Dubieuze Duitse goal
dodelijk voor Oranje
Genieten, genieten, genieten
Medaille voor overleden broer
Column
maandag 13 augustus 2012
Ranomi Kromowidjojo droeg de vlag bij de sluitingsceremonie
door Maarten van der Weijden
Er vloeiden tranen, er vlogen
sticks. Maar niet veel later keken
de hockeyers van Oranje trots
naar hun zojuist omgehangen zil
veren medaille. Misschien wel
een beetje te snel. Wie zo dicht
bij goud is, mag daar best wat
steviger van balen.
door Rik Spekenbrink
LONDEN - Duitsland won de olym
pische hockeyfinale tegen Neder
land zaterdagavond op zijn Duits,
met de winnende 2-1 minder dan
vijf minuten voor tijd. Die treffer
was overigens op z'n minst du
bieus.
Jan Philipp Rabente rende na een
afgeslagen Duitse aanval achterom
het Nederlandse doel om vervol
gens aan de andere kant het veld
weer op te lopen en de heroverde
bal binnen te tikken. Opzettelijk
achterom het doel lopen mag niet.
Kennelijk zag niemand het, maar
opmerkelijker is dat achteraf bleek
dat bondscoach Paul van Ass en
aanvoerder Floris Evers de bewus
te regel niet kenden. En dus de vi-
deoscheidsrechter misschien ook
niet hadden aangevraagd als het ze
wel was opgevallen.
Jammer, vindt Annemonike Mus-
tert, regeldocente bij de Nederland
se hockey bond. „Dit doelpunt was
zeker ter discussie gesteld als Oran
je de video-umpire had ingescha
keld. Rabente had alle kanten op
kunnen gaan, maar loopt opzette
lijk om het doel heen en haalt
daar voordeel uit. Maar de Neder
landse spelers kennen de regel ken
nelijk niet. De arbitrage kun je dit
niet kwalijk nemen."
Scheidsrechter Roel van Eert, ac
tief op deze Spelen, vindt het een
lastige kwestie. „Het is natuurlijk
pikant en die regel bestaat inder
daad. Maar ik vind niet dat Raben
te dit opzettelijk of met voorbe
dachte rade doet. Hij komt bij toe
val in de situatie terecht dat hij het
beste om kan lopen. Maar het had
aangevochten kunnen worden
door Nederland en ik weet niet
hoe de videoscheidsrechter dan
had geoordeeld. Ga er maar aan
staan."
Van Eert vermoedt ook dat de
twee scheidsrechters op het veld
zich focusten op de bal en de actie
van Rabente dus hebben gemist.
En de videoscheidsrechter mag
niet uit zichzelf in actie komen.
Van Ass en Evers vonden het cu
rieuze gouden doelpunt de moeite
niet waard om lang bij stil te
staan. Zij concludeerden dat Ne
derland niet het niveau haalde van
de halve finale tegen Groot-Brit-
tannië (9-2). En dat dat de verdien
ste was van de zeer compact en fel
verdedigende Duitsers. „En ze heb
ben altijd geluk", zei Van Ass.
LONDEN - Tim Jenniskens bekom
merde zich na afloop om Teun de
Nooijer, die er even helemaal door
heen zat na zijn 453ste en laatste
wedstrijd in Oranje.
„Ik gunde iedereen goud, maar
Teun zeker. Ik heb hem gezegd dat
hij een grote speler is, de allergroot
ste ooit. Hij was de voornaamste re
den waarom ik vijf jaar geleden
naar Bloemendaal ging."
Floris Evers, die eveneens stopt bij
Oranje, had het ook even te kwaad.
Later kon er weer een lolletje van
af. „Zilver had ik al. Mijn bijnaam
is nu zelfs 'zilverenmedaillewin
naar'. Wat een shit naam."
Marcel Balkestein liep de ererondc
„Dus dan is het geen geluk meer.
Hun verdediging won het van on
ze skills. We hebben nog een weg
af te leggen. Met goud waren we
er in één keer doorheen geweest,
want het gaat om het winnen van
een toernooi. Maar dit is wel een
generatie die dat nog gaat doen,
dat is een kwestie van tijd."
