Nieuwe duikwrakken nu al vol leven
21
'We houden van friet en kibbeling'
dinsdag 10 juli 2012
Bij de jachthaven van Scharendijke zijn het afgelopen jaar drie
duikwrakken afgezonken. De Serpent, met het dek op .23 meter
diepte, is enkel bereikbaar voor ervaren en gebrevetteerde duikers
met een wrakopleiding. De andere twee, de Zeehond en de Rat, zijn
echter zeer geschikt om als beginnende duiker naar toe te gaan. Een
absolute aanrader, zeker sinds de afgelopen twee weken een explosie
aan zakpijpen is ontstaan.
Door Lilian Dominicus
EEen emotioneel moment was
het, toen het betonnen
sleepschip de Serpent op 8 juli
vorig naar de bodem van het
Grevelingenmeer bij de haven
van Scharendijke werd
afgezonken. „Rondom lagen overal
schepen: van de marine, Rijkswaterstaat,
die van ons. Allemaal toeterden ze toen
het wrak naar beneden ging", zegt Bas
Matthijssen van duikcentrum De Rabbe
laar in Scharendijke, als initiatiefnemer
betrokken bij het duikproject. „Het was
een grote kakofonie van geluiden."
De droom van zijn vader, Bastiaan sr., om
een wrak op de bodem van het Grevelin
genmeer als duikobjectte kunnen
gebruiken, werd na jaren eindelijk
werkelijkheid. ,-,In het buitenland heb je
al zulke locaties, dat wilden we hier ook",
vertelt Bas jr. in het eetcafé van 'Dive Inn
De Rabbelaar'. „Het moest toegankelijk
worden voor beginnende duikers." Want
in de Westerschelde liggen weliswaar een
aantal oorlogswrakken, die zijn enkel
geschikt voor ervaren stroomduikers met
een goede conditie.
De euforie was slechts van korte duur. Bas
stond op een van de schepen naar het
schouwspel te kijken en schudde al de
hand van de stuurman. Missie voltooid,
dacht hij. Toen gebeurde er iets waar wel
rekening mee was gehouden, maar
niemand echt op had gerekend: de
Serpent gleed weg en verdween. „Ik
draaide me omen zag de boei verdwijnen.
De Serpent heeft twee minuten op zijn
plek gelegen." Een middag lang is gezocht
naar hét duikwrak, toen werd hergevon
den. „We moesten beroepsduikers
inschakelen. Daarvoor moest de marine
eerst toestemming geven. Na wat over-
en-weer gefax is dat uiteindelijk gelukt."
Dat was een jaar geleden. Het dek van de
Serpent ligt nu op een diepte van 23 meter
op de bodem van het Grevelingenmeer,
het diepste punt is zelfs 29 meter. Nog
altijd krijgt Bas Matthijssen, ervaren
duiker en instructeur, kippenvel als hij
naar het schip afdaalt. „Ik heb zoveel uur
in het wrak zitten, ik kan het blindelings
vinden. Eigenlijk ligt het op een mooie
plek nu, het wrakgevoel is beter. Maar ik
waarschuw mensen wel als ze gaan. Ik ken
er die halverwege zijn teruggekeerd. Je
moet er ook tegen kunnen: de duisternis,
de diepte en de wetenschap dat er iets
groots op je ligt te wachten."
Niet wat je noemt een beginnerswrakje
dus, die Serpent. Maar geen nood. Daar is
wat op gevonden. Eind 2011 kwamen er
twee duikwrakken bij: de Zeehond en de
Rat. Met respectievelijk zeven en twaalf
diepte zijn die uitstekend te bereiken voor
de beginners. Met brevet, dat Wél. „De Rat
ligt nu op de plek waar de Serpent zou
komen te liggen", zegt Bas.
Laat daar nu de afgelopen twee weken iets
heel bijzonders zijn gebeurd: de tot nu toe
kale wrakken raakten ineens begroeid met
zakpijpen. „We wisten dat er zich leven op
zou vestigen, maar in dit tempo? De
temperatuur is de laatste tijd flink
gestegen, daar houden deze organismen
van. Het is een gunstig teken, zakpijpen
zijn de pioniers van het rif Na een tijdje
Worden ze verdrongen door sponzen en
andere dieren", vertelt instructeur Ferry
van Dorst, terwijl we de winkel van
duikcentrum De Rabbelaar binnenlopen.
