Meneer Laa
booc
Op de
reizen
Q\
I /-^ L-% o
ivf r ï^r i
(U
pr
in het uiterste
noorden van
Duitsland ligt een
oude handelsroute
van de Vikingen,
tussen de Oostzee
en de Noordzee. De
Friezen gebruikten
deze route ook.
Zaterdag 14 juli 2012
^»oc;3 reizen@wegener.nl
2012 is het Jaar van de Historische
Buitenplaatsen. Nederland telt nog
ongeveer 550 van deze landhuizen,
kastelen en monumentale panden.
Een duik in het rijke buitenleven van
weleer, vandaag: Huis Singraven in
Denekamp.
tekst en foto's Carel Thijssen
De laatste bewoner van
Huis Singraven in Dene
kamp is al ruim 45 jaar
dood. Toch staan er dage
lijks verse bloemen in
zijn werkkamer en in de bibliotheek.
Ook de tafel in de eetkamer is keurig
gedekt, alsof elk moment het diner op
gediend zal worden. Zelfs de klokken
in het huis tikken de juiste uren weg.
„Dit is geen museum, dit is een
woonhuis", onderstreept huisbewaar
der Daan van Mierlo. „We willen onze
bezoekers het gevoel geven dat meneer
Laan alleen maar even naar het dorp is
om boodschappen te doen."
Meneer Laan. Willem Frederik jan,
al noemt onze gids hem liever respect
vol 'meneer'. Zoon van de schatrijke
Jan Adriaan Laan uit de Zaanstreek,
wiens familie kapitalen verdiende met
de handel in onder meer olie en rijst.
Laan sr. kocht het landgoed in 1915 van
de Twentse familie Roessingh Udink,
die het bijna een eeuw in bezit had.
Van Mierlo: „Daarvoor waren er nog
de families De Thouars en Sloet en de
graven van Bentheim. En nog anderen.
De geschiedenis gaat eigenlijk terug tot
de veertiende eeuw. De een verkocht
het aan de ander, kun je wel zeggen."
Omdat zijn vrouw aan tuberculose
leed, verkaste de welgestelde Jan
Adriaan Laan naar Twente, in de hoop
dat frisse lucht haar gezondheid ten
goede zou komen. „Helaas, ze leefde
nog maar kort", weet Van Mierlo. „Jan
Adriaan trouwens ook. Hij overleed in
1918."
De vrijgezelle zoon Willem en diens
zus Agatha Laan erfden Singraven,
maar ook Agatha viel, in 1922, ten
prooi aan tuberculose. Haar slaapka
mer, compleet met persoonlijke spul
len op het kaptafeltje en zelfs haar slof
fen onder het bed, zijn het tastbare eer
betoon van Willem Laan aan zijn zus.
Willem Laan, jurist - „maar niet
praktiserend", lacht Van Mierlo - zou
Singraven maken tot wat het vandaag
de dag is. „Hij heeft er zijn levenswerk
van gemaakt en er zijn stempel op ge
drukt. Hij liet het huis in verschillende
fases verbouwen, van binnen en van
buiten. Vooral de voorgevel, die werd
classicistisch."
Als groot liefhebber en verzamelaar
van zeventiende- en achttiende-eeuw-
se kunst en antiek stouwde Laan het
statige pand bijna letterlijk vol met zijn
Foto boven: Huis Singraven, met op de
voorgrond het riviertje de Pinkel.
Foto links: De slaapkamer van de op
jonge leeftijd overleden Agatha Laan.
Foto onder: Daan van Mierlo, de
huisbewaarder van Singraven, in de
werkkamer van meneer Laan.
steeds maar uitdijende collectie. Wie
een wandeling maakt door de tuin,
compleet met klassieke beelden en or
namenten, proeft: al volop van het rijke
leven. Eenmaal in Huis Singraven, lief
devol omarmd door het bochtige rivier
tje de Dinkel, waant de bezoeker zich
in vervlogen tijden.
Alle kamers - van de eetkamer en de
werkkamer tot de bibliotheek, de salon
en de blauwe kamer - zijn zo ingericht,
dat het lijkt alsof er nog volop wordt ge
leefd. Ook zijn alle vertrekken, gangen
en trappen weelderig gevuld met de
collectie van Willem Laan. Klassieke
schilderijen en gobelins aan de wan
den, oogstrelend meubilair en kasten,
gevuld met kostbaar zilver, porselein
en gebruiksvoorwerpen. -
„In de oorlogsjaren is alles natuurlijk
in veiligheid gebracht", vertelt Van
Mierlo. „Gelukkig was de Duitse com
mandant die hier ingekwartierd was
een groot kunstliefhebber. Zo is ook
het huis zelf van binnen en van buiten
gespaard gebleven en is het nog precies
zoals toen meneer Laan er woonde."
In 1956, tien jaar voor zijn dood, ver
kocht Laan Huis Singraven aan de stich
ting Edwina van Heek, die ijvert voor
het behoud van het cultureel erfgoed
in oost-Nederland. Van Mierlo: „Me
neer Laan wilde dat de stichting het be
heerde, anders waren het landgoed en
het huis misschien in stukken uiteenge
vallen. Je moet er toch niet aan denken
dat hier kantoren in gevestigd zijn."
Als dank liet Willem Laan zijn com
plete kunstverzameling na aan de stich
ting. Zelf zou hij na de verkoop nog
een decennium in Huis Singraven wo
nen. En toch, voor de bezoeker heeft
het er alle schijn van: meneer Laan kan
elk moment weer binnenlopen.
rondleiding Huis Singraven
verzorgt op dinsdag en woensdag
rondleidingen door het huis en het
park. Groepen op afspraak. Vrij
wandelen over het landgoed is
ook mogelijk.
info: www.singraven.nl
