Shoppen met
gesloten beurzen
consument 129
koopwaar
Zoetwatervis met diploma
zaterdag 22 september 2012
Kleding, boeken, planten, zelfs een
pony met voertuig. Echt alles kan
worden geruild. Het intieme circuit
waar zaken van eigenaar wisselen
zonder dat er geld aan te pas komt,
neemt sterk in populariteit toe.
door Sandra van Maanen
illustratie Mark Reijntjens
Twee stoere broeken voor Simon (3),
sweat vest, leuke regenlaarsjes, een
stapel shirts en ondergoed. Dat was
de score van Ellen na het koffie- en
ruilochtendje bij haar vriendin. Er waren
nog wat vrouwen, allemaal om kinderkle
ding te ruilen. Ellen: „We begonnen hier vo
rig jaar mee, omdat het zo jammer is dat
kinderkleding maar kort wordt gedragen. Ik
had een enorme berg babykleren, in va-
cuümzakken op zolder. Sommige stukken
waren amper gedragen. Weggooien of aan
een tweedehandswinkeltje verkopen, voel
de niet goed. Er zaten ook kraamcadeautjes
bij. Dat je in je vriendenkring kleren ruilt
voor stukken in een grotere maat, speelgoed
of iets anders, vind ik leuker."
Ellens verhaal staat niet op zichzelf In intie
me kring wordt steeds vaker geruild. Speel
goed (op uitgekeken), autostoeltjes (te
klein), fietsen, rugdragers, kinderwagens: al
les voor kinderen wordt slechts tijdelijk ge
bruikt en leent zich prima voor een ruilsys-
teem. En ruilen geeft extra voldoening als
gunnen er deel van uitmaakt, zegt Ellen.
„Het is superleuk te zien dat de kleding met
plezier wordt gedragen."
De handel beperkt zich niet tot speelgoed
en kinderkleren, ook vrouwenkleding is po
pulair. Oud-collega's Elisabeth en Christel
zien elkaar weinig, maar maken wel altijd
de afspraak kleding mee te nemen. „We
hebben dezelfde maat en smaak. Vlak voor
onze afspraak gaan we kritisch door de kas
ten, beslissen we wat weg mag. In een zak
proppen met bestemming onbekend, is niet
leuk. Daar doe ik alleen dingen in waarvan
ik weet dat Christel ze niets vindt. Soms is
er een miskoop, een mooi jasje dat om een
of andere reden niet wordt gedragen. Met
tuniekjes, blouses en accessoires maken we
elkaar ook blij. We kunnen eerlijk zeggen
wanneer iets niet in de smaak valt. Naar
waarde kijken we niet, we gunnen elkaar
wat. We gaan altijd weg met een blij gevoel,
ruilen voegt iets toe aan onze vriendschap."
Ook op leesgebied wordt er fanatiek gescho
ven met waar. Gerda deed onlangs haar
complete collectie thrillers van de hand.
Eén keer gelezen, niet interessant genoeg
om nog eens te doen. Binnen haar service
club bleken twee leden belangstelling te heb
ben voor de serie. In ruil voor haar inbreng
mocht Gerda bij een van hen boeken over
tuinaanleg ophalen, met de ander werd afge
sproken boekenbonnen (die er toch nog la
gen) als ruilmiddel in te zetten. „Ik ben blij.
Ruimte in mijn boekenkast, inspiratie voor
onze nieuwe tuin en tegoedbonnen voor
boeken die ik al een tijdje op mijn verlang
lijstje heb staan. Het grappige is dat inmid
dels meer leden geïnteresseerd zijn in ruil
handel in boeken. Naar veel boeken wordt
nooit meer omgekeken. Een ander ermee
plezieren en tegelijkertijd zelf wat nieuws
bemachtigen, is spannender."
Nog een fijn ruilobject voor besloten kring:
planten. Kamerplanten, maar vooral tuin
planten lenen zich er bij uitstek voor. Ster
ker, het fenomeen ruilen onder kenners is
dé kurk waarop menig tuinclubje drijft.
Tuinbezoekjes binnen de club, maar ook bij
leden van andere clubs zijn dé kans meer va
riëteit in eigen tuin te krijgen. Vanwege de
pittige prijzen in tuincentra én omdat het
zo leuk is zelf met stekjes in de weer te zijn.
Het mes snijdt aan twee kanten: ruilen le
vert iets nieuws op, terwijl gescheurde of af
gestoken planten vaak een groeispurt door
maken in eigen tuin. Ook het sociale aspect
is belangrijk in het circuit van tuinliefheb-
bers. Praten, elkaar tips geven, liefhebbers
met dezelfde hobby ontmoeten: het is alle
maal nét iets leuker (en voordeliger) dan
winkelen bij het tuincentrum.
reageren?
consument@wegener.nl
Liever online?
