Uitzicht
11
Brits geloof in schone
21 sport
mmm
Wagen 1014
Gastvrij
Tour.nl
'Reizen en afzien nog steeds hetzelfde'
'Ach, je kunt het
altijd proberen'
zaterdag 14 juli 2012
Een wat oudere Franse Tourfan heeft
vanuit het raam van zijn huis een
prima uitzicht op de Tourkaravaan
Tom Veelers is de zevende Neder
lander die afstapt deze Tour.
Er zijn er nu nog elf in koers.
door Geert Langendorff
Wat?, klonk het aan
de andere kant van
de lijn. „Vier perso
nen? Ik bel je zo te
rug." Het gesprek dat mijn collega
voerde met Daan Luijckx nam
welgeteld twintig seconden in be
slag. De teambaas van Vacanso-
leil-DCM hield woord. Toen de te
lefoon even later oplichtte, ver
scheen diens naam op het display.
„Het is goed." Dit zinnetje redde
onze avond. Een lange tocht, ge
volgd door rusten op een lege
maag bleef ons bespaard. We
mochten onze intrek nemen in
het hotel van de geplaagde wieler
ploeg, nabij de finishplaats. Door
dat Rob Ruijgh, Lieuwe Westra en
Gustav Larsson waren afgestapt
in de etappe naar La Toussuire,
kwam het aantal afVallers op vier
te staan. Wout Poels moest de
Tour de France al eerder verlaten.
Hun ongeluk werd onze redding.
De kamers bestemd voor het
kwartet mochten we zonder te
genprestatie gebruiken.
Luijckx heette ons welkom en liet
ons mee-eten met de ploeg. Veel
gesproken werd er niet. De teleur
stelling maakte de tongen lam. 's
Ochtends bij het ontbijt bleef die
zelfde stilte overheersen. Zij die
waren gevallen, spookten door de
zaal, waar zich ook Team Astana
bevond. Toen de tijd begon te
dringen en we ons haastig naar
de auto begaven, knikte Luijckx
ons even toe.
Eenmaal buiten op de oprit bleef
één beeld hangen: de leegte. We
waren getuige geweest van de
rouwverwerking van een profes
sionele wielerploeg. Waar bij een
voetbalteam de luiken dicht gaan
bij tegenslag, ging de poort hier
juist open. Van de ervaring maak
ten we een mentale notitie. Veer
kracht uit zich in gastvrijheid, on
der alle omstandigheden.
Ritwinnaar David Millar en gele
truidrager Bradley Wiggins gre
pen de sterfdag van hun landge
noot Tommy Simpson, die 45
jaar geleden stierf aan een com
binatie van inspanning en do
ping, gisteren aan voor stevige
anti-dopingstatements.
door Ad Pertijs
ANNONEY - Precies 45 jaar na de
tragische dood van Tom Simpson,
stond er gisteren een Britse ritwin
naar op het podium van de Tour
de France. Een 'ex-doper' nog wel.
„Ik vind het een mooie sym
boliek", sprak David Millar, de
man die na een lange ontsnapping
in de straten van Annonay de
Fransman Jean-Christophe Peraud
in de sprint het nakijken had gege
ven. „Zelf heb ik in het verleden
(net als Simpson) ook fouten ge
maakt en ik ben blij dat ik nu kan
laten zien dat je ook als een 'scho
ne' renner wedstrijden kunt win
nen."
Simpson stierf 13 juli 1967 op de
flanken van de Mont Ventoux
door een combinatie van uitput
ting en dopinggif in zijn lijf. Millar
zei niet te beseffen dat het de sterf
dag van de Britse oud-wereldkam
pioen was toen hij gistermorgen
met een sterke groep in de aanval
ging op de laatste Alpencols van
deze ronde. Dat kwam pas toen an
deren hem erop wezen na de fi
nish. De op Malta geboren Schot
greep het echter direct aan om
zijn kruistocht tegen dopingge-
bruik nog meer kracht bij te zet
ten. „Dit maakt me erg emotio
neel", zei de man die in 2003 tij
dens een politieverhoor toegaf dat
hij epo had gebruikt.
Sindsdien draagt hij met volle over
tuiging het andere geloof uit. De
vraag of hij daarmee hoopt dat
mensen hem ooit niet langer zien
als een voormalige dopinggebrui-
ker, beantwoordde hij met een
heel stellig 'nee'. „Want ik ben een
ex-doper en dat zal ik ook altijd
zijn. Door nooit te vergeten waar
ik vandaan kom, heb ik deze twee
de kans in het wielrennen juist ge
kregen. Het behoort tot mijn op
dracht om steeds te vertellen dat
mensen niet de fout mogen ma
ken, die ik heb gemaakt."
