willen meemaken'
3 spectrum
judoka Willeboordse weer kanshebber op eremetaal
Zaterdag 21 juli 2012
2012: Elisabeth Willeboordse past drie weken voor aanvang van de Olympische Spelen op Papendal de Nederlandse kleding voor Londen. Ze zal er niet in te zien zijn tijdens de openingsce
remonie. Die laat ze - in tegenstelling tot die van Peking - aan zich voorbij gaan. foto's ANP
hervond zichzelf op de mat, won van de
Argentijnse Daniela Krukower, de Sloveen
se Urska Zolnir en de Cubaanse Driulis
Gonzalez en werd toch nog derde. Tijdens
de prijsuitreiking kreeg ze haar medaille
omgehangen door de twee jaar later over
leden judolegende Anton Geesink.
Na afloop van het toernooi was Wille
boordse niet eens euforisch. Daarvoor was
er op die ene dag te veel gebeurd. Vier jaar
later is de judoka natuurlijk wel content
met haar bronzen plak, maar vindt ze nog
altijd dat ze destijds een kans heeft laten
liggen. „Ik weet niet wat er gebeurd was
als ik wel van die Noord-Koreaanse had
gewonnen..."
Wel genoot de judoka met volle teugen
van de huldiging in het Holland Heineken
House, nog diezelfde avond. Toen presen
tator Humberto Tan vroeg of ze blij was
met haar medaille, kon ze niet anders dan
bevestigend antwoorden. Ze wilde het en
thousiasme van de tweeduizend Oran
je-supporters, die haar én Van Unen luid
toejuichten en toezongen, niet de kop in
slaan. „Het was een avond om altijd te blij
ven herinneren", zegt ze er vier zomers la
ter over. „Dat zou ik nog wel een keer
mee willen maken."
Om in Londen te komen, moest Elisabeth
Willeboordse een zware strijd aan gaan
met Anicka van Emden, die eveneens tot
de wereldtop behoort in haar klasse en af
gelopen jaar flink in haar nek hijgde. „Die
strijd was heel vermoeiend. In plaats van
alleen op buitenlandse tegenstandsters te
letten, moest ik ook zorgen dat ik nog ie
mand uit eigen land achter me hield. En
dat is een groot verschil. Ik moest strijd le
veren met een ploeggenote - iemand met
wie ik altijd goed kon opschieten - en daar
voor moest ik uit mijn comfort zone. Dat
was natuurlijk niet prettig."
„Kijk, ik vind het niet leuk dat Anicka niet
naar Londen gaat", vervolgt ze. „Want na
de Spelen van Peking heb ik tegen haar ge
zegd: over vier jaar sta jij er. Ik verwachtte
namelijk niet dat ik tot Londen zou door
gaan en zij zou het stokje overnemen.
Maar het is anders gelopen. En als je dan
met z'n tweeën vecht om één ticket, is de
topsport heel hard."
De technische staf van de judobond koos
in februari voor Willeboordse, hoewel de
acht jaar jongere Van Emden in de selectie
periode niet voor de Zeeuwse onder deed.
Cor van de Geest, de technisch directeur,
meldde dat de ervaring de doorslag had ge
geven. „Ik begrijp dat wel. Je kunt die erva
ring echt heel goed gebruiken. Al de aan
dacht die je krijgt, het overweldigende van
de olympische stad. Je gaat er dan net wat
makkelijker mee om", zegt Willeboordse,
die bovendien vindt dat haar judostijl be
ter is dan die van Van Emden. „Ik kan te
gen meer tegenstandsters uit de voeten
dan Anicka."
Sinds Willeboordse weet dat ze naar Lon
den mag, heeft ze veel bewuster toege-
leefd dan in 2008 naar het grootste sport
evenement dat er is. „In mijn hele voorbe
reiding heb ik gezorgd dat alles klopt, dat
alles loopt zoals ik wil. Ik heb ook con
stant heel goed op mijn lichaam gelet. Ik
besteedde veel tijd aan de verzorging er
van. Ik deed bijvoorbeeld na trainingen al
tijd een lange cooling down. Daardoor zorg
de ik ervoor dat mijn lichaam op tijd kon
herstellen voor een nieuwe zware trai
ning. Ik voelde altijd wel pijntjes - en die
waren ook heel vervelend - maar die ho
ren bij een lichaam van bijna 34 jaar. Ik
heb ze leren accepteren."
De Zeeuwse gaat het waarschijnlijk in Lon
den weer mentaal zwaar krijgen. Bij grote
toernooien is ze altijd gestrest. „Ik weet
dat het nu weer zal gebeuren. Maar nu zal
ik denken: dit is mijn laatste keer. Ik moet
er nog eenmaal doorheen om goud te wil
len halen."
Carrière in vogelvlucht
1997: Eerste wereldbekertoernooien,
nog in klasse -61 kilo.
1999: Eerste nationale titel, in klasse -63
kilo. In die categorie blijft ze.
2001: Eerste wereldbekerzege, in het
Oostenrijkse Leonding.
9 2004: Is na enkelkwetsuur net op tijd fit
voor EK in Boedapest. Wordt er vijfde,
wat net niet genoeg is voor deelname
aan Olympische Spelen van Athene.
2005: Europees kampioen in Rotterdam;
zevende plaats op WK in Cairo.
2006: Brons op Super World Cup in Pa
rijs; brons op EK in Tampere.
2007: Brons op WK in Rio de Janeiro;
vier wereldbekerzeges op rij.
2008: Brons tijdens Spelen van Peking;
wordt daarna opgenomen in de Defensie
Topsport Selectie (als luitenant ter zee).
2009: Zilver op WK in Rotterdam; vijfde
plaats op EK in Tblisi.
2010: Europees kampioen in Wenen; ze
vende plek op WK in Tokio; wereldkam
pioen met Oranje-vrouwen in Antalya.
2011: Vijfde plaats op WK in Parijs.
2012: Brons tijdens Grand Slam van Pa
rijs. Dat is de dertigste wereldbekerme
daille in haar loopbaan.
