Vos wint 'droomrace'
221 sport
Boom 'had de benen', maar gokte verkeerd
Fish Chips
Faken
maandag 30 juli 2012
Vos won als derde Nederlandse
de olympische wegrace, na Knol
(1988) en Van Moorsel (2000).
door Renze Lolkema
Elke seksueel actieve
vrouw op deze aardkloot
faket beter dan Uran zo
juist deed. Aldus de Au
stralische wielrenster Bridie
O'Donnell zaterdag op Twitter, na
dat de Colombiaanse coureur Vi-
nokoerov opzichtig liet winnen
in de olympische wegrace van
Londen. Het was inderdaad een
schande voor de wielersport hoe
de Kazak goud delfde, vlak voor
Buckingham Palace. Net op het
moment dat Vinokoerov aanzette,
keek Uran de andere kant op. Dat
smeergeld leverde ongetwijfeld
meer op dan de premie die de Co
lombiaanse bond over had voor
goud. Later verklaarde Uran dat
hij de zaak niet geflest had, maar
te vermoeid was geweest om ade
quaat te reageren. De leugen re
geerde Londen al op de eerste
wedstrijddag. Ik kan Vinokoerov
sinds zijn dopinggeschiedenis
niet meer geloven. Hij heeft zijn
fouten nooit toegegeven, in tegen
stelling tot bijvoorbeeld zijn Brit
se collega David Millar die sinds
zijn boetedoening ook nog kruis
vaarder tegen het innemen van al
die verboden middelen is gewor
den. En omdat Vinokoerov onbe
trouwbaar is, heb ik het idee dat
ik ben bedrogen waar ik bij stond.
Maar goed, dat overkomt me blijk
baar vaker. 'Elke seksueel actieve
vrouw op deze aardkloot faket be
ter dan Uran', las ik net...
De Colombiaanse wegwielrenner
Uran, winnaar van het zilver.
Ze maakt haar favorietenrol
op een geweldige manier
waar. Marianne Vos had in
Londen de gouden race
waar ze jarenlang over heeft
gedroomd.
door Patrick Delait
Eindelijk kreeg ze het goud
waar ze als beste renster
van de wereld recht op
heeft. Goud op de weg
was al jaren het grote doel van
Marianne Vos. In Londen toonde
de Brabantse de wereld nog eens
dat ze echt de allerbeste is.
Regen en kou verknalden vier jaar
geleden op de Olympische Spelen
in Peking nog de wegwedstrijd
van Vos. Door onderkoelingsver-
schijnselen zat de wielrenster toen
geen moment in de wedstrijd. In
Londen liet de 25-jarige renster
zich in vergelijkbare omstandighe
den niet nog een keer de kaas van
het brood eten. Na een volledig
volgens plan verlopen wedstrijd
legde Vos haar medevluchters Liz
zy Armitstead en Olga Zabelinska-
ya in de sprint overtuigend over
de knie.
„Ik heb hier jaren naartoe gewerkt,
maar op het moment suprème
moet je dan wel toeslaan. Dat is
perfect gelukt", zei Vos, die als der
de Nederlandse olympisch goud
won op de weg. Monique Knol
(1988) en Leontien van Moorsel
(2000) gingen haar voor.
Hoeveel waarde ze ook hecht aan
de olympische titel op de punten-
koers waarmee ze haar mislukte
wegrace van Peking wegspoelde,
goud op de weg was haar grote
doel. Vijf opeenvolgende tweede
plaatsen op WK's hadden geen
twijfel gezaaid, zei de alleskunner.
Wat ook hielp, was een briefje dat
door Patrick Delait
foto Olaf Kraak/ANP
LONDEN - Tevredenheid overheer
ste bij de Nederlandse equipe toen
zaterdag na de olympische wegrit
de balans werd opgemaakt. Na
een voor het vaderlandse wielren
nen desastreuze Tour de France
vond bondscoach Léo van Vliet
dat zijn renners in Londen aan
hun rehabilitatie hadden gewerkt.
Lars Boom (elfde) en Robert Ge-
sink (23ste) maakten deel uit van
de 'omvangrijke groep, waaruit
winnaar Alexander Vinokoerov en
Rigoberto Uran (zilver) op tien ki
lometer voor de finish wegreden.