Na Millar stapte een tweede Brit
het podium op. Bradley Wiggins
kwam er zijn zesde gele trui opha
len. In zijn column in The Guar
dian had de kopman van Sky die
dag juist hard uitgehaald naar
ex-dopers. „De houding tegenover
doping is in Groot-Brittannië an
ders dan in Italië en Frankrijk,
waar een renner als Richard Viren-
que zich kan doperen, gepakt wor
den, geschorst worden en toch te
rugkeren als een nationale held."
Millar is volgens hem juist geen Vi-
renque. „Ik denk dat David een
van de weinige uitzonderingen is.
Hij is open over zijn voormalige ge
bruik, hij benadert het onderwerp
pro-actief en hij gelooft in wat hij
e e s 9 1
door Ad Pertijs
door Ad Pertijs
Patrick Tolhoek
In de boezem van de Tour de France bevinden zich veel
landgenoten. Ze zitten niet op de fiets, maar vervullen
op de achtergrond een rol van betekenis. Vandaag: Pa
trick Tolhoek, gastenbegeleider bij Vacansoleil-DCM.
I weeëntwintig jaar is Patrick Tolhoek wegge
weest uit het Tourcircus. „Maar ik herkende
het nog grotendeels terug", zegt de 47-jarige
oud-renner over zijn rentree, twee weken ge
leden in Luik. „Het Village Depart, de bussen, de hec-
tiek, het is er nog altijd. Alleen zaten wij vroeger niet
zo lang in de bus. We gingen naar het village om er
met de andere renners een bakje koffie te drinken. Te
genwoordig zie je daar geen coureur meer."
Tolhoek woont nog altijd in Yerseke, het dorp van
Johnny IToogerland. Hij reed de Tour in 1989 (voor
Superconflex) en 1990 (voor Buckler) en pakte in: dat
laatste jaar de derde plaats in de rit naar Franchor-
champs. Achter Alcala en Skibby. „Wat ook nog altijd
hetzelfde is, zijn de reizen en het afzien. Ik heb veel
respect voor deze renners. Ze laten zien wat een
mens allemaal kan verdragen. En dan denk ik: heb ik
dat toen zelf ook gedaan? Als renner heb je dat kenne
lijk niet zo in de gaten."
Tolhoek ging na zijn wegcarrière, na problemen met
zijn bekkenslagader, verder als mountainbiker. „Daar
heb ik goed mee verdiend." Nu is hij leraar (gezond
heidsleer/welzijn en sport, toerisme en recreatie) op
het Goese Lyceum. „Daan Luijkx heeft me gevraagd
voor dit baantje. Het is leuk om onze gasten de Tour
te laten zien. Maar wat me vooral bevalt, is dat ik na
22 jaar niet meer op de koers te zijn geweest hier echt
deel uitmaak van het team. Als ik er te veel apart van
had gestaan, had ik het niet zo leuk gevonden."
doet. David is echt iemand die
sport probeert te veranderen."
Zelf geeft Wiggins in zijn column
aan dat hij er niet aan moet den
ken om zich te doperen. „Ik zou al
les kwijt raken. Mijn reputatie,
mijn kostwinning, mijn huwelijk,
mijn familie, mijn huis, mijn ti
tels... Het lijkt me vreselijk dat je
iets doet waarvan je steeds met ho
pen dat niemand er achter komt."
Ook na de rit ging Wiggins geheel
in de geest van Mülar open en zon
der enige terughoudendheid in op
vragen over doping. „Sinds kort be-
ANNONAY - Koen de Kort behoorde
in de twaalfde etappe van de Ron
de van Frankrijk tot de grote kop
groep, waar ook de latere winnaar
David Millar deel van uitmaakte.
De wielrenner van Argos-Shiinano
verloor in de laatste kilometers
van de eerste berg, de Col du
Grand Cucheron, echter het con
tact met zijn medevluchters.
„Ach, je kan het altijd proberen,
hè", keek de renner uit Liempde te
rug. „Je weet nooit wat er gebeurt."
Achteraf bleek 'zijn' vluchtgroep
wel de juiste te zijn geweest, aange
zien vijf coureurs overleefden en
zo'n 200 kilometer verderop om de
zege mochten spurten. „De vijf bes
te wielrenners bleven over. En daar
hoorde ik - bergop - niet bij", be
rustte De Kort.
Het venijnige zegegebaar zei veel over de waarde die David Millar hechtte aan zijn etappezege gisteren. foto EPA
