Barbecue
wint van
buitenkeuken
wonen
Tien redem
voor een tL
Is relaxed.
Het vlees
doet het
werk, vader
vindt tiet
leuk om te
keren en
moeder
kan na liet
dressed
van de sla
van een
roseetje
genieten
Een paar jaar geleden leek het er even op
dat de buitenkeuken de barbecue uit de
tuin zou verdrijven. Anno nu blijkt de
barbecue die overnamepoging met glans
te hebben weerstaan, zo is er inmiddels
een tafel op de markt met ingebouwde
barbecue.
Zaterdag 21 juli 2012
wonen@wegener.nl
024-3650509
meer columns van Frederike op
ww w.f rederi kesch rijft, n I
i at je dat léuk vindt!" Dat
1 zeggen mensen vaak als ik
vertel dat ik een volkstuin
heb. „En wat een werk!" Vaak volgt
hierna een gruwelverhaal over een
moeilijke jeugd, waarin elke dag een
mud aardappels moest worden ge
schrapt en wekenlang alleen bonen
op het menu stonden. Moestuiniers
van de tweede generatie, is daar al
een therapie voor? Ik ben ook erfelijk
belast, maar in positieve zin. Mijn
ouders hadden het vroeger druk met
een winkel en vijf kinderen, maar in
de moestuin had ik mijn vader voor
mezelf. Voer voor psychologen.
Het is niet makkelijk uitleggen waar
om ik de volkstuin zo leuk vind. Ob
scure hobby's als paaldansen of nor-
die walken, daar draai je geloof ik
nog makkelijker een puntje aan.
Want het is waar:
het is veel werk.
Een uur of zeven
per week, als het
een beetje netjes
moet. En de oogst
komt soms met
kruiwagens tege
lijk, waardoor je
meer weggeeft
dan opeet. Als ik
een vergadering
heb, moet ik al
tijd op mijn han
den gaan zitten
vanwege ernstige
rouwranden.
Het moestuinle
ven is ook niet
zonder gevaar.
Laatst stak een
wesp mij, waar
door het dagen
leek alsof ik met een rode bokshand-
schoen aan liep. Ook ben ik eens, als
in een scène uit een Laurel Hardy-
film, op de verkeerde kant van de
hark gaan staan. Na de klap en even
stilte moest ik huilen, van schrik, en
daarna hard lachen, om mezelf.
Waarom zou je jezelf zo kwellen? Als
ik diep graaf, kan ik argumenten be
denken. Zo heb ik geen vleermuisar-
men omdat ik veel gieters sjouw.
Daartoe kan ik ook in een zweterig
zaaltje gaan sporten, maar ik ben lie
ver buiten. Bovendien hangen in een
sportschool van die testosteron-bom-
metjes rond, waar ik maar heel ge
vaarlijke bijgedachten van krijg. Op
de volkstuin zijn alleen ongevaarlijke
mannen, oud genoeg om mijn vader
te zijn en zo gedragen ze zich ook.
Wel zo ontspannen.
Mijn sperziebonen zeggen knak, en
liggen niet al dagen sneu te verdro
gen in een schap. Niemand heeft er
gif op gespoten. Ik kan aardbeien af-
poetsen aan mijn broek, en dan het
warme sap langs mijn kin voelen lo
pen. Ik heb altijd vazen vol bloemen,
zo weelderig dat het wel een markt
kraam lijkt. Mijn hoofd, altijd goed
voor een hele fanfare aan chaos en
drukte, staat tijdens het wieden in
een andere flow, waardoor er nog
eens een nuttige gedachte opborrelt.
Zo los ik tussen de peulen levensvra
gen op en krijg als bonus lekker eten,
een strak lijf en geen zondige bijge
dachten. Me dunkt, er zijn hobby's
waar je minder rendement van hebt.
Frederike Krommendijk
Meer Informatie:
www.weber.com
www.outdoorchef.com
www.barbecook.com
www.evasolo.com
Wie een doorsnee voet
balkantine binnen
loopt, zal niet snel
twee mannen van
middelbare leeftijd re
cepten horen uitwisselen. Anders is
het wanneer het over barbecueën gaat.
De één weet vaak nog beter hoe je een
sparerib moet klaarmaken dan de an
der. Blijkbaar appelleert het roosteren
van vlees aan het laatste restje jagersin
stinct, diep verscholen in de beschaaf
de man.
Het lijkt ook de voornaamste reden
te zijn dat de opmars van de buitenkeu
ken toch wat is afgevlakt. Een paar jaar
geleden trakteerden leveranciers ons
op de.meest fantastische keukens in
combinatie met loungesets voor op het
terras. Het probleem van de buitenkeu
ken is echter - ongeacht leuk of niet -
dat het ook de discussie 'Wie kookt er
vandaag?' naar de tuin bracht. Want in
een keuken - what's in a name? - moet
gekookt worden.
En barbecueën, tja, dat is een heel
ander verhaal, dat is relaxed. Het vlees
doet het werk, vader vindt het leuk om
te keren en moeder kan na het dressen
van de sla genieten van een roseetje.
De leveranciers van barbecues zijn
er deze zomer dan ook met nieuw elan
tegenaan gegaan. Opvallend zijn de ver
nieuwde versies van de klassieke barbe
cue. Om misverstanden te voorkomen,
we hebben het hier niet over de weg-
werpmodelletjes die voor je voor 5 eu
ro kant-en-klaar bij de supermarkt
koopt.
Zo bracht het Belgische Barbecook
een verbeterde versie van zijn barbecue
Go op de markt. Deze houtskoolge-
stookte grill is nu verkrijgbaar in een
stevig wagentje, zodat je deze makke
lijk kunt verplaatsen als de wind in
eens vanuit een andere hoek waait.
Ook marktleider Weber lanceerde
een 'herintroductie': een goedkopere
en verbeterde versies van de klassiekers
Performer en One Touch. Zo is bij de
laatste net als bij Barbecook het verrijd
bare onderstel aangepast. Ook andere
merken als Outdoorchef en Big Green
Egg (die er ook echt uitziet als een
groen ei) hebben soortgelijke verbete
ringen doorgevoerd.
Beide voorbeelden tekenen de ver
nieuwde aandacht voor de klassieke
barbecue: houtskoolgestookt, rond van
vorm en tegenwoordig voorzien van
doorcor-Peter Pasma
