Am at
Noorman
met een
pokerface
Een
zorgeloos
seizoen
zou wel
lekker
zijn
woensdag 29 augustus 2012
De eerste klasse C van het za-
terdagvoetbal kent met
GPC Vlissingen en promo
vendus Terneuzense Boys
dit seizoen twee Zeeuwse
ploegen. De Vlissingers zijn inmiddels
een vaste waarde in deze klasse. Voor Ter
neuzense Boys volgt na een afwezigheid
van een jaar een hernieuwde kennisma-
king.
Beide elftallen treffen elkaar toevalliger
wijs al op de eerste competitiedag, in Ter-
neuzen. „Een leuke wedstrijd om mee te
beginnen", vindt GPC-trainer Leendert
Geelhoed, die de Terneuzenaren enkele ja
ren geleden nog naar de eerste klasse lood
ste.
GPC VLISSINGEN
Een gebrek aan afwerkers kostte GPC Vlis
singen vorig seizoen meer dan eens pun
ten. Toch wist de Walcherse formatie zich
bijtijds verzekerd van lijfsbehoud. Onder
leiding van de nieuwe trainer Leendert
Geelhoed begint GPC met een flink gewij
zigde selectie aan een nieuwe jaargang.
„De creativiteit (Grigor Sahakjan) is naar
Baronie, steunpilaren als Jeroen van Om
men, Remon van Geersdaele en Maarten
Peene hebben een stapje terug gedaan",
zegt Geelhoed.
Matthijs Lugtenburg is door een kuitbeen
breuk in de oefencampagne voorlopig
niet beschikbaar. „Ik ben benieuwd of we
er zo'n mooi geheel als vorig seizoen van
kunnen maken. Dat is een mooie uitda
ging. Er zijn natuurlijk veel jongens over
gebleven, die hebben laten zien dat ze de
eerste klasse aankunnen."
TERNEUZENSE BOYS
De oranjehemden waren vorig seizoen
heer en meester in de tweede klasse en
werden met een straatlengte voorsprong
kampioen. Trainer Eddy van der Hooft,
die de ploeg weer aan het voetballen
kreeg, zag zijn elftal bijna wekelijks domi
neren. „We willen er probleemloos in blij
ven", zegt hij. „Dat betekent dat je vier
ploegen onder je moet houden. Ik heb
het idee dat een aantal jongens nog niet
de vorm van vorig seizoen heeft. We zijn
nog niet zo dominant geweest, maar dat
kan natuurlijk ook aan de tegenstand lig
gen. Waar onze kracht ligt? We hebben
een heel homogene ploeg. Een sterke ver
dediging, een sterke as en meerdere spe
lers die kunnen scoren. We hebben erva
ring en op vrijwel iedere speler staat een
goeie kop."
Enkele honderdduizenden euro's heeft Niels van Alphen in een jaar
tijd met pokeren gescoord, maar hij is er geen ander mens door gewor
den. Natuurlijk is het lekker om een dikke portemonnee te hebben,
maar het kamertje in zijn ouderlijk huis in Westkapelle blijft zijn
thuis, zijn tweedehands Seat Ibiza uit 2005 rijdt nog prima, een T-shirt
met spijkerbroek zitten nog altijd het lekkerst en tegen een potje voet
ballen met z'n maten van De Noormannen weegt geen geld op.
Niels van Alphen is net
terug uit Barcelona. Hij
had er een pokertoer-
nooi. Het werd geen
succes a la Las Vegas waar hij een
maand geleden 236.921 dollar in de
pocket stopte. Met zijn vriendin
knoopte hij er daarom nog een
paar daagjes vakantie aan vast. Lek
ker stadten, naar het strand (waar
zijn telefoon werd gejat) en genie
ten in Nou Camp van 'el Clasico'
tussen Barcelona en Real Madrid,
het eerste duel om de Super Gup.
Ondertussen speelden zijn ploeg
genoten van De Noormannen
hun duels in de districtsbeker.
„Dat kwam een beetje ongelukkig
uit", vertelt de 22-jarige Van Al
phen aan de tuintafel in Westka
pelle. „Tijdens de competitie speel
ik eigenlijk nooit pokertoernooi-
en. Ik zou nu eigenlijk in septem
ber stage gaan lopen op Bonaire,
maar dat gaat niet door. Maar dat
wist ik nog niet toen ik me kwalifi
ceerde voor het toernooi in Barce
lona."
Eén keer eerder overkwam hem
zoiets. Eerder dit jaar, in februari.
Op internet had hij zich gekwalifi
ceerd voor het duurste toernooi in
Europa. In Kopenhagen moesten
de beste spelers aanschuiven aan
de pokertafel. Die kans kon Van Al
phen niet laten lopen. Maar toen
zat De Noormannen zonder zijn
eerste doelman. „En dat was net te
gen Domburg." De aartsrivaal van
De Noormannen. „Dat deed wel
pijn."