Als pas gebrevetteerd duiker heb ik nog
niet alle benodigde spullen in bezit, maar
gelukkig is dat doorgaans in Zeeland geen
enkel probleem. Het gereedmaken van de
duikuitrusting is tegelijkertijd een
welkome opfriscursus. Van Dorst, een rot
in het vak die gespecialiseerd is in het
geven van technische trainingen voor
gevorderden, legt alles nog even uit. Hoe
moest dat ook alweer met de ademauto-
maat? En dat trimvest? Die onderwater
manometer? Met de herhalingslessen
komt ook alle informatie van de duikcur-
sus langzaam boven. De eerste duik is een
hernieuwde kennismaking met het
zwemmen en ademen onder water,
daarna begint het eigenlijke avontuur.
„Vergeet niet je oren te klaren", geeft Ferry
bij de boei met de Z van de Zeehond mee,
net vóór de afdaling langs de stalen
ketting.
Eenmaal beneden, blijkt dat hij niets
teveel heeft gezegd: hele kolonies zakpij
pen hebben zich vastgezet op het dek, de
achtersteven, de boeg en het stuurhuis.
Het is een prachtig, kleurrijk gezicht.
Ertussen zitten krabbetjes, kreeften,
zeesterren, botervisjes, zeeanemonen en
puitalen. De kwallen zwemmen overal,
maar zo ze al bijten, heb je daar in vol
ornaat duikuitrusting geen enkele hinder
van. Integendeel, door het binnenvallende
zonlicht schijnen ze mooi dóór. Een
prachtig kleurenspel.
Bij de Rat, op twaalf meter diepte, wijst
Ferry druk gebarend naar een paal. Daar
zit de webcam in, zo wil hij me vertellen.
Twee onderwatercamera's leggen de flora
en fauna, het scheepswrak en de sportdui-
kers die langskomen vast, hoewel
nummer 1 tijdelijk buitengebruik blijkt te
zijn. „Er is water in gekomen", verklaart
Bas Matthijssen als we wëer boven zijn.
Net als Ferry is hij blij verrast door de
explosie aan leven op de wrakken. Het zal
het duiktoerisme deze zomer goed doen,
verwacht hij„Ook al is het niet meetbaar,
je merkt het nu al. Voorheen waren er
tijden, dan zag je hier helemaal niemand.
Nu zijn er altijd wel duikers."
www.duikwrak.nl,www.de-kabbelaar.nl,
www.divedivedive.nl
Christian en Sabrina winkelen in Goes.
PASPOORT
Naam: Christian Emde (28) en Sa
brina Böckling (26)
Woonplaats: Krefeld, Duitsland
Gespot: in Goes
door Karen Hagen
Christian en Sabrina slente
ren samen door de Lange
Rerkstraat in Goes. Ze
zijn gezellig aan het winkelen.
„We zijn vijf dagen in Wemel-
dinge", zegt Sabrina. „Helaas is
dit de laatste dag", vervolgt ze.
Het stel verblijft in. het huis van
Sabrina's ouders, dat ze jaren ge
leden hebben gekocht. Sabrina:
„Mijn vader heeft een boot en
houdt erg van vissen. Als klein
meisje ging ik vroeger vaak sa
men met mijn ouders naar Zou-
telande toe. Mijn grootouders
gingen dan ook wel eens mee.
Mijn ouders vonden het zo fijn
hier in Zeeland dat ze besloten
een huis te kopen."
Daar hebben ze nu profijt van.
Christian vindt het ook gewel
dig in Zeeland en is er nu voor
de tweede keer. „Als ik hier ben,
krijg ik energie. Het is zo re
laxed. Thuis, in Duitsland, heb
ben we wel wat meertjes, maar
niet zulke stranden als hier."
Naast de mooie stranden en de
omgeving, houden ze ook erg
van kibbeling en friet speciaal.
„En poffertjes", zegt Sabrina die
lusten we ook graag. Het woord
'poffertjes' kan de Duitse zelfs in
gebrekkig Nederlands zeggen.
Het stel blijft niet heel de dag in
Goes, ze gaan hierna nog naar
Zoutelande en daarna naar Vlis-
singen. „We willen naar het Ar
senaal gaan