Bovendien heeft ASWH een groot
veld. Dat vergt heel veel van de te
genstander. Je moet fases goed
dóórkomen en dan kijken wat er
te halen is."
ASWH staat bekend om zijn op
portunistische opening van wed
strijden. Hiensch: „In de eerste 20,
25 minuten proberen ze met veel
druk een goal te forceren." Kloetin
ge ondervond dat vorig seizoen
aan den lijve. Binnen twee minu
ten zeilde een mislukte voorzet in
het doel van Jaco van der Schee.
Een .strafschop in de slotfase zorg
de voor de uiteindelijke 2-0-neder-
laag.
Hoek ontvangt vandaag de hek
kensluiter van de hoofdklasse B,
Achilles Veen. Hoek treeft vandaag
aan zonder Tim de Meermsman
(verrekking van de hamstring) en
de al langer geblesseerde Sebastian
Hermans.
door Rudy Boogert
MIDDELBURG - Goes is toe aan de
eerste overwinning in de hoofd
klasse van het zondagvoetbal. Dat
vindt trainer Gérard de Nooijer.
„Zonder druk op mezelf of op de
spelersgroep te leggen, maar we
moeten eigenlijk wel winnen. An
ders raken we te ver achterop."
Zondag komt Nuenen op bezoek
op sportpark Het Schenge.
Hoewel het in het puntentotaal
niet helemaal tot uitdrukking
komt (twee punten, uit drie wed
strijden), beleeft Goes toch een aar
dige start in de hoofdklasse. „Maar
het aantal kansen dat we krijgen
staat in geen verhouding tot ons
puntentotaal. Daarin moeten we
een balans vinden, anders gaan we
weinig duels winnen."
Het zijn details die het verschil ma
ken, weet De Nooijer. „Als de voor
zet er bijvoorbeeld was, stond de
spits er niet En als de spits er was,
kwam de voorzet niet." Natuurlijk
gaat dat tussen de oren zitten.
„Maar na de eerstvolgende trai
ning is dat gevoel weer weg hoor.
Het verlies niet, maar het gevoel
wel."
Goes start zondag zonder Yves
Nyemb. De aanvaller is verwikkeld
in een beroepsprocedure rond de
rode kaart die hij in de slotfase
van de eerste competitiewedstrijd
tegen EHC (2-2) kreeg. Hij kreeg
drie duels schorsing opgelegd,
waarvan hij er één heeft uitgeze
ten. Hoewel hij hangende de proce
dure mag spelen, begint hij zon
dag op de bank, omdat hij vanwe
ge zijn werk deze week niet kon
trainen.
Tegenstander Nuenen verloor zijn
eerste twee duels, maar scoorde af
gelopen zondag een driepunter te
gen Blauw Geel'38 (4-2-zege).
„Maar ze speelden wel lange tijd te
gen tien man", weet De Nooijer.
Zondag hoopt hij met zijn ploeg
de eerste overwinning bij te schrij
ven. Een belangrijke les die hij zijn
mannen zal meegeven? „De juiste
mensen moeten de juiste passes ge
ven. Niet iedereen kan een wed
strijd beslissen."
De Nooijer kan putten uit een fit
te spelersgroep.
Lange adem
Op tafel liggen platte-
grondjes met routes
door Zeeland en om
streken. Begin- en
eindpunt zijn Goes. Een rondje
Oosterschelde, een rondje
West-Brabant-Schouwen, een
rondje Walcheren. Zijn dit de rou
tes die een fietsliefhebber heeft ge
reden? Niets daarvan! Ze zijn van
een atleet. Giel Joziasse (50) heeft
ze gelopen als voorbereiding op
de Spartathlon, een van de zwaar
ste hardloopwedstrijden ter we
reld: van Athene naar Sparta, 246
kilometers schoon aan de haak.
Zoiets als van Goes naar Zwolle,
maar dan over heuvels en bergen,
over verharde maar ook heel veel
onverharde wegen, door de hitte
van de dag en de kou van de
nacht En met zo hier en daar een
wilde hond die naar je kuiten
hapt Vrijdagmorgen zeven uur
Griekse tijd is de start.
In Athene komen 343 lange-
afstandlopers aan het vertrek, af
komstig uit 35 landen. Giel Jozias
se is een buitenbeentje. Veel deel
nemers cultiveren al jaren hun be
staan van kilometervreter en zijn
nu eindelijk toe aan hun ultieme
droom. Joziasse rent nog maar een
jaar of twaalf, voltooide 37 mara
thons en heeft zich nog maar net
gestort op het langere werk. Hij
liep al eens 100 kilometer, een mis
lukte 120"kilometer en 100 mijl, of
tewel 160 kilometer. Da's eigenlijk
alles. „Je verlegt je grenzen steeds
een beetje, maar bij mij gaat dat
met grote stappen", verklaart de
ultraloper uit Goes.