De pijn werd een beetje verzacht
door de goals van zijn beste vriend
Bart Dekkers en zijn tweeling
broer Theo, maar het werd
'slechts' 3-3 in de burenruzie waar
mee zaterdag de competitie overi
gens ook geopend wordt. Bart Dek
kers was vijf jaar geleden de poker-
partner in crime van Van Alphen.
„Dat was in het begin van de po-
kerhype in Nederland. Bart was de
fanatiekste hoor. Hij was helemaal
into poker."
„Bij vrienden thuis en in het café
kaartten we al wel; éénendertigen
of bluffen, je kent het wel. Toen
de pokerhype hier ontstond, kwa
men twee vrienden tijdens oud en
nieuw aanzetten met een poker
kistje. We vonden het gelijk een
leuk spel. Eigenlijk ben ik er als
enige echt serieus mee verder ge
gaan. Ik had namelijk het idee dat
ik er geld mee kon verdienen. Ik
ben gaan lezen over poker, heb
met andere pokeraars gesproken
en heb veel gespeeld, want daar
van leer je het meest."
„Ik kwam erachter dat als je je aan
een bepaalde strategie houdt, dat
er inderdaad geld mee te verdie
nen is. Je moet bijvoorbeeld niet
boven je marge spelen, anders kan
je de geluksfactor niet opvangen.
Ik vind pokeren een denksport,
maar er zit natuurlijk een geluks
factor in. Die moet je zoveel moge
lijk proberen uit te sluiten. Op in
ternet heb ik m'n strategie uitge
probeerd en het bleek te werken."
Die gedrevenheid heeft Van Al
phen ook op het voetbalveld. Een
aantal jaren geleden besefte hij bij
voorbeeld dat zijn traptechniek be
ter moest om een goede keeper te
worden. Hij verdiepte zich in de
techniek en schroefde zijn trai
ningsintensiteit op. Met sessies
van dertig, veertig schoten scherp
te hij zijn trap aan. „Ik heb nog
wel 's een afzwaaier hoor, maar te
genwoordig heb ik best een redelij
ke trap."
Zijn gedrevenheid dreef trainers
ook wel 's tot wanhoop. Vooral de
aanvaringen met zijn tweeling
broer Theo zijn legendarisch. „Ik
sta op het doel, Theo in de verdedi
ging. Als keeper heb ik het over
zicht, ik moet de verdedigirlg stu
ren, dus de verdedigers moeten
naar mij luisteren. Maar ja, Theo
accepteert dat niet van mij en ik
niet van hem. Trainers wisten niet
wat ze met ons aan moesten."
„Ze hebben ons al 's uit elkaar ge
haald: ik in het eerste, Theo in het
tweede, maar daar was de spelers
groep het niet mee eens. Of Theo
op de bank. Maar toen dat gebeur
de, raakten er in de warming-up
twee spelers geblesseerd en stond
Theo toch in de basis. De laatste
twee jaar gaat het beter. We wor
den ouder hè. Als er nu iets niet
geaccepteerd wordt, hou ik m'n
mond en hebben we het er na af
loop over."
Aan de pokertafel is Van Alphen
de rust zelve. Zijn spel is welis
waar agressief, maar zelf blijft hij
stoïcijns. „Pokeren is een indivi
duele sport, dus er is niemand te
gen wie je kunt uitvallen. Als je
aan tafel een goede beslissing
maakt en je zet je fiches erin, kan
je nog steeds verliezen. Daar kan
ik vrede mee hebben als het op ba
sis van m'n strategie een goede be
slissing was."
„Ik ben altijd rustig aan tafel om
zo weinig informatie over mijn
kaarten aan mijn tegenstanders te
geven. Ik let wel op bepaalde tells,
zoals ze dat in het Engels noemen.
Iemand die zijn kaarten overdre
ven beschermt, is zenuwachtig. Ie
mand die zwaarder gaat ademen,
kan goede kaarten hebben. Jonge
jochies die veel online hebben ge
speeld en nu een keer aan echte ta
fel spelen, kunnen bij een goede
kaart nog wel 's trillen als ze hun
fiches gooien. Daar let je op."
„Je hebt drukke spelers, spelers die
veel praten, spelers met een zonne
bril op, een capuchon op, spelers
in een strak pak of in een trainings
pak. Niemand is hetzelfde. Ik heb
niet veel speciaals. Ik draag kleren
die lekker zitten, een hoodie of
een vest. Ik heb wel 's een koptele
foon op. Maar dat is meer om te
ontspannen. Soms zitje negen
uur aan tafel te spelen. Je bent al
leen maar gefocust op de kaarten,
dat is vermoeiend. Muziek ont-
