spectrum 4
JACQUELINE ZUIDWEG
Ze bestiert een
florerend be
drijf in schuld
hulpverlening
voor kleine on
dernemers. Zelf
leerde Jacqueli
ne Zuidweg -
Zakenvrouw
van 2012 - het
vak ook met val
len en opstaan.
„Tegenslag
hoort bij onder
nemerschap"
Zaterdag 28 juli 2012
Een paar uur voor de afspraak
belt Jacqueline Zuidweg (47)
met het verzoek of het inter
view wat eerder kan beginnen.
Ze moet haar dochter naar de
tennisbaan brengen. De fotograaf zal ook
niet al te veel tijd nodig hebben; ze fotogra
feert makkelijk, wordt altijd gezegd.
Geen wonder. De schuldhulpverlener en
Zakenvrouw van het Jaar 2012 is een char
mante verschijning. Lang, slank, hoogge
hakte pumps en het lange, blonde haar los.
In de ontvangstkamer van de Hilversumse
kantoorvilla van Zuidweg 8c Partners
brandt ze los, energiek. De titel Zaken
vrouw van het Jaar stelt haar in staat nog
wat luidruchtiger op de barricade te klim
men voor mkb'ers in nood. Al achttien
jaar staat ze kleine ondernemers in finan
ciële problemen bij. „Eigenlijk zou ik het
liefst zien dat mijn bedrijf niet zou hoeven
bestaan. Dat is natuurlijk een utopie. Maar
wel een mooi doel om na te streven."
Voorlopig floreert Zuidweg 8c Partners,
met inmiddels vijf vestigingen en negentig
medewerkers. „Het aantal zelfstandigen is
de afgelopen jaren enorm gegroeid, het
aantal uitvallers dus ook." Vaak veel te laat
melden noodlijdende mkb'ers zich bij de
schuldhulpverleners. „Wij zijn eigenlijk de
intensivecareafdeling voor kleine onderne
mers. Mensen die voorheen altijd goed
voor zichzelf konden zorgen, ervaren
schuldsanering als betuttelend. Ze houden
lang de schijn op, schamen zich om naar
de buitenwereld te moeten toegeven dat
het niet goed gaat met de zaak. Of ze we-
door Berrit de Lange
foto's David van Dam/GPD
ten gewoonweg niet dat er schuldhulp is.
Vaak voltrekt zich achter de voordeur dan
al een financieel drama. De problemen sud
deren net zo lang door tot ze er zelf niet
meer uitkomen."
Een rijtje cijfers: van de 700.000 kleine on
dernemers heeft 10 procent ernstige finan
ciële problemen. De (ex-)ondernemers die
aankloppen bij Zuidweg - zo'n 1.500 per
jaar - hebben gemiddeld 120.000 euro
schuld. Ongedekt. Voor 60 procent zit er
een doorstart in.
Zuidweg maakt zich er kwaad over dat de
eenpitter in moeilijkheden ook nog eens
aan de schandpaal wordt genageld. „De Ne
derlandse faillissementswet stamt uit 1896
en is echt niet meer van deze tijd. Zelfstan
digen die failliet gaan, slepen hun schul
den twintig jaar lang met zich mee. We la
ten die mensen vallen als een baksteen en
zetten er ook nog eens een stempel op: af
geschreven."
Amerika, waar een faillissement op het cv
wordt beschouwd als groot pluspunt, is
weer het andere uiterste. Toch, tegenslag
hoort bij het ondernemerschap, vindt ook
Zuidweg. „Ondernemen leer je juist door
vallen en opstaan. Vrijwel alle succesvolle
zelfstandigen gingen wel eens önderuit. Ze
zijn door een diep dal gegaan, hebben van
hun fouten geleerd en zijn er uiteindelijk
alleen maar sterker van geworden."
Onbegrijpelijk is wel dat zelfstandigen to
taal niet worden voorbereid op een zake
lijk fiasco, vindt Zuidweg. „Met de weten
schap in het achterhoofd dat de helft bin
nen vijfjaar strandt, zou er naast een star-
tersdesk ook een stoppersdesk moeten
zijn. Opleiding en training voor onderne
mers belichten alleen succesvolle kanten
van ondernemerschap, nergens horen ze
wat ze moeten doen als het misgaat."
Niet voor niets werkt ze - samen met Joset-
te Dijkhuizen, onderzoeker en adviseur op
het gebied van ondernemerschap - aan
een boek over de toppen en dalen van het
bestaan als kleine zelfstandige. „Rode
draad zijn de verhalen van ervaringsdes
kundigen. Dat zijn best heftige gesprek
ken, je krijgt heel persoonlijke en schrij
nende ervaringen te horen. In mijn werk
als adviseur heb ik altijd de nodige afstand
gehouden, je eerste taak is toch een schul
denregeling treffen die het best is voor alle
partijen, ondernemer én schuldeisers."
Zuidweg verdiepte zich voor het eerst in
schuldsanering toen ze tijdens haar rech
tenstudie een saneringsproject van een
scheepswerf bestudeerde. „Dat fascineerde
me, maar het was niet zo dat ik toen al be
sloot dat daar mijn toekomst lag. Eenmaal
afgestudeerd lagen de banen niet voor het
oprapen. Ik kon aan de slag bij een rechts-
bijstandskantoor voor ondernemers. Daar
kwam ik opnieuw in. aanraking met schul
denproblematiek. Na zes jaar ben ik op
een niet al te prettige manier weggegaan.
Mijn compagnon kwam de financiële af
spraken niet na."
Daar zat ze dan, eind 20, in haar huis in
Amsterdam. Snel carrière gemaakt, maar
niet gelukkig. In het achterhoofd sluimer
de de wetenschap dat er grote behoefte
was aan schuldhulp voor kleine onderne-