Symbiose op een zandheuvel
It 01B
wonen 3
vrijdag 14 september 2012
door Claudia Sondervan
Met muren rustend op een
zandheuvel in de polder
van de kleine nederzetting
B aarsdorp beweegt hofstede
Heuvelhof mee met de sei
zoenen. De doorleefdheid van het huis uit
omstreeks 1750 mag de voornaamste aan
trekkingskracht zijn, soms is het bouwwerk
wat al te levendig, bekent Menno de
Nooijer.
Die levendigheid heeft hij ook nodig. Die
vloeit weer in zijn werk als fotografisch en
filmisch kunstenaar. Werk dat hij vaak deelt
met zijn vader, Paul de Nooijer, met wie hij
ook Heuvelhof deelt als woning en werk
plaats.
In 2006 wisselden tuinarchitect Arend Jan
van der Horst en Gerard Rakers van pand
met de familie De Nooijer. Van der Horst
en Rakers betrokken het monumentale,
Middelburgse herenhuis De Dry Clavers,
waar Paul en Frangoise de Nooijer woon
den. In het verlengde van de zwart ge-
potdekselde wagenschuur van Heuvelhof
werd een huis gebouwd voor hen. Menno
en zijn gezin betrokken het huis aan de an
dere zijde. De schuur werd het gezamenlijk
atelier. „Een van de eerste dingen die we de
den was het storten van een gladde beton-
vloer met vloerverwarming in de grote
schuur. Het was nog een zandvloer en voor
al als het geregend had, stonk het verschrik
kelijk", vertelt Menno. Na het atelier, vol
computers en apparatuur, is de overgang
naar de woning een stap in een andere tijd.
De woonkamer is bijna museaal: ossen-
bloedrood geschilderde plafondbalken, de
wanden bedekt met antieke, beschilderde te
gels. In de haardplaats onder de bijna kamer
brede schouw staat een houtkachel met
fraaie, gedreven bokken met lange hoorns.
Een pronkkast in de muur bergt oud glas.
Een bedstede doet dienst als voorraadkast.
In de kamer ernaast is een van de twee bed
steden in gebruik als besloten leesnis.
Sfeervol, maar met onhebbelijkheden. „Een
vlakke vloer zou wel aardig zijn. De plavui
zen liggen los op zand. Het is lastig schoon
maken als er een beker karnemelk of zo om
gaat. Bij vochtig weer komt de geur van drie
eeuwen bewoning naar boven. Ik wil de
vloer uitgraven, een ondergrond leggen en
de plavuizen er weer op. Als de vloer wat la
ger ligt, stoot je ook niet meer zo makkelijk
je hoofd aan de lage deurpost." Die buigt
ook nog wat door, omdat een van de zware
draagbalken van de zoldering er pal boven
de muur in gaat. „De bouwers wisten wei
nig van bouwen af, toen ze dit huis gezet
hebben. Zulke dingen kom je overal tegen.
Alsof ze gaande de bouw wel zagen waar ze
uit zouden komen."
De tuin die Van der Horst aanlegde rond
Heuvelhof is weloverwogen en één met het
huis. Vormsnoeihagen, borders op kleur en
een grote landschapstuin met knotwilgen
en honderden fruit- en notenbomen. Een
weelderige biotoop voor mens en dier,
maar bepaald niet onderhoudsarm. „Mijn
ouders en ik hebben altijd veel getuinierd.
Maar 2,5 hectare, daar heb ik me wel op ver
keken." Vooral het vallend fruit betekent
corvee: laten liggen komt de rattenpopulatie
te zeer ten goede. „Daar zouden we wel
hulp bij kunnen gebruiken." Het aantal bo
men wordt langzaam uitgedund, om veelal
een tweede leven te beginnen als kunstdra
ger. Heuvelhof is een symbiose: huis en
tuin, wonen en werken, twee generaties, al
les loopt doorheen. „We hebben ruimte ge
noeg om elkaar niet voor de voeten te lo
pen. Wonen met je ouders is wel bijzonder.
Temeer omdat mijn vader en ik veel samen
werken. We hebben dagen dat we gezamen
lijk lunchen en elkaar heel veel zien. Maar
er zijn ook tijden dat dat niet gebeurt. Dat
gaat eigenlijk vanzelf."
Heeft u tips?
Mail dan naar:
wonen@pzc.nl
