spectrum 4 JACQUELINE ZUIDWEG Ze bestiert een florerend be drijf in schuld hulpverlening voor kleine on dernemers. Zelf leerde Jacqueli ne Zuidweg - Zakenvrouw van 2012 - het vak ook met val len en opstaan. „Tegenslag hoort bij onder nemerschap" Zaterdag 28 juli 2012 Een paar uur voor de afspraak belt Jacqueline Zuidweg (47) met het verzoek of het inter view wat eerder kan beginnen. Ze moet haar dochter naar de tennisbaan brengen. De fotograaf zal ook niet al te veel tijd nodig hebben; ze fotogra feert makkelijk, wordt altijd gezegd. Geen wonder. De schuldhulpverlener en Zakenvrouw van het Jaar 2012 is een char mante verschijning. Lang, slank, hoogge hakte pumps en het lange, blonde haar los. In de ontvangstkamer van de Hilversumse kantoorvilla van Zuidweg 8c Partners brandt ze los, energiek. De titel Zaken vrouw van het Jaar stelt haar in staat nog wat luidruchtiger op de barricade te klim men voor mkb'ers in nood. Al achttien jaar staat ze kleine ondernemers in finan ciële problemen bij. „Eigenlijk zou ik het liefst zien dat mijn bedrijf niet zou hoeven bestaan. Dat is natuurlijk een utopie. Maar wel een mooi doel om na te streven." Voorlopig floreert Zuidweg 8c Partners, met inmiddels vijf vestigingen en negentig medewerkers. „Het aantal zelfstandigen is de afgelopen jaren enorm gegroeid, het aantal uitvallers dus ook." Vaak veel te laat melden noodlijdende mkb'ers zich bij de schuldhulpverleners. „Wij zijn eigenlijk de intensivecareafdeling voor kleine onderne mers. Mensen die voorheen altijd goed voor zichzelf konden zorgen, ervaren schuldsanering als betuttelend. Ze houden lang de schijn op, schamen zich om naar de buitenwereld te moeten toegeven dat het niet goed gaat met de zaak. Of ze we- door Berrit de Lange foto's David van Dam/GPD ten gewoonweg niet dat er schuldhulp is. Vaak voltrekt zich achter de voordeur dan al een financieel drama. De problemen sud deren net zo lang door tot ze er zelf niet meer uitkomen." Een rijtje cijfers: van de 700.000 kleine on dernemers heeft 10 procent ernstige finan ciële problemen. De (ex-)ondernemers die aankloppen bij Zuidweg - zo'n 1.500 per jaar - hebben gemiddeld 120.000 euro schuld. Ongedekt. Voor 60 procent zit er een doorstart in. Zuidweg maakt zich er kwaad over dat de eenpitter in moeilijkheden ook nog eens aan de schandpaal wordt genageld. „De Ne derlandse faillissementswet stamt uit 1896 en is echt niet meer van deze tijd. Zelfstan digen die failliet gaan, slepen hun schul den twintig jaar lang met zich mee. We la ten die mensen vallen als een baksteen en zetten er ook nog eens een stempel op: af geschreven." Amerika, waar een faillissement op het cv wordt beschouwd als groot pluspunt, is weer het andere uiterste. Toch, tegenslag hoort bij het ondernemerschap, vindt ook Zuidweg. „Ondernemen leer je juist door vallen en opstaan. Vrijwel alle succesvolle zelfstandigen gingen wel eens önderuit. Ze zijn door een diep dal gegaan, hebben van hun fouten geleerd en zijn er uiteindelijk alleen maar sterker van geworden." Onbegrijpelijk is wel dat zelfstandigen to taal niet worden voorbereid op een zake lijk fiasco, vindt Zuidweg. „Met de weten schap in het achterhoofd dat de helft bin nen vijfjaar strandt, zou er naast een star- tersdesk ook een stoppersdesk moeten zijn. Opleiding en training voor onderne mers belichten alleen succesvolle kanten van ondernemerschap, nergens horen ze wat ze moeten doen als het misgaat." Niet voor niets werkt ze - samen met Joset- te Dijkhuizen, onderzoeker en adviseur op het gebied van ondernemerschap - aan een boek over de toppen en dalen van het bestaan als kleine zelfstandige. „Rode draad zijn de verhalen van ervaringsdes kundigen. Dat zijn best heftige gesprek ken, je krijgt heel persoonlijke en schrij nende ervaringen te horen. In mijn werk als adviseur heb ik altijd de nodige afstand gehouden, je eerste taak is toch een schul denregeling treffen die het best is voor alle partijen, ondernemer én schuldeisers." Zuidweg verdiepte zich voor het eerst in schuldsanering toen ze tijdens haar rech tenstudie een saneringsproject van een scheepswerf bestudeerde. „Dat fascineerde me, maar het was niet zo dat ik toen al be sloot dat daar mijn toekomst lag. Eenmaal afgestudeerd lagen de banen niet voor het oprapen. Ik kon aan de slag bij een rechts- bijstandskantoor voor ondernemers. Daar kwam ik opnieuw in. aanraking met schul denproblematiek. Na zes jaar ben ik op een niet al te prettige manier weggegaan. Mijn compagnon kwam de financiële af spraken niet na." Daar zat ze dan, eind 20, in haar huis in Amsterdam. Snel carrière gemaakt, maar niet gelukkig. In het achterhoofd sluimer de de wetenschap dat er grote behoefte was aan schuldhulp voor kleine onderne-

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2012 | | pagina 60