121 jeroen oerlemans
In Syrië bestaat geen
Fotograaf Jeroen
1 Oerlemans werd in
Syrië gevangengeno
men om losgeld te
kunnen eisen. Een
week zat hij vast.
Oerlemans' vrouw
Boes Hogewind en
hijzelf vertellen
over de ontvoering
en de angsten die
ze moesten door
staan.
zaterdag 28 juli 2012
turkije
Amtakya
Aleppo
Latakla Hamah
Midd, Homs SYRIË
Zee lib.
irak
Damascus
ISRAËL 100 km
JORDANIË
SAUDI-ARABIË
zie onze website:binnenland
Bekijk de videobeelden van
fotograaf Jeroen Oerlemans
door Rob Rombouts
Om hem het vluchten te beletten, werd
hij in Syrië in zijn heup geschoten
door strijders die zeiden van al-Qaeda
te zijn. Fotograaf Jeroen Oerlemans
(42) lag dagenlang gekneveld op zijn
buik, geblinddoekt, zijn gezicht op de
grond. Hij stond doodsangsten uit, maar de fotograaf
werd donderdag bevrijd door (waarschijnlijk) strijders
van het Vrije Syrische Leger, een week nadat hij vanuit
Turkije de grens met Syrië was Overgegaan. Tegenover
Radioi verklaarde Oerlemans gisteren dat hij het goed
maakt. „Ik loop alweer als voorheen."
Hij belde meteen met zijn vrouw Boes Hogewind. Een
bevrijdend telefoontje na dagen van onzekerheid. Hij
komt zo snel mogelijk thuis. Oerlemans vertelde haar
dat hij zijn kogelvrije vest aan zijn bevrijders heeft ge
schonken met de mededeling dat hij nooit meer naar
een oorlogsgebied ging. Was hij niet bevrijd, dan was hij
van de aardbodem verdwenen of doorverkocht aan ande
re groepen omdat hij losgeld waard was, denkt hij.
„Ze dachten aanvankelijk dat we CIA-agenten waren, me
de omdat we die vesten droegen. We vertrouwden erop
dat ze ons wel zouden laten gaan, zodra ze zouden uit
vinden dat we werkelijk journalisten waren. Maar ineens
wilden ze losgeld voor ons. Toen besloten we te vluch
ten, omdat we niet op YouTube door een al-Qaeda-ach-
tig clubje afgemaakt wilden worden", aldus Oerlemans.
De fotograaf, die eerder werkte in Afghanistan, Irak, Su
dan en Libië, vertrok vorige week woensdag naar Tur
kije. Met een gids, 'een fikser', stak hij samen met de Brit
se journalist John Cantlie de grens over. Amper in Syrië
viel hij in handen van wat hij zelf'jihadisten' noemt.
„Iedereen in Syrië die tegen Assad vecht is een jihadist,
maar dit waren echte extremisten, buitenlandse strijders:
Afrikanen, Pakistanen, Bengalezen en mogelijk Tsjetsje-
nen."
'Elk telefoontje kon goed óf slecht nieuws
zijn. Jeroen zat ergens in Syrië, maar waar?'
Oerlemans kreeg klappen en ze deden hem een blind
doek en boeien om. Zondag kreeg Hogewind telefoon
van Oerlemans' fotoagentschap Panos: Jeroen was niet
aangekomen op de afgesproken plek.
Boes Hogewind: „Ik leefde op adrenaline. Ik wist niet
waar ik het zoeken moest. Elk telefoontje kon goed óf
slecht nieuws zijn. Jeroen zat ergens in Syrië, maar
waar?" En hoe was hij eraan toe? Werken lukte niet, net
als de zorg voor hun kinderen van vier jaar, drie jaar en
negen maanden. „Er was sprake van het inzetten van
professionele onderhandelaars. Niet van de Nederlandse
overheid, want die maakte vanaf het begin duidelijk dat
er geen losgeld werd betaald."
Oerlemans vertelde gisteren over zijn ontsnappingspo
ging: „Het ging fout. De eerste driehonderd meter kwa
men we ongezien weg. Daarna zagen ze ons rennen en
gierden de kogels ons om de oren. Ik werd neergescho
ten en met John weer teruggevoerd naar het kamp."
Na zeven dagen kwam de verlossing. Oerlemans:
„Schreeuwende mannen kwamen de tent in, ze kaffer
den iedereen uit. Ze vroegen hoe lang wij al werden vast
gehouden en zeiden dat dat schandalig was. 'Jullie moe
ten nu weg!', riepen ze. Schietend en de jihadisten be
dreigend, namen ze ons mee en gooiden ons in een au
to. Het waren imposant uitziende mannen. Ik vermoed
dat het strijders van het Vrije Syrische Leger waren. Maar
het ging allemaal zo snel, dat ik er de vinger niet op heb
kunnen leggen."
Oerlemans heeft tijdens de gijzeling voldoende eten en
drinken gekregen, maar hij is wel doorlopend bedreigd.
Hij is 'door een soort dokter' behandeld aan zijn schot
wond. De kogel was door zijn lichaam gegaan.
Zijn vrouw moet nog maar zien of Oerlemans de oor
logsverslaggeving echt voor gezien houdt.
Hogewind: „Ik vraag me af hoe hij er over een tijdje over
denkt. Ik weet niet wat de ontvoering met hem doet. Hij
wist dat dit ontzettend riskant was, maar hij vond dat ie
mand moest laten zien wat er in Syrië gebeurt."
Hogewind zal niet aandringen op stoppen. „Dat is zijn ei
gen beslissing."
Verslaggever Hans Jaap Melis
sen kreeg een verzoek om te
helpen bij het opsporen van
Oerlemans. Hij was zelf al in
Syrië en kent de fotograaf uit
andere oorlogsgebieden.
door Hams Jaap Melissen
"TT ournalisten houden niet graag nieuws 'on-
I der de pet.' Maar toen ik deze week werd
I gebeld over de verdwijning van Jeroen Oer-
I lemans in Syrië was het niet moeilijk om
J* aan het verzoek tot geheimhouding te vol
doen. De familie, in overleg met het ministerie
van Buitenlandse Zaken, vond mediastilte voor
lopig verstandiger, en gelukkig hield iedereen
zich daaraan.
Aan het andere verzoek, om assistentie en infor
matie, probeerde ik te voldoen door contacten
ter plekke te bellen. Die brachten mij helaas
niet dichterbij Jeroen, die ik ken als een vast on
derdeel van het rondreizende gezelschap van
oorlogsjournalisten dat opduikt in de brand
haarden van deze wereld. Of het nu Libanon is,
Haïti, Afghanistan, Libië of, nu dus, Syrië.
Bellen met bekenden in Syrië is lastig. Verbin-
Continu met
de
