Grof verdienen
aan de huurder
io sociale woningmarkt
Is de vijf ton die
directeur Erik Staal
van woning
corporatie Vestia
verdiende een
uitzondering?
Allerminst, in deze
sector is een salaris
ver boven de
balkenende-norm
gebruikelijk.
donderdag 6 september 2012
door Raymond Korse
(zie onze website:binnenland
Bekijk een handige kaart met al
le doorgelichte corporaties
Corporatie-bashing is op dit
moment vrij hot. Misschien
kunt u over een tijdje de le
zers een overzicht geven van
directeuren van, zeg, gemeen
telijke vervoersbedrijven en al
le programmamakers en presentatoren van
publieke omroepen - inclusief schnabbels na
tuurlijk. En wellicht ook alle hoofdredacteu
ren van de landelijke en regionale dagbla
den."
De snerende hartekreet is van Peter van den
Heuvel, directeur-bestuurder van Woonli-
nie, een corporatie in Woudrichem met
zo'n 4300 woningen. De corporatiesector
ligt onder vuur. Al jaren. De pers meet inci
denten in de sociale volkshuisvesting breed
uit. Gerommel met vastgoed, met derivaten,
met grondtransacties en torenhoge afkoop
sommen voor niet-fiinctionerende of boven
tallig geworden bestuurders. Vestia ging
bijna failliet door onverantwoorde risico's
van de 5 ton verdienende directeur Erik
Staal. Zijn afkoopsom: 3,5 miljoen euro.
Er is dus veel mis, maar het debat over de
hoge salarissen lijkt toch voorzichtig vruch
ten af te werpen. Zoals blijkt bij de eerder ge
noemde corporatie Woonlinie. „Begin 2012
is op initiatief van mij in overleg met de
raad van commissarissen besloten om het
'De sector strompelt
al jaren van incident
naar incident'
vaste salaris per 2012 naar beneden bij te stel
len met 8 procent per jaar, voor een periode
van drie jaar", zegt Van den Heuvel. Hij be
hoort overigens tot de grootverdieners: de
huurders van Woonlinie betaalden in totaal
237.941 euro voor zijn diensten. Daarin ook
de pensioenkosten van ruim 44 mille. Van
der Heuvel stelt dat dit 'natuurlijk' niet bij
zijn inkomen kan worden opgeteld.
Het raadplegen van de jaarverslagen van cor
poraties is een speurtocht naar de cijfers en
de verhalen daarachter. Woningcorporatie
Trudo uit Eindhoven, bijvoorbeeld, heeft in
2011 een nieuwe visie ontwikkeld: Suppor
ting People.
Ronkende tekst, in het jaarverslag wordt ge
refereerd aan het gedeukte imago van de cor
poratiesector 'die al jaren van incident naar
incident' strompelt. Ondertussen incasseer
de directeur-bestuurder Thorn Aussems in
2011368.857 euro.
Vicevoorzitter Paul van Haren werkte een
kwartaal in 2011 en vertrok: drie maanden
werk kostten de huurders een ton, inclusief
vertrekpremie van 32 mille en een variabel
inkomen van 25 mille. Totale bestuurskos-
ten in 2011:468.538 euro. Trudos heeft 6200
huizen.
Geheel in lijn met de Governance Code ('pas
toe of leg uit waarom je afwijkt') wordt de
hoogte van het inkomen van Thom Aus
sems verklaard: hij kreeg een bedrag ineens
van 135.000 euro ter compensatie van het af
schaffen van de variabele component in zijn
beloning.
Is dit een incident? Geenszins. René Scher-
penisse werd in april 2011 directeur-bestuur
der van Tiwos in Tilburg (7744 huizen).
Voor drie kwartalen werk betalen de huur
ders 143.790 euro. Maar wie op de kosten in
zoomt, ziet dat het bestuur in 2010 en 2011
ruim 750.000 euro kostte.
Dat zit zo: in 2010 waren er twee bestuur
ders, Rob Suurmeijer en Otto van der Meu-
len. Suurmeijer stond voor 191 mille in de
boeken, Van der Meulen voor 205.000. De
raad van toezicht wilde terug naar één nieu
we bestuurder.
Van der Meulen kreeg in 2010 in verband
met zijn 25-jarig dienstverband een net
to-uitkering. En voor een paar maandjes
werk in 2011 toucheerde hij nog eens
217.000 euro, inclusief een eenmalige uitke
ring vanwege zijn vertrek.
Ook bij SallandWonen in Raalte een goudge
rand vertrek. De fusiecorporatie (5500 hui
zen) had twee bestuurders, Wim Moggré
en Ed Penninks. Moggré moest weg,
streek in 2010 zo'n 160.000 euro op,
in 2011 nog eens bijna 130.000.
Nog eentje dan: woningcorporatie
Woongoed in Zeeuws-Vlaanderen.
Daar was Cees Reinhoudt in 2011
directeur-bestuurder. De raad van
toezicht besloot de organisatie
door te lichten en huurde Paul Vlug
in.
Vlug schreef een rapport met de slot
som dat Reinhoudt weg moest. Het werd
een dure grap: de rechtbank maakte korte
metten met de argumenten en Woongoed
moest drie ton betalen aan Reinhoudt, die
wel vertrok. Totale bestuurskosten dat jaar:
446.965 euro.
Opvallend: Paul Vlug werd vervolgens zelf
directeur-bestuurder bij Woongoed en
kreeg daar twee ton voor.
Elke corporatie beroept zich op de regels.
Tien jaar discussie over salarissen in de socia
le huursector heeft geleid tot een keur van
regels, richtlijnen en codes. Afgelopen de
cember werd de Wet Normering Topinko
mens door de Tweede Kamer aangenomen.
Die wet werd door het parlement nog aange
scherpt. De wet wordt volgende week be
sproken in de Senaat.
Maar zelfs over de maximumhonorering die
volgens deze wet mogelijk is, bestaat ondui
delijkheid.
Dat blijkt ook uit de jaarverslagen, die uit
blinken in verhullend taalgebruik. Met in
stemming van de raden van toezicht. Hun
honorering, zo blijkt, is al even willekeurig
en onnavolgbaar als het salaris van de direc
teur-bestuurders. Algemeen wordt een be
drag van 15 mille als maximum gezien. Uit
het onderzoek blijkt dat 35 voorzitters op 15
mille of meer zitten.
