21
Onder luid applaus het dorp uit
Mooiste
en na slecht weer
Zomergasten
maandag 13 augustus 2012
Negen mannen en vrouwen in Cadzandse dracht
fietsten zaterdag door de West-Zeeuws-Vlaamse
kuststrook en trokken daarmee veel bekijks.
Zomerverslaggeefster Ellen ging honderd jaar terug in
de tijd, trok de streekdracht aan en fietste mee. „Moe je
daar kieken!"
door Ellen Nieuwenhuijze
Ingetogen. Een goed woord
om de Cadzandse kleder
dracht te omschrijven. De
dames stralen soberheid en
statigheid uit in hun (meest
al) zwarte kleding en mooie witte
kanten muts. Maar als je vandaag
de dag ingetogen over straat wil,
kan je beter wat anders aantrek
ken. Een dagje in Cadzandse kle
derdracht staat voor een dag vol la
chende mensen, veel praatjes en
vooral heel veel ogen op je gericht.
Acht leden van de 'Stichting tot be
houd van de Cadzandse Dracht'
fietsten zaterdag in klederdracht
rond in de omgeving van Cad-
zand. De stichting heeft als doel
het in stand houden van de dracht
en er meer bekendheid aan te ge
ven. „Ik had nooit gedacht dat het
zo'n grote impact zou hebben. We
krijgen zoveel spullen dat we op
slagruimte te kort hebben", vertelt
voorzitter Jenny Rosendaal.
Het aankleden is een heel proces,
blijkt aan het begin van de dag. Ik
trek rok één aan. „Vroeger was het
belangrijk dat je breed was", legt
Jenny uit. „Dat betekende dat je
goed te eten kreeg en dus niet arm
was." Rok twee gaat over mijn
hoofd. „Als je mager was, kreeg je
extra rokken aan." De mantel gaat
aan, een strak kort jasje met een
iets wijder vallend rokje tot over
de "heup. Daarover gaat een zijden
schort. Ondertussen is mijn ach
ting voor mijn voorouders, en dan
vooral voor mijn 'voormoeders',
gestegen. Je zal elke dag maar met
zo'n aankleedproces moeten begin
nen. Jenny: „Ach, mensen waren
toen nog niet zo jachtig als nu en
hadden meer tijd."
Als laatste gaan de mutsen op. Jen
ny strikt het zwarte ondermutsje
strak onder mijn kin. Vervolgens
zet ze een wit kanten mutsje op
mijn hoofd. Ook dit wordt goed
aangesnoerd, ik voel mezelf slik
ken. Het mutsje wordt aan de ach-
Onder luid applaus van de mensen op het terras verlaat Willem Verplanke de Markt in Retranchement.
foto's Camile Schelstraete
'Lees eerdere afleveringen van Zomergasten op www.pzc.nl/zomer'
nemen. Fransje Lugtenhart doet
er ongeveer een week over om
haar vakantiebestemming, Bou-
logne-sur-Mer in Frankrijk, te
bereiken. „Mijn reis is eigenlijk
mijn vakantie", glimlacht ze.
Fransje fietst de Noordzeeroute.
Drie dagen geleden vertrok ze
uit Amstelveen. „Ik fiets onge
veer tachtig kilometer per dag,
vijftien kilometer per uur." Ze
vindt het niet vervelend om al
leen te reizen. „Als vrouw alleen
met een volbepakte fiets trek je
veel bekijks, mensen komen al
tijd een praatje maken." Over
nachten doet ze in haar één
persoonstentje. „Het is krap,
maar 's avonds ben je zo uitge
teld, dan merk je daar niets
meer van." Fransje heeft net een
nachtje op camping Hof het Zui
den in Nieuwvliet geslapen. „Na
zo'n 75 kilometer bedenk ik
meestal waar ik ga slapen, maar
gisteren was het niet zo moei
lijk. Ik ken Monique (eigenaar
van de camping) nog van de
middelbare school." Dit is niet
haar eerste fietsvakantie. Eerder
fietste ze al eens naar Rome.
„Dat was heel bijzonder. Het fij
ne aan zo'n vakantie is dat je
echt een doel hebt."
Zometeen vertrekt ze weer. De
zon schijnt, het belooft een
mooie dag te worden. Maar ook
bij slecht weer start ze haar fiets
op. „Als alles meezit, gebeurt er
niet zoveel. Meestal zitten aan
de dagen met het slechtste weer
wél de mooiste verhalen."
PASPOORT
Naam: Fransje Lugthart (52)
Woonplaats: Amstelveen
Gespot: Camping Hof het Zuiden
te Nieuwvliet
door Ellen Nieuwenhuijze
Fransje fietst naar Boulogne-sur-Mer
"T e kent het gevoel wel. Opge-
I lucht dat je na zo'n acht uur
I in de auto eindelijk je benen
«Kan strekken en een duik in het
zwembad van de camping kan
