Een koffer met een
eigen reisschema
|$PP Tte-cv. tyojyz ,2
'Ik zit al het hele jaar achter het
stuur, dus ik laat me graag rijden'
'I
reizen 8
rC?
Het weer
op de Balkan
Het ant
woord op
yateiitie-
ergernissen
Ervarings
deskundige
op reis
Zaterdag 14 juli 2012
reizen@wegener.nl
Het park stroomt leeg. Een
briesje is opgestoken en ie
dereen trekt als op afspraak
naar de uitgang. Het gaat regenen,
dat ziet iedereen. Slechts twee Bata
ven blijven achter: mijn zoon en ik.
Mijn buurtgenoten in Belgrado we
ten onderhand dat Nederlanders
graag het weer tarten. We zijn ook
niet zo goed in het aanvoelen ervan.
Soms verwachten wij juist wél een
regenbui, om alleen maar lachend te
worden terechtgewezen. 'Morgen
gaat het regenen, vandaag staat de
wind verkeerd', is de besliste consen
sus van de autochtonen, die een ken
nersblik omhoog werpen.
De opvattingen over weer zijn cultu
reel bepaald. Nederland heeft niet zo
veel weer. We praten graag over dat
beetje weervariatie dat we hebben,
maar als het aan
komt op daden,
proberen we het
zoveel mogelijk te
negeren. Neder
lands weer is te
wisselvallig om je
plannen op aan te
passen.
In Belgrado ligt
dat anders. De zo
mers zijn heet en
de winters zijn
koud. Regen valt
in de herfst en de
lente en dat is
het. Extreme va
riatie, maar ook
extreem betrouw
baar. Tijdens een
regenbui staan de
portieken dan
ook vol met schui
lende mensen. De nattigheid is door
gaans met een kwartiertje wel uit de
lucht. Wie vervolgens te laat komt op
een afspraak heeft geen excuses no
dig. Het regende, dat zag de wachten
de partij ook wel. De keren dat ik
met nat haar op een afspraak ver
scheen, werd ik dan ook vreemd aan
gekeken.
Het weer is ontegenzeggelijk be
trouwbaarder dan in Nederland,
maar de mate waarin mensen daar
op rekenen, staat in geen verhouding.
De Servische krant Politika presen
teert een weerbericht voor de komen
de maand dat door iedereen serieus
wordt genomen. Mensen voelen zich
bedonderd als de weergoden ervan
afwijken. Dat komt op ons wat naïef
over. Ik betrap mezelf vaak op een
triomfantelijke grijns als Politika
eens fout zit met zijn voorspelling.
Weer hoort niet betrouwbaar te zijn.
Maar het heeft zijn positieve kanten.
Wie gelooft in het weer staat klaar
om voorspelbare omstandigheden
het hoofd te bieden. Kom hier niet
aan met NS-termen als 'hevige blad-
val' of'extreme weersomstandighe
den'. Er is veel dat niet werkt op de
Balkan, maar als het sneeuwt, staan
de sneeuwschuivers klaar. Een ken
nis was eens stomverbaasd dat mijn
vlucht uit Amsterdam werd uitge
steld door sneeuwval. 'Het is decem
ber, wat voor weer had je anders ver
wacht?' Er schijnt zelfs een raket-
afweersysteem te zijn om hagelwol
ken uit de lucht te schieten, al geloof
ik dat pas als ik het in actie heb ge
zien. Wel heb ik afgeleerd om erom
te lachen. Weer is een serieuze zaak.
Joost van Egmond
Gemiddeld komen op schiphol da
gelijks zo'n 120.000 tassen en kof
fers voorbij, op drukke dagen
zelfs 180.000.
volgens Luchthaven Schiphol
raakt nog slechts 3 procent van de
reizigers zijn koffer kwijt, wereld
wijd gaat het om circa 3.000 ver
miste koffers per uur.
Koffers raken zoek doordat het la
bel wordt beschadigd, de koffer in
het verkeerde vliegtuig is geladen
of met de verkeerde bestem
mingscode is gelabeld. Of omdat
vergeten is ze in te checken.
Tip: zorg voor een goed leesbaar
label dat stevig aan de koffer is
vastgemaakt.
door Monique Prins
Het was zo'n vliegreis waarbij al
les wat mis kón gaan, ook echt
mis ging. Vertraging, vertrek,
en toen toch weer niet. Na lang wach
ten toch vertrek vanuit New York en
na een kwartier weer terug. Er was iets
flink mis met de luchtdruk in de cabi
ne en toen 'floep' klapten alle mond
kapjes naar beneden. 'Geen paniek'
schreeuwden de stewardessen die dui
delijk zelf enorm in paniek waren. Dat
hielp niet.