Bekend is www.ruilen.nl waar je gratis ad
verteert. Of het nu gaat om het ruilen van
een cadeau, fiets, speciale postzegels, strip
boeken, speelgoed of misschien zelfs een
(huur)huis. Via de site kun je diensten aan
bieden, van baan ruilen of je heg laten
snoeien in ruil voor een schilderbeurt van
de woonkamer.
Een andere ruilsite is www.swapit.nl waar
in diverse rubrieken kosteloos aanbiedin
gen en tegenprestaties kunnen worden ge
plaatst. Zo stuit je in de categorie 'dieren
en toebehoren' op een advertentie voor
een pony met voertuig in ruil voor een
brommobiel.
Leuke site voor het ruilen van kinderkleding
is www.krijgdekleertjes.nl. Aan transacties
via deze site is een klein bedrag verbonden,
waarvan een deel naar het goede doel gaat.
door Wouter Klootwijk
Nederland, waterland. Ook in de
hoogste, droogste provincies
kun je visjes vangen om te over
leven in tijd van nood. Maar vis
jes gaan terug het water in. Hengelaars hou
den niet van wat ze vangen.
Veel mensen weten niet eens dat wat on
der water woont, goed voedsel is. Grote vis
sen, baars en snoekbaars, worden door pro
fessionele fuikenvissers dan wel niet terug
gezet, maar zelden of nooit in Nederland
aangeboden. Op de groothandelsmarkt van
Parijs brengen ze goud op, net als spiering
uit het IJsselmeer. En voorntjes? Die pekelt
een Friese vishandelaar en verkoopt ze aan
de Russen.
Nog zo'n zoetwatervis. Eentje om je dood
van te schrikken, zo'n angstaanjagende kop
als hij heeft. De meerval. Hij kan in het
wild reusachtig groot worden. Hij wordt
ook gekweekt. Voor wie? Voor de Duitsers.
In Nederland moeten we geen meerval.
Maar dan het bizarre. Van verse vis uit de
zee eten we samen elk jaar telkens iets min
der kilo's, van de fïletjes pangasius telkens
iets meer. Pangasius uit Vietnam. Hoezo
moeten we hier niks van zoetwatervis heb
ben en willen we van meerval niet weten?
Pangasius is een meerval! Er is een handels
huis dat in Nederland vis laat kweken en
zo slim is die vis niet bij zijn soortnaam te
noemen, maar er een merknaam voor te
verzinnen. Claresse. Mooie naam. Maar ook
de claresse is een meerval.
Een andere vis die wint aan populariteit, is
de tilapia. Zou die vis eigenlijk wel een kop
hebben? Ik heb hem nooit gezien. Hij komt
van ver uit viskweek en ligt uitsluitend als
fïletje in het koelmeubel en de vrieskist
van de supermarkt. En wij hebben geen
idee dat het zoetwatervis is.
Ze hebben iets gemeen, tilapia en panga
sius. Mooie filets die nergens naar smaken.
De smaak moet komen van saus en kruide
rij. Wie niet van vis houdt, kan er gerust
van eten. Met je ogen dicht merk je er niks
van.
Zou dat een verklaring voor de populariteit
zijn: vis zonder vis? Vieze verhalen doen
de ronde over viskweek. In Azië en Latijns-
Amerika kan het er smerig aan toe gaan.
Vis groeit op in vuil water en er wordt ge
smeten en gemorst met antibiotica en be
strijdingsmiddelen.
Daar wil je als brave burger niet medever
antwoordelijk voor zijn, zou je denken. En
hoewel de vieze verhalen menig brave bur
ger nooit hebben bereikt - want er wordt
geen Aziatisch kweekvisfïletje minder om
verkocht - hebben schone viskwekers in de
wereld zich alvast verenigd, om zich met
hun handel van de vuile te gaan onder
scheiden. Hoe? Daar is hij weer, het keur
merk.
Consumenten zijn volkomen keurmerk-
murw, maar elk jaar opnieuw komen er
keurmerken bij. Neem haring. Opeens staat
er een keurmerk op. MSC (Marine Steward
ship Counsil). Het keur betekent dat er fat
soenlijk op haring wordt gevist. Maar wil
je onfatsoenlijke haring kopen, dan kan dat
niet, want alle haring wordt fatsoenlijk ge
vist. Het keur op haring is volstrekt overbo
dig en kost alleen maar geld.
Het nieuwe keur, ASC, kan helpen minder
vuile visjes te kiezen in de supermarkt.
Maar dat keurmerk zou ook zo snel moge
lijk overbodig moeten worden. Het is een
zusterkeurmerk van MSC, de M van Marine
(zee) is de A van Aquacultuur geworden.
ASC-vis is goedgekeurd door het Wereld
Natuur Fonds en Albert Heijn, die het op
zijn tilapia zet.
En ik? Ik eet vanavond een gebakken schar
retje, zo uit de zee.
reageren?
klootwijk@wegener.nl -
