21
Van A naar B in een gele boot
Zomergasten
maandag 16 juli 2012
Een 'yellow cab', maar dan op het water. Dat is de watertaxi van Wil
Kokje (58), die ligt in Vlissingen. Sinds zes weken brengt hij elke dag
passagiers onder meer van het treinstation naar het centrum. Wel zo
leuk in een maritieme stad als Vlissingen. Even bellen en de watertaxi
komt eraan. Kokje: „Dit is het leukste wat er is."
door Karen Hagen
De gele watertaxi van eigenaar Wil Kokje (58) op weg naar een opstaphalte.
Geweldig dit, vindt
passagier Dorothee
Drabert terwijl ze
aan boord van de
knalgele watertaxi
stapt. „Dit is toch veel leuker dan
lopen?", zegt haar man Wim van
Schaik. Het stel komt net met de
trein aan uit Utrecht en wil graag
naar de stad. Van iemand bij het
station hoorde ze over de water
taxi. „Nu zie ik plekken waar ik an
ders nooit kom", zegt Van Schaik
terwijl 'taxichauffeur' Wil Kokje
de boot langs de Vlissingse binnen
havens stuurt. Hij vaart ze naar de
Dokhaven bij het Stadspark. Vanaf
daar is het nog maar een stukje lo
pen naar het centrum.
Veel toeristen, die net aankomen
op het treinstation, vragen zich af
hoe ze snel bij de stad komen, om
dat het station best ver van het
centrum ligt. Dat kan lopend over
de 'Groene Boulevard', met de bus
of een gewone taxi, maar nu dus
ook met de watertaxi. Binnen tien
minuten sta je op de plaats van be
stemming. En dan zie je gelijk de
binnenhavens, de Dokhaven en de
Timmerfabriek. „In deze Dokha
ven heeft Michiel de Ruyter nog
als kleine jongen gespeeld", legt
Kokje ondertussen uit terwijl hij
naar opstapplaats Stadspark vaart.
Hij zit te glimlachen achter het
stuur en is duidelijk in zijn ele
ment. „De charme van het water
is niet te overtreffen", zegt hij.
„Het varen is een belevenis op
zich, zo ga je lekker relaxed naar de
stad."
Met de watertaxi komt de droom
uit waar hij 3,5 jaar mee bezig is ge
weest. Kokje: „Tijdens een mari
tiem festival in Vlissingen zag ik
zo'n transferbootje. Ik stootte toen
mijn vrouw aan en vroeg mij af
waarom we nou niet gewoon elke
dag een bootje kunnen laten va
ren? Dat is toch een ludiek idee?"
Zo gezegd, zo gedaan. De gemeen
te was enthousiast en hij kreeg alle
medewerking. Het zoeken was al
leen nog naar een geschikte boot.
„Ilt heb goed in Nederland ge
zocht, maar vond geen goede
boot." Uiteindelijk vond hij in En
geland het perfecte vaartuig. Elek
trisch. „Zo heb je geen lawaai of
vieze uitlaatgassen."
Nu besteedt hij al zijn vrije dagen
in het watertaxibedrijf, want hij
heeft er gewoon nog een fulltime
baan naast. „Ik werk bij een haven
bedrijf in Vlissingen. In de weeken
den vaar ik mensen rond en nu el
ke dag in mijn vakantie." Wel
krijgt hij deze drukke zomermaan
den hulp van twee vrijwillige
schippers. Volgens Kokje voelt de
watertaxi helemaal niet als werk.
„Ik heb een passie voor water en
schepen. Dit is gewoon leuk. Hier
zie je veel jachten of andere grote
schepen voorbij komen uit de slui
zen. Als passagiers geluk hebben,
dan varen we een stukje mee op.
Kijk dat maak je dan toch maar
mooi mee op een dag."
De telefoon gaat, de Vlissinger
zoekt even in het rond en vindt
dan zijn mobiel. „Goedemorgen
Watertaxi Vlissingen." Twee passa
giers staan te wachten bij het trein
station in Vlissingen. „Kijk zo gaat
dat dus, ik word gebeld en dan
vaar ik daar naartoe om de men
sen op te halen."
De watertaxi heeft vier op-
staplocaties. Dat zijn het
Vlissingse treinstation, de
Hogeschool Zeeland, de jachtha
ven De Schelde en het Stadspark.
Mensen kunnen vanaf die locaties
op elk tijdstip bellen voor hun lift
over het water. „Ik vaar van tien
uur 's ochtends tot ongeveer vijf
uur 's middags. Soms langer als
het mooi weer is."
Naast het wegbrengen van A naar
B, verzorgt hij ook rondvaarten.
„Die duren ongeveer veertig minu
ten. Dan vaar ik echt de binnenha
vens binnen en vertel daar veel
meer bij. Over de visserij, de bo
ten. Och, kijk nou toch hoe vol de
ze Eerste Binnenhaven is. Er lig
gen veel vissersboten nu uit Arne-
muiden en Stellendam", wijst hij
enthousiast aan. „Daarna gaat de
rondvaart verder over het verbrede
kanaal door Walcheren, de Dokha-
Opstapplaatsen/haltes watertaxi
Hogeschool Zeeland
Jachthaven
Stadspark j:
NS station
Vlissingen
infographic Rolant Quist
'Lees eerdere afleveringen van Zomergasten op www.pzc.nl/zomer'
PASPOORT
Naam: Cordula van Hoorn en
Peter Nederend
Woonplaats: Haarlem
Gespot: duinovergang Domburg
door Ellen Jobse
Peter Nederend en Cordula
van Hoorn komen een
duinovergang nabij de
Domburgse watertoren over ge
lopen. „Elke morgen voor het
ontbijt lopen we naar het strand
om een duik in zee te nemen",
zegt Peter. „Dat gaan we weer
missen als we straks weer in
Haarlem zijn", vult Cordula aan.
De twee logeren een week bij
een tante van Cordula vanwege
hun deelname aan het Badgas
ten Tennistoernooi, dat van 10
tot 14 juli werd gehouden in
Domburg. Het dorp is Cordula
niet onbekend.
„Mijn grootouders hebben ooit
een zomerhuis gekocht voor
hun vier kinderen, onder wie
mijn moeder. In mijn jeugd
bracht ik er verschillende zomer
vakanties door. Leuke tijden wa
ren dat."
Zo kan ze zich de jaarlijkse for
tenwedstrijd herinneren. „Op
het strand maakten we forten
van zand. Dan was het wachten
op de vloed. Degene wiens fort
het langst bestand was tegen het
opkomende water, won."
Ze deed in die tijd ook al mee
aan het Badgastentoernooi. En
nu weer. „Inmiddels komen we
er alweer een jaar of vijf speciaal
voor naar Domburg", vertelt
Peter. „Het is een echt gezellig-
heidstoernooi. Er hangt geen
winnaarsmentaliteit en je ziet
veel 'vaste' deelnemers."
En ook al zijn ze dan sportief be
zig, het voelt toch echt als vakan
tie. Cordula: „Het strand op
loopafstand, tijd doorbrengen
met familie en de gezelligheid
van het tennistoernooi: wat wil
je nog meer?!"
Cordula van Hoorn en Peter Nederend.