Na lang sleutelen aan het vliegtuig
zat vertrek met dit toestel er niet meer
in. Een korte overnachting later moest
iedereen proberen alsnog op een
vlucht te komen. Het kapotte toestel
werd snel opgeknapt en ging weer op
weg, met al onze koffers er in...
De labels op de koffers waren in de
computer nog gekoppeld aan het vlieg
tuig van de vlucht die niet doorging.
Het vliegtuig ging op weg naar Berlijn,
zo begrepen wij later, en niet met ons
terug naar Amsterdam. Drie dagen la
ter volgde een telefoontje: de koffers
waren alsnog op Schiphol gearriveerd.
Het was begin jaren negentig, nog
voordat bagage volledig door robots
werd afgehandeld, zoals nu. Met pas
poort moesten we ons melden bij een
balie op Schiphol. „Dit is uw koffer",
zei een vriendelijk lachende KLM-da-
me terwijl ze een grote Samsonite-kof-
fer omhoog hield. „Ehm neè, die koffer
heb ik nog nooit gezien", antwoordde
ik. „Jawel!", zei ze, nog altijd vriende
lijk lachend. „Uit onze computer blijkt
dat dit uw bagage is." Een Kafkaësk ge
sprek later, ging ik weer naar huis, zon
der koffer.
Om een lang verhaal kort te maken:
na Berlijn ging mijn koffer ook nog
naar Parijs en naar Düsseldorf voordat
het ding twee weken later in Amster
dam arriveerde.
Nog een geluk dat het de terugreis
was en dat ik de kleding en toiletspul
len uit de koffer makkelijk kon missen.
Vooral omdat ik de luchtige zomerkle
ding hier in Nederland niet meer zo no
dig had. Juli of niet.
door Sandra van Maanen
k zit al het hele jaar achter het
stuur, dus als ik zelf op vakantie
mag, laat ik me graag rijden. Of
vliegen. Vanwege mijn werk kom ik in
hotels, van eenvoudige jeugdherbergen
tot vijfsterrenresorts. Ik zie enorm veel,
rijd al zestien jaar voor diverse reisaan-
bieders met vakantiegangers door heel
Europa. Morgen vertrek ik met een
groep voor acht dagen naar Hongarije.
Ik ben niet alleen chauffeur, maar
ook aanspreekpunt en regelaar voor va
kantiegangers. Ik zorg dat alles onder
weg voor elkaar is. Voor allerlei vragen
komen ze bij je aan, zelfs 's avonds laat.
Lig ik al op bed, wordt er op de deur ge
klopt. Of ik het wifi-wachtwoord van
het hotel weet, of op de iPad de route
van de volgende dag wil laten zien.
Over mijn ervaringen als chauffeur kan
ik onderhand een boek schrijven; je
maakt ontzettend veel mee als je met
een groep op pad bent.
Zelf reis ik het liefst alleen. Met een
rugzak door Australië, op jeepsafari
door Botswana of op de bonnefooi
naar Indonesië, China, Cambodja en
Vietnam. Georganiseerd op vakantie ga
ik nooit, daar ben ik alle andere weken
van het jaar al druk mee. Ik kies een be
stemming, een eerste overnachting om
te acclimatiseren en eventueel een aan
tal locaties die ik tijdens de reis wil be
zoeken. Vervoer en een slaapplaats re
gel ik ter plekke.
Hoewel ik voor mijn werk in goede,
soms extreem luxe hotels verblijf, ben
ik niet verwend. In Botswana lag ik
midden in de wildernis in een tentje,
de wc was niet meer dan een gat in de
Naam: Hans van
de Molegraaf
Leeftijd: 42
Beroep: touring
carchauffeur bij
Koninklijke Beuk,
rijdt vakantiegan
gers door Europa
grond. Geen probleem. Ik houd van het
onverwachte. Lijk ik toch op de vakan-
tievierders in mijn bus. Die kunnen
ook compleet verrast reageren als ze ho
ren waar de excursie hen morgen
brengt. Ze hebben allemaal een pro
gramma, maar lezen het vaak niet of
nauwelijks. De chauffeur kent de weg,
met hem erbij komt het vast goed. En
zo is het ook."
