zeeland naz^merfestival Schoonheid van complexiteit sensitieve ervaring Energieke dans bezorgt zaterdag 18 augustus 2012 Sommige verhalen laten zich niet in een sms'je of een tweet vangen. Sommige verhalen vragen tijd en ruimte, weet actrice Simone Milsdochter. De door haarzelf bewerkte monoloog De Koorts van Wallace Shawn is zo'n verhaal. Het gaat over een westerse vrouw die op reis is in een arm land en het confronteert het publiek met complexe vragen over arm en rijk. door Ali Pankow Complexiteit is gemakkelijker dan je denkt. „Gewoon even zitten en luisteren. Echt luis teren. Een andere gedachte durven toelaten. Lang leve de schoon heid van de complexiteit", zegt Simo ne Milsdochter. In De Koorts deelt zij als welgestelde westerse vrouw haar ge dachten met de toehoorders. Zij be vindt zich in de kamer van een hotel. Ze ijlt in de hitte van de nacht. Lijfelijk ervaart zij hoe onrechtvaardig de we reld is verdeeld. Volgens Milsdochter laat een goed ver haal zich herkennen door het motief en het thema. Het eerste is het concre te verhaal; het thema is het grote ver-, haal achter de anekdote, in dit geval de oneerlijke verdeling van de welvaart. „Iedereen krijgt vandaag onherroepe lijk de vraag voorgelegd zich daar een gedachte over te vormen. De vraag is zelfs actueler dan ooit nu het bon ton lijkt te worden dat je jezelf denkt te helpen door anderen niet te helpen. Vermindering van ontwikkelingsgel den bijvoorbeeld." „Wij willen te allen tijde in de volle zon staan, maar de consequentie daar van is veel schaduw op andere plek ken. Hoe rechtvaardigen we dat voor onszelf? Wallace Shawn belicht op een afschuwelijk mooie wijze de schaduw kant van onze vermeende solidariteit", aldus Milsdochter. Zij weet uit eigen ervaring dat je als mens alle zekerheden overboord moet zetten, zodra je de evenaar gepasseerd bent. „Je kunt je daar niet op voorberei den door er thuis veel over te lezen. Al les wordt plotseling omgedraaid. Hoog wordt laag, koud wordt heet, wit wordt zwart." Zij kreeg van de Koninklijke Vlaamse Schouwburg (KVS) de gelegenheid De Koorts in Kinshasa (Democratische Re publiek Congo) te spelen. Het verschil tussen voorspelbaarheid en orde in het Westen en de chaos aan de andere kant van de evenaar trof haar zeer. „De situatie daar is te complex voor woorden, maar dit stuk raakt eraan. Ik heb er nu een verkorte eigen bewer king van gemaakt, want de oorspronke lijke versie duurt zeker een uur lan ger." De actrice wil met deze monoloog haar publiek uitnodigen voorbij het ge makkelijke horizontale denken te gaan en in het diepe te duiken om aan de complexiteit van de dingen te raken. „Misschien dwingt dat je tot herzie ning van standpunten en maak je daar mee de weg vrij voor ware empathie. Je werkelijk verplaatsen in de ander, het erkennen van de anderen, het vreemde, dat is toch de basis voor be schaving." Milsdochter haast zich te zeggen dat De Koorts niet bedoeld is als morele te Simone Milsdochter speelt de monoloog De Koorts. foto Koen Broos plek als een wandeling zoals de monni ken die vroeger door de Abdij maak ten. Al wandelend en pratend kwa men zij tot inzicht. Ik nodig het pu bliek als het ware uit met mij mee te lopen, inzicht te krijgen en tot besef te komen. En daarna gaan we natuurlijk met elkaar een pintje drinken op het mooiste lommerrijke plein van Neder land." 'De Koorts', di. 28 augustus t/m za. 1 september. Verzamelen: Abdijplein, Middelburg, 18.45 uur. Prijs: €16,50 (CJP/65+ €14,-). rechtwijzing. Het verhaal geeft geen antwoorden. Het gaat haar om erken ning van de verschillen tussen arm en rijk. „Dat is het begin." Simone Milsdochter speelde vorig jaar als actrice en slagwerkster mee in de muziektheatervoorstelling Trojaanse Vrouwen, de openingsproductie van het Zeeland Nazomerfestival. „In plaats van in de stormen op dat weidse veerplein toen mag ik nu in de luwte en bescherming van het Abdijcomplex deze voorstelling spelen. Het is een on gelooflijk mooie ruimte." „Ik zie het spelen van De Koorts op die guage of Walls uit 2003, maar dan met een mannelijke in plaats van een vrouwelijke cast. „De voorstelling gaat over een groep jongeren die een rockband vormen maar nog niet zijn doorgebroken", zegt Selie. „Ze hangen rond in een soort huiskamer, bieden tegen el kaar op, maar tonen ook ieder op hun. eigen manier hun kwetsbaar heid. Er is een contrast tussen wat ze willen zijn - een sterke persoon lijkheid - en de kwetsbaarheid die daardoorheen komt." De muziek is nadrukkelijk aanwezig in de voorstelling. „We hebben een tape met viezige, trashy rock gecom bineerd met een hard spelende live- drummer. De toeschouwer beleeft een soort sensitieve ervaring, door dat er altijd meerdere dingen tegelij kertijd gebeuren, waarbij de muziek een zich bijna opdringend element vormt." Club Guy Roni spreekt vooral jon geren aan. Het gezelschap zal daar om, vari 21 tot 23 augustus, in totaal zes workshops verzorgen op scho lengemeenschap Nehalennia (loca tie Kruisweg) in Middelburg. Het 'bewegingsmateriaal' van Alpha Boys dient daarbij als basis. „Onze aanpak leidt vaak tot veel en thousiasme", zegt Selie. „Jongeren worden uitgedaagd hun grenzen te verleggen." De workshops worden vrijdag 24 augustus afgesloten met een presentatie. Vervolgens treedt het gezelschap 's avonds zelf op. 'Alpha Boys' door Club Cuy Roni, vr. 24 augustus. Verzamelen: Abdij plein, Middelburg, 18.45 uur. Prijs: €16,50 (CJP/65+ €14,-). Scène uit Alpha Boys. foto Roelof Bos door Rölf Bosboom H et is virtuoos, maar vooral ook fysiek en energiek. De dans die Club Guy Roni presenteert is dan ook ver verwij derd van wat gezelschappen zoals Scapino doen, zegt zakelijk leider Frits Selie van het in Groningen ge vestigde Club Guy 8c Roni. „Wij zit ten aan de theatrale kant van de mo derne dans. We hebben een specifie ke, fysieke stijl die we mengen met theater en livemuziek." Op het Nazomerfestival presenteert het gezelschap - vernoemd naar zijn artistieke breinen Guy Weizman and Roni Haver - de productie A/p- ha Boys, waarmee Club Guy Roni al enkele jaren hoge ogen gooit in binnen- en buitenland. De voorstel ling is een bewerking van The Lan-

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2012 | | pagina 87