spectrum 12
JOHN KERSTENS GEEN
Zaterdag 14 juli 2012
TT" ohn Kerstens (47) zal vrijdag 1 juni
I 2012 niet snel vergeten. Op de dag
I dat zijn zoontje werd geboren, belde
I ook PvdA-voorzitter Hans Spekman.
Of de voorman van FNV Bouw voel-
M de voor een plek op de kandidaten-
lijst voor de Tweede Kamer.
Plots zit de kersverse vader niet alleen op
nieuw tussen de luiers, maar ook midden
in de verkiezingscampagne. Het moet wel
heel gek lopen als hij, nummer tien op de
PvdA-lijst, na 12 september niet een van
de blauwe Kamerstoeltjes zal bezetten.
Kerstens keuze voor de politiek kwam
voor velen als een verrassing. Hij gold als
gedoodverfde opvolger van Agnes Jonge-
rius als FNV-voorzitter. Vriend en vijand
roemden zijn rol van bemiddelaar tussen
de kibbelende partijen in het pensioencon
flict, dat het afgelopen jaar bijna het einde
van de grootste vakbond betekende. Daar
naast was hij een van de architecten van
de Nieuwe Vakbeweging die uit de oude
FNV-puinhopen moet verrijzen.
„Ik werd, zeker door de media, gezien als
de natuurlijke opvolger van Agnes. Maar
ik heb zelf'nee' gezegd tegen het voorzit
terschap. Ik wilde de komende jaren niet
met meer van hetzelfde bezig zijn. Voor
de nieuwe FNV-voorzitter gloort een toe
komst van praten, masseren en onderhan--
delen. Voordat je het weet, ben je een ech
te vergadertijger geworden. De afgelopen
anderhalfjaar waren al niet de vrolijkste.
Met negentien vakbonden aan tafel was
het soms gezellig, maar heel vaak niet.
„Ik laat de FNV gerustgesteld achter, in de
John Kerstens,
voorman van
FNV Bouw, zal de
herrijzenis van de
vakbeweging niet
meemaken. Na
de tumultueuze
interne
verbouwing
verruilt hij de
vakbond voor
een toekomst als
PvdA-Kamerlid.
door Berrit de Lange
foto's David van Dam/GPD
wetenschap dat het is gelukt de handteke
ningen onder de Nieuwe Vakbeweging te
krijgen. Er staat nu een vakbeweging in de
steigers die past bij de arbeidsmarkt van de
21e eeuw, zonder te vervreemden van de
kern waarop de organisatie groot is gewor
den. Maar er moet nog veel gebeuren. Ik
kan niet de garantie geven dat het niet
meer mis kan gaan."
Pas nadat hij had bedankt voor het FNV-
voorzitterschap, kwam de PvdA in beeld.
In die volgorde, benadrukt Kerstens.
Als voorschotje op zijn politieke missie: als
het aan John Kerstens ligt, komt de A van
Arbeid prominenter in de partijnaam te
staan. „De PvdA is wat te ver afkomen
staan van de man in de blauwe overall. Ik
denk dat mijn kandidatuur past bij de nieu
we koers, waarbij de partij een beetje los
moet komen van de grachtengordel, weer
dichter bij de mensen moet komen te
staan. Ik wil graag het verschil maken voor
gewone mensen. Dat kan ik de komende
tijd denk ik beter doen vanuit Den Haag
dan bij de FNV."
In zijn vakbondscarrière van ruim twintig
jaar ontpopte Kerstens zich tot een doorge
winterd bestuurder en een bedreven on
derhandelaar. Maar hij schrikt er ook niet
voor terug met de voeten in de modder op
de bouwplaats uit te leggen hoe de zaken
ervoor staan. „In de drie jaar dat ik voorzit
ter van FNV Bouw ben, is de crisis nooit
weggeweest. Een van de doelstellingen die
ik mezelf aan het begin van mijn voorzit
terschap heb gesteld, is dat zoveel mogelijk
mensen in de bouw hun baan kunnen be
houden. En als dat niet lukt, er dan voor
zorgen dat het ontslag een beetje fatsoen
lijk wordt afgewikkeld. Onze juristen
draaien al lang overuren om dat voor el
kaar te krijgen."
Het werk in de Kamer ligt voor een deel in
het verlengde van wat hij nu doet, denkt
Kerstens. „Voor jezelf opkomen, onregel
matige werktijden, van hot naar her racen.
Als een eventuele politieke carrière ter
sprake kwam, zei mijn moeder, ze is in fe
bruari overleden, altijd: 'Doe dat nou maar
niet, want dan ben je nooit thuis en krijg
je overal de schuld van'.
„Ik zie niet op tegen felle discussies in de
Kamer. In de bouwkeet ging het er verbaal
ook niet altijd zachtzinnig aan toe. Ik ben
niet van plan me op te sluiten op die vier
kante kilometer in Den Haag. Ik blijf tijd
vrijmaken voor de mensen om wie het alle
maal draait."
Voor de privé-werkbalans in huize Ker
stens zal zijn nieuwe baan ook weinig ver
schil maken. „Ik zie bij ons in de straat va
ders en moeders die elke dag om 17.15 uur
thuiskomen. Zo'n vader ben ik niet. Maar
als ik er ben, is ook alle tijd voor het gezin.
Samen met mijn dochter Anna Sophia
van 9 op de bank een spelletje Wordfeud
spelen, daar kan ik enorm van genieten.
Maar naar bed brengen en 's nachts in
touw zijn met de kleine hoort er ook bij."
Zijn sociaaldemocratische idealen zijn
maar ten dele terug te voeren op zijn
jeugd in het Brabantse dorp Zegge. Al was
zijn vader, fabrieksarbeider, actief in de
Industriebond en aanhanger van Joop den