De spelers hadden gemengde ge
voelens. Aan de ene kant was er
de teleurstelling, omdat het goud
naar een ander ging. Aan de ande
re kant maakte het idee dat Neder
land weer meetelt in het interna
tionale mannenhockey de meeste
mannen van Oranje trots. „Kijk
naar waar we vandaan komen",
zei Tim Jenniskens, de reservespe
ler die door de blessure van Klaas
Vermeulen ineens in de olympi
sche finale belandde. „Iedereen
heeft weer genoten van het Neder
lands team en dat is een groot
compliment voor de staf. En voor
hetzelfde geld winnen we hem
wel."
in de Riverbank Arena met een Ne
derlandse vlag met groot de letters
'JP' er op, ter nagedachtenis aan
zijn in maart onverwachts overle
den broer Jean-Paul. „Deze medail
le is ook voor hem."
De verdediger was ondanks de 2-1
nederlaag in de finale tegen Duits
land tevreden over wat hij en zijn
ploeggenoten hadden gepresteerd
in Londen. „We hebben met z'n
allen laten zien dat Nederland bij
het mannenhockey weer meetelt",
aldus Balkestein. „Er is veel kritiek
geweest op ons en onze coach. De
trots overheerst na alles wat is ge
beurd. Hier kunnen we mee ver
der."
Het is voorbij, twee weken olympi
sche gekte. Ook voor ons, als toe
schouwers was het hard werken, be
sefik als ik de film nog een keer ver
sneld afspeel...
Op uw plaatsen - Af! Plons, in het water, we ha
len wat zwemmers in en pakken zilver, hebben
energie over voor nog drie banen. Ondanks
een strafrondje tikken we als eerste aan. Van in
het water naar op het water, of het nu plankzei-
len heet of surfen, we zijn de beste. Potjes stoei
en kunnen we ook als geen ander, al belanden
we een paar keer op onze rug; via de medal ra
ce toch twee mooie bronzen plakken.
Proberen ver te gooien, met speer, kogel en ha
mer, hoog te springen met stok en zonder stok,
foto Diego Azubel/EPA zonder groot succes. Schieten gaat wel goed,
zonder kleiduif nog beter dan met. Nog nooit
waren we zo goed, nou ja, twaalf jaar geleden
dan, maar toch, we waren goed.
Met degen steken tot alle lampjes op tilt slaan,
iets te veel op tilt, geen herkansing, niet te lang
treuren, we moeten door. Lopen. Heel hard Jo
pen, misschien kunnen we die boogschutter
wel verslaan. Net niet. Boogschutters die niet
hun stinkende best doen in de voorronde mag
wel, badmintonners en 8oo-meterlopers niet.
Hup op het paard, we kunnen mooi lopen en
goed springen, individueel maar ook in groe
pen. Moeten we nog een rondje of zijn we er
al? Salinero was er al. Van het paard springen
we op de rekstok en met een gouden vluchtele-
ment landen we in de boot; alleen, met z'n
tweeën of zelfs met z'n achten - maar dan wel
in een rechte lijn. Soms bang om onder de ro
de lijn te gaan, want die is alleen voor sprin
ters. Uit de boot, op de fiets. Over heuvels op
de weg of alsmaar rondjes. Rondjes achter een
brommer. Genieten, genieten, genieten. We
zijn er bijna, met een wegstreepresultaat of zon
der. We halen onze laatste successen.
Twee weken topsport, twintig medailles later:
het hele land juicht. Het mag, want wat zijn
we goed, wat hebben we gestreden. Twintig
'Big Bens' op de tafel van Mart. En omdat wij,
als kijkers, ook zo ongelooflijk ons best hebben
gedaan, mogen we voor deze ene keer voor ons
zelf een Big Ben op tafel zetten.
www.maartenvanderweijden.nl, @mvdweijden
digheidsspel en geen krachtsport?
Ik was het aanvankelijk ook niet
eens met het kracht- en conditie
programma van de technisch direc
teuren van NOC*NSF. Dus ik ben
naar de Vrije Universiteit gegaan
en heb mijn licht opgestoken bij
een paar inspanningsfysiologen.
Daarmee zijn we aan de slag ge
gaan en hebben we een program
ma opgesteld. Het resultaat zie je
nu op het veld."
Behalve het inzetten op snelheid,
is Van Ass ook een teambuilder. In
teambesprekingen kiest hij vaak
voor een bepaald thema om te
prikkelen. Vooral de jonge garde
lijkt met hem weg te lopen. „Het
gaat om de koppeling tussen men
taal en het veld. Inlevingsvermo
gen is een sterk punt van me. Ik
weet een team altijd uitstraling te
geven." Opvallend genoeg gaf Van
Ass, wiens contract afloopt, na de
verloren finale niet aan of hij
bondscoach wil blijven. „Dit was
het eerste station. Nu gaan we met
elkaar om tafel zitten."