Ook Lieuwe Westra deed van zich
spreken. Op initiatief van de Fries
ontstond een kopgroep van twaalf
renners die pas tijdens de laatste
van negen beklimmingen van Box
Hill werd gegrepen. „We zaten in
elke belangrijke ontsnapping. Jam
mer dat we geen afmaker heb
ben", zei Van Vliet.
Toen Vinokoerov en Uran hun be
slissende coup pleegden, hapte
Lars Boom bewust niet toe. De
renner uit Vlijmen hoopte de koel
bloedige killer te worden waar het
Nederlandse wielrennen' naar
smacht. Ondanks de aanwezigheid
in de kopgroep van rappe mannen
zoals Alexander Kristoff, Jurgen
Roelandts en Taylor Phinney durf
de Boom op een sprint te gokken.
Een verkeerde keuze, gaf de Rabo-
renner achteraf toe. „Ik had er niet
op gerekend dat Vino en Uran
voorop zouden blijven. Dat was
een misrekening. Jammer, want
toen zij gingen, had ik de benen
om mee te gaan."
Een poging van Gesink om de ver
loren situatie nog recht te trekken,
leverde niks op. Net als Boom ver
liet ook hij The Mall met een glim
lach op het gezicht. Na een teleur
stellende Tour putte de klimmer
vertrouwen uit zijn prestatie. Toen
Fabian Cancellara, die later ten val
kwam op de laatste beklimming
van Box Hill de oversteek maakte
naar de kopgroep, schoof Gesink
attent mee. In de finale stak hij
zijn neus vervolgens nog een paar
keer aan het venster. „Dit is hoop
vol met het oog op de Vuelta. Ik
ben nog altijd een goede renner."
Cancellara brak niets bij zijn val
en beslist later of hij woensdag
aan de tijdrit meedoet. De opgeto
genheid in het Nederlandse kamp
was bij de Britten ver te zoeken.
De missie van Mark Cavendish
draaide uit op een desillusie. Had
het Britse Dreamteam na de ne
gen beklimmingen van Box Hill
nog uitzicht op succes, op de terug
weg naar Londen kregen Tourwin
naar Wiggins en co een kloof van
een minuut niet meer overbrugd.
Achteraf beklaagde teammanager
B railsford zich over een gebrek aan
steun van andere landen. Van
Vliet kaatste de bal terug: „Hoe
kun je denken dat je een wedstrijd
van 250 kilometer van begin tot
eind kunt controleren?"
wedstrijd extra 'hard' te maken.
Ellen van Dij.lc, Loes Gunnewijk
en Annemiek van Vleuten deel
den in het eerste deel van de 140
kilometer lange koers de ene na de
andere plaagstoot uit.
Menens werd het toen Vos na de
laatste beklimming-van Box Hill
achter de ontsnapte Zabelinskaya
aan ging. Toen ook Armitstead en
de aalvlugge Shelley Olds aanslo
ten, was de beslissing gevallen. De
Amerikaanse Olds, wellicht het
grootste gevaar voor Vos, viel voor
in weg door een lekke band. Met
haar twee overblijvende gezellen
ging de Nederlandse ruim dertig
kilometer zo hard tekeer dat het ja
gende peloton nauwelijks dichter
bij kwam. „Het is helemaal gegaan
zoals we het op voorhand hadden
doorgesproken. Tijdens de verken
ning had ik gezien dat er na Box
ITill nog een klein hupje lag. Eigen
lijk is het helemaal niets, maar ik.
wist dat daar het verschil gemaakt
kon worden."
In de sprint toonde ze zich opper
machtig. Met een paar krachtige
pedaalstoten zette ze Armitstead
op twee fietslengtes. „Ik ben tot
op de streep blijven doorsprinten.
ze kreeg van Robert Slippens,
bondscoach van de baanrenners.
Het zinnetje 'vergeet niet te win
nen' had ze goed in haar oren ge
knoopt. „Ik had me voorgenomen
om te koersen zoals ik altijd doe.
Als je andere wedstrijden wint,
moet je o,ok op de Spelen kunnen
winnen, dacht ik bij mezelf"'
Sterker dan ooit nam bij de Bra
bantse de overtuiging toe dat ze in
Londen kon toeslaan. Zeker toen
Vos de weersvoorspellingen hoor
de. De regen die haar in Peking
nog overviel, hielp haar en de rest
van de Nederlandse equipe om de
