achtervolgt
io I tour de france
De positieve test van wielrenner Frank
Schleck baarde opzien, maar legde geen
grauwe sluier over de Tour de France. Het
mogelijk vals spelen van de Luxemburger
voelt als een restant uit het verleden.
donderdag 19 juli 2012
Doping
door Geert Langendorff illustratie Mark Reijntjens
Op het bericht van
de positieve test
van Frank
Schleck volgde
de gebruikelijke
kettingreactie.
Journalisten dromden samen voor
het hotel van de betrapte renner
en wachtten in spanning op een ar
restatiebusje van de Franse politie.
De gendarmes kwamen wel, maar
louter om orde te bewaken.
Schleck zat reeds, uit eigen bewe
ging, op een bureau in Pau. Zijn
ploeg gaf bij het hek een korte ver
klaring. De Luxemburger was te
ruggetrokken uit de Tour.
Een dag later draaide de wereld
door. De naam Schleck, officieel
niet eens geschorst, viel alleen bij
diens teambus. In vier talen legde
voorlichter Philippe Maertens uit
dat het gevallen boegbeeld op weg
naar huis was. De pareltjes zweet
liepen over zijn wangen. Door de
warmte en de broeierige tijden. Hij
vreesde het oordeel van de sponso
ren. Moderne contracten gaan vrij
wel altijd vergezeld van clausules.
Als het imago wordt besmeurd,
staat het hen vrij de samenwerking
te verbreken. Maertens knikte be
rustend. „Ik vermoed dat dit bij
ons ook het geval is."
Een breuklijn met vroeger vormde
de reactie op de overtreding van
Schleck. De doktoren gaven aan de
aanwezigheid van het gevonden
middel niet te kunnen verklaren.
Omdat Schleck beweerde eveneens
van niets te weten, gaven ze hem
voorlopig het voordeel van de twij
fel. Een vurig betoog om hem vrij
te pleiten ontbrak echter. Indianen
verhalen werden niet gevoed, zoals
vroeger vaak het geval was.
De 'vergiftiging' waarvoor Schleck
aangifte wil doen, kreeg geen bij
val. „Ik zie niet in wie daar voor
deel bij zou hebben", verwoordde
Maertens droogjes het standpunt
van zijn werkgever. Ze wensten
hem sterkte met zijn verdediging
maar trokken hun handen van
hem af. De realiteit werd aanvaard
en niet afgedaan als een gevolg van
een hetze, zoals in het verleden in
dergelijke gevallen meestal gebeur
de. Op doping rust geen taboe
meer.
Deze Tour ontkwam niet aan
schandalen. Rémy di Grégorio van
Cofidis ging geboeid een politie-au-
to in. De Franse coureur bleek zich
bij een vorige ploeg ingelaten te
hebben met dealers van verboden
middelen. De banden met de cri
minelen bestonden, buiten mede
weten van zijn team, nog steeds.
Volgens onbevestigde bronnen liet
hij bij het krieken van de dag een
pakket bezorgen met doping. Justi
tie sprak meteen van een geïso
leerd geval. Aan de andere kant
van het spectrum kwam naar bui
ten dat vijf voormalige ploeggeno
ten van Lance Armstrong een be
lastende getuigenis zouden hebben
afgelegd tegen 'The Boss'. Het
kwintet, van wie vier als renner
aan de Tour begonnen, gaven het
Amerikaanse antidopingbureau
USADA de munitie om de zeven
voudig winnaar aan te klagen.
Geen van de betrokkenen ontken
de. Alleen het gerucht van een
deal - in ruil voor strafverminde
ring - werd weersproken.
Jonathan Vaughters vormde hun
spreekbuis. De ploegbaas van Gar-
min las van een velletje de
ethische waarden van zijn team
op. Dopinginstanties, zo vertelde
de vroegere knecht van Arm
strong, worden gezien als vrien
den, niet als vertegenwoordigers
van het kwaad. Als ze aankloppen,
gaat de deur wijd open. Verzoeken
tot een gesprek om helderheid te
verschaffen, worden gehonoreerd
en zelfs aangemoedigd. De omerta
maakt voorzichtig plaats voor losse
tongen.
Deze openheid deelt hij met ande
ren. Bradley Wiggins onderstreep
te het veranderde klimaat met een
column in The Guardian. In de
Britse krant reageerde de drager
van de gele trui op stoten onder de
gordel. Goed onderbouwd legde
hij uit waarom doping geen optie
was. Hij zou er alles mee op het
