reizen^
SS,
3,65 gulden
«T
Ik ben er niet gek op in
discussie te gaan over mijn
bijdrage aan een bedelaar
reizen@wegener.nl
024-3650360
•t
De parkeerplaats aan liet Waaigat is goed verlicht en
uit het restaurant op het water waaien flarden sara-
bamuziek. Zoals altijd is het warm in Willemstad.
De man die op me afkomt lopen, heeft de wankele tred
van alcoholgebruik. Een wild zwart gezicht met fonkelende
ogen spreekt me aan. Of meneer eens wil kijken wat voor
schoenen hij aan zijn voeten heeft? Dat kan toch helemaal
niet? Zie nou toch eens wat een afgetrapte exemplaren. Zijn
voeten steken inderdaad aan alle kanten uit de geheel verga
ne stof van de sneakers. Ik neem aan dat de man uit is op
een financiële bijdrage mijnerzijds. En hoewel ik iedereen
alles gun, weet ik nu al dat ik er niet op in zal gaan. Hoofd
schuddend en met vaste tred loop ik door naar de ingang
van het restaurant. Ik ben niet van plan me te laten chante
ren door aangepraat schuldgevoel. Hij ziet dat het bij mij
niet gaat lukken en verlegt de koers van zijn betoog: 5,65
zegt hij. 5 gulden, 65 cent, meneer, daar kan hij nieuwe slip
pers voor kopen. Toe nou meneer, wat is dat nou voor u,
5,65? Ik vind het een vreemd voorstel. Bedelen om een gul
den, of een willekeurig andere munt, dat begrijp ik. Maar
zo'n raar gebroken bedrag voor een paar slippers? Ik ben er
ook al niet gek op om in discussie te gaan over het bedelbe-
drag. Alsof je moet afdingen op de eigen bijdrage. Teleurge
steld blijft de schoenenkoning achter op het par
keerterrein. Even later, bij het openslaan van de me
nukaart heb ik spijt. Niet van de restaurantkeuze,
maar dat ik de man niet gewoon geld heb gegeven
voor nieuwe slippers. De voorgerechten alleen al
vertegenwoordigen per stuk de waarde van min
stens vijf paar slippers, dus zo erg was het nou ook
weer niet geweest. Speurend kijk ik over het par
keerterrein, maar hij is weg. Op zoek naar een nieu
we investeerder, neem ik aan.
De volgende avond heb ik mijn oog laten vallen op
een restaurant in de Penstraat. De smalle weg slingert langs
de Caribische zee vanaf Willemstad naar het oosten. Kléine;
krotjes staan trots naast enorme herenhuizen. Veel is ver
gaan door gebrek aan onderhoud en de eroderende wer
king van zeewind. Soms wordt iets opgeknapt, veel vaker
niet. Een deel van de Penstraat heeft een slechte naam.
Drugsverslaafden en zwervers maken de buurt onveilig. Het
restaurant ligt ergens in hét midden. Ik ben de auto nog
niet ui t of daar staat hij. Woest, druk gebarend en opgewon
den. Hij! is blij dat hij mij ziet. Meneer gaat zeker lekker eten
in dat leuke restaurantje even verderop. En of meneer zich
dan niet slecht voelt bij de gedachte dat onderhavige nog
steeds geen nieuw schoeisel heeft. De redenering staat mij
meteen alweer tégen. De man heeft een intimiderende ma
nier van onderhandelen. Tóch treft hij mij met een nieuw
argument. 3,35 meneer, 3,35. Daarvoor heeft hij nieuwe slip
pers gezien die hij dolgraag wil hebben. Ik vind het een for
se winst ten opzichte van de eerder gevraagde 5,65, dus aar-
zei niet en betaal. Blij dat ik er vanaf ben. Ik eet lekkerder
dan de avond daarvoor. Dat komt door de kwaliteit van de
gerechten, maar ook door de transactie met de schoenen
man.
Een paar dagen later-ga ik naar het Centrum van Willem
stad voor de aanschaf van een nieuwe zwembroek. Als ik te-
rugkom bij mijn huurauto, heeft een grote, zwarte man óp
nieuwe slippers net de voorruit schoongepoetst. Grijnzend
wacht hij me op. Kijk nou ééns meneer wat hij aan zijn voe-
ten heeft. 2,85 zegt hij trots en toont de helwitte plastic slip
pers. Ik ben sprakeloos en tevreden dat het geld goed te
recht is gekomen. Ik merk op dat hij dus 50 cent heeft over
gehouden. Hij klopt op zijn broekzak en lacht. Voor slechte
re tijden, zegt hij en negeert de gulden die ik hem aanbied
voor het oppoetsen van de huurauto. Met onvaste tred ste
vent de man af op een andere bleke toerist die wel een lesje
kan gebruiken. Ik denk dat het een nieuwe broek wordt.
Eindredactie:
Johan Bosveld
redactie.reizen@wegener.nl
Vormgeving:
Erna van Eerdewijk
Advertentieverkoop:
Wegener Media Nationale Verkoop
verkoop.dagbladen@wegener.nl
Wandelschoenen aan en over eeuwenoude paden van
het ene naar het andere dorp lopen. Dat is de beste
manier om het Italiaanse Cinque Terre te ontdekken,
ondervond Lutske Bonsma.
