Alsof het nooit over
spectrum 6
FEMKE BIJLSMA
Zaterdag 1 september 2012
_i
Femke Bijlsma uit Goes houdt wel van een uitdaging en nieuwe
dingen doen. Het leven moet een beetje interessant zijn, is haar
motto. En dat kun je bereiken door af en toe eens iets aan te pakken
waar je mee verder kunt.
door René Schrier
Ruim een jaar geleden, voor
haar dertigste verjaardag, was
Femke weer toe aan zo'n uit
daging. Maar wat? Het moest
iets met koken worden be
sloot ze. Ze kookt graag. Misschien een cur
sus om de basistechnieken beter onder de
knie te krijgen. Een restaurant beginnen,
dat was het niet. Ze heeft een uitdagende
baan als docente Nederlands op het
Ostrea-lyceum in Goes.
Het werd uiteindelijk een groot project,
uitgesmeerd over een jaar. Een project met
dertig opdrachten die allemaal iets met
eten of drinken of koken te maken heb
ben. Door anderen - familie, vrienden, be
kenden, volgers op Facebook en Twitter -
aan haar verstrekt.
„De mensen die de opdrachten bedachten
begrepen ook wel wat ik bedoelde. Er wa
ren geen rare of bizarre uitdagingen bij. Ik
heb zo belachelijk veel geleerd. Ik heb uit
eindelijk in dat ene jaar meer geleerd dan
ik anders in vijfjaar met cursussen of zo
geleerd zou hebben. Ik heb zoveel meer
productkennis. Ik vind nu van mezelf dat
ik echt kan koken."
De eerste opdracht was een blog maken
foto's Lex de Meester
over de vorderingen van het project. Daar
moest een naam voor worden gekozen.
Femke zat met allerlei papiertjes, waarop
ideeën en woorden als 'smaak' en 'lekker'
geschreven stonden, op haar tafel te schui
ven. Ze raadpleegde een creatieve vriendin
en puzzelde verder. Het werd uiteindelijk
'Smaakmaakster', een naam die nog niet
door een restaurant, bedrijf of website ge
claimd was. En een strak uitziend blog zon
der overbodige poespas.
In het afgelopen jaar schreef ik 144 berichten,
kreeg ik 550 reacties op mijn artikelen en had
ik dagelijks tussen de 100 en de 300 Unieke be
zoekers. Ik stond in een kookboek, mijn recep
ten kwamen in een digitaal magazine. Nooit
had ik verwacht dat het allemaal zo groot
zou worden.
Door dat blog ging het project ineens voor
een heleboel mensen leven. Naarmate de
tijd en het blog vorderden, zagen de trou
we volgers een ontwikkeling. Het ene re
cept na andere werd steeds meer een ver
haaltje over allerlei dingen eromheen die
Femke meemaakte. De verhaaltjes werden
persoonlijker en veel meer dan een recept.
Dat maakte het blog steeds lezenswaardi
ger en interessant voor mensen die niet al
leen recepten willen lezen. Het aantal unie
ke volgers per dag liep op. Van een paar
vrienden en bekenden per dag naar 50
unieke bezoekers per dag en uiteindelijk
naar 300. Het blog over drie calorie-arme
taarten was zo'n topper, als het gaat om be
zoekersaantallen.
„Een collega van me zei na een paar we
ken dat ze een recept van mijn blog had ge
maakt. Dat was best een schok. Ik dacht:
jeetje dat kan natuurlijk ook gebeuren. Ik
wist wel dat mensen het lazen, maar ze de
den er ook wat mee. Ik realiseerde me dat
ik dan ook wel zeker moest zijn dat alles
klopte. Ik had het nog wel eens over een
kopje van dit of dat, als ik een hoeveelheid
beschreef. Maar vanaf dat moment ging ik,
meer nog dan daarvoor, alles heel secuur
afwegen. Want de recepten moesten wel
kloppen."
Veel van de recepten verzon ze zelf of ze
bouwde ze zo om, dat het echt haar eigen
dingen waren geworden. Maar het kwam
ook wel voor dat ze een recept van ie
mand anders, uit een boek of van een web
site overnam. Dan volgde steevast een ver
wijzing of een link op het blog naar die
bron. Trouwens, het hele idee van de der
tig opdrachten is wel een beetje geïnspi
reerd door de film 'Julie and Julia' uit
2009, waarin Meryll Streep het leven van
de in Amerika bekende kokkin Julia Child
speelt.
Met een frequentie van twee, drie dagen
zette Smaakmaakster Femke wat op haar
blogAls ze op reis was, ging het gewoon
door. Ze publiceerde ervaringen van de
reis of blogs die ze van tevoren al had ge
schreven.
Ze bekwaamde zich in het maken van fo
to's van eten en schafte op den duur een
nieuwe camera aan. Want het moet wel
goed zijn wat er allemaal op het blog ver
schijnt. Ze ging in verhaaltjes denken bij
alles wat ze in de keuken aan het doen
was of als ze in de supermarkt aan eten
dacht. „Ik had nog nooit een blog gemaakt.
Ik had nog nooit geschreven of foodfoto's
gemaakt. Alles was nieuw voor me."
Femke kwam bij mensen en bedrijven
over de vloer, waar ze anders nooit binnen
zou komen. Zo was een van de uitdagin
gen: een dag stage lopen in de keuken van
een goed restaurant. Het werd restaurant
Scherp van Mart Scherp in Middelburg.
Femke was blij verrast met de gastvrije ont
vangst die ze daar kreeg.
Ik kwam om sfeer te proeven, de drukte mee
te maken, de koks aan het werk te zien en
waar ik kon de handen uit de mouwen te ste
ken. Ik had een geweldige dag, dopte (zeer
rustgevend) de erwten, sneed paddenstoeltjes,
haalde de kleine gele blaadjes uit de frisée,
maakte schelpjes van suiker met behulp van
een siliconenvorm, vormde kokoskoekjes,
hielp met de opmaak van een voorgerecht en
maakte schoon en ruimde op.
„Het is me duidelijk geworden dat mensen
graag en enthousiast over hun werk vertel
len. Een voorbeeld was een uitdaging die
een vriendin voor me bedacht. Ze had
vroeger in de bakkerij van haar ouders een
speciaal soort slagroomsoezentaart gegeten
en zou die zo graag nog eens proeven. Een