Wat Joziasse wel met al die ande
ren gemeen heeft, is dat hij geen
uitbundig type is. Hij is niet ie
mand die snel in juichen zal uit
barsten, maar ook niet snel boos
zal worden. De gemiddelde ultralo
per is rustig, een tikje introvert en
denkt twee keer na voor hij iets
zegt. Die 160 kilometer was begin
april, de Jan Knippenberg Memo
rial. Het was een soort van genera
le repetitie. „Ik wilde kijken of het
me een beetje lag en zou me daar
na misschien inschrijven voor de
Spartathlon. Maar die liep al zo
snel vol dat ik me al voor de Me
morial gemeld heb. Ik kwam op
de wachtlijst."
De Knippenberg Memorial was
beslist geen peulenschil. De start
was om 22.00 uur in Naaldwijk en
na een rondje door het Westland
ging het over het strand naar Den
Helder. Meestal waait in Neder
land een zuiden- of westenwind,
maar nu kwam die uit het noor
den en blies de lopers dus recht in
het gezicht. En niet zo'n klein
beetje ook. En op het strand wa
ren lange stukken met alleen mul
zand. Het betekende ploegen in
plaats van lopen. „Het was de
zwaarste editie ooit, werd gezegd,
en ik kan me er wel iets bij voor
stellen", stelt Joziasse. Hij werd
vierde, er finishten vijf lopers en
'Me een worst
voorhouden is niet
nodig. Het enige dat
ik wil, is binnen 36
uur de voet van
Leonidas aanraken.
Als je dat doet, ben je
gefinisht'
er vielen er 21 uit. Joziasses vrouw
Anita won overigens de halve af
stand.
Hij is niet op zoek naar het zoge
naamde runners-high, het heer
lijke gevoel dat een hardloper kan
overmeesteren. En ook niet naar
de overwinning of een podium
plaats. „Ik doe dit omdat ik
opgewonden raakte van de he
roïsche verhalen", verklaart Jozias
se „Ik las over de avonturen van
Ron Teunisse en hoorde ze van
Jan van der Weide uit Kapelle, die
in 1996 de Spartathlon voltooide.
Toen liep ik nog niet eens hard,
maar ik heb ze wel onthouden. Ik
vond het prachtig, ik wilde het
ook meemaken. Het avontuur, het
onvoorspelbare, het klonk gewel
dig."
Maar is het lopen van zo'n lange
afstand nu fijn? „Het gaat om het
doel", vindt Joziasse. „De prestatie
is het doel en het doel is finishen.
Maakt niet uit hoe. In de Knippen
berg Memorial heb ik het laatste
stuk veel gewandeld. En gerekend.
Hoe lang kan ik erover doen om
op tijd binnen te komen? Mij
maakt het niet uit als ik in 19 uur
finish in plaats van 18,5 uur. Bij
het lopen van dit soort afstanden
is het vooral een strijd tegen jezelf
Je loopt bijna altijd alleen, het is ie
der voor zich. Als het lukt, komt
na afloop de voldoening. De we
tenschap dat ik onder deze om
standigheden toch maar mooi gefi
nisht ben in de Knippenberg Me
morial, geeft een heel goed gevoel.
Nog steeds."
Half juni hoorde Joziasse dat hij
mocht meedoen aan de Sparta
thlon. De week daarna stond alles
op z'n kop. Mede omdat de Goese-
naar geen eenling is. Hij is ge
trouwd, heeft drie kinderen en is
ZZP'er. Het leven moest plotseling
afgestemd worden op een mon
sterloop. De vakantie werd aange
past, het hele levensritme ging op
de schop, 's Morgens om zes uur
of nog vroeger ging de wekker,
omdat er naar het werk in Krui-
ningen gelopen moest worden. En
de terugweg ging vaak met een
ommetje van vijftig kilometer, zó
dat er pas om negen uur 's avonds
gegeten kon worden.
Ook in de weekeinden ging de
wekker. Dan vertrok Joziasse op
zaterdag voor dag en dauw voor
een trainingsloopje van honderd
kilometers of meer. En na een
kort slaapje vertrok hij dan op zon
dag weer om nog een kilometerje
of tachtig aan zijn weekendtotaal
toe te voegen.
Maar het waren niet alleen duurlo-
pen die Joziasse zich oplegde. Hij
