5 spectrum
Een bruisende week
inhout
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
Zaterdag 15 september 2012
'factcheckers' na grondig onderzoek als 'juist'
werd bevonden!
„Eén absoluut Europa-vriendelijk land", kopte
de internationale pers als reactie op onze verkie
zingsuitslag. Dat deed mijn Europees gekleurd
hartje goed. We gingen dus gerustgesteld sla
per-om uitgerust op weg te gaan naar het jaar
lijkse Vlissingse culturele hoogtepunt 'Film by
the Sea'. Om ogenblikkelijk zorgelijk te denken:
„Wat trekken we aan?" En daarbij de stiekeme
bijgedachte: „Zouden er in Zeeland al platte oes
ters zijn?"
Zelf had ik in Blokzijl, aan de andere kant van
ons land, tijdens het signeren van mijn boeken,
een heerlijke ontmoeting. Er waren die dag veel
Urkers, die een uitstapje maakten. Een dame til
de een van mijn boeken op, bekeek het zorgvul
dig aan alle kanten en legde het wéér terug.
„Wij kennen maar één boek!", sprak zij plechtig.
„De Bijbel", antwoordde ik zonder ook maar een
ogenblik te aarzelen, „één Corinthe 13: en had ik
de liefde niet, dan..." enzovoort.
Verrast keek ze op: „U kent de Bijbel?"
„Ik ben op catechisatie geweest", antwoordde ik
naar waarheid, met vertedering denkend aan
het kleine Remonstrantse kerkje in Amersfoort,
waar onze dominee Miedema sprak over Vin
cent van Gogh, Rembrandt, Russische ikonen,
maar bovenal over „de barensweeën van een
nieuwe tijd!" Het was 1950, ik was achttien jaar
en werd aangenomen als lid van de kerk door
het schrijven van een opstel over 'de zin van het
leven'.
Ik dacht aan de kalender, die we op catechisatie
met kerstmis kregen. Daarop zat een scheurblok
met een vervolgverhaal, iedere dag één blaadje!
Nog dezelfde avond scheurde ik alle blaadjes er
af om het verhaal in één adem uit te lezen... Gre
tig lezen, een sport die door mij ondanks het
klimmen der jaren, nog steeds met vurige ani
mo wordt beoefend.
En ook hoe ik door het zien van de film 'Anna
Karenina' met Greta Garbo in de hoofdrol, ogen
blikkelijk de roman van Tolstoj ben gaan lezen...
Hoe bevruchtend de literatuur voor de film kan
zijn. En omgekeerd.
Lang leve Film by the Sea, waar deze kruisbestui
ving alle aandacht krijgt!
Soms leeft de columnist in een merkwaar
dige spagaat. Inleveren, drie dagen voor
dat zijn hersenspinsel in de weekendbij
lage wordt afgedrukt, zorgt er voor dat,
wanneer hij de actualiteit van zijn schrijfdag tot
zijn onderwerp maakt, het voor de lezer aan
voelt als een bord kouwe pap!
En toch mocht ik een half etmaal later inleve
ren, zodat ik de verkiezingsuitslag nog kon mee
nemen.
Over die uitslag ga ik niet zeuren, maar we mo
gen in retrospectief toch wel vaststellen, dat het
een bruisend weekje was. En de uitslag opmer
kelijk.
De licht vermoeide houding van het kiezersvolk
werd deze keer behoorlijk opgeschud door de
spannende race tussen de plotselinge wederop
standing van de PvdA en de min of meer solide
ogende WD, waardoor er in de marge bij de
kleine partijen behoorlijk veel spaanders vielen.
Een van de opmerkelijkste uitspraken was van
de verliezende groene prinses Jolande Sap: „Van
een omelet kan je geen eieren meer maken!"
Een uitspraak die door de ijverige dagelijkse
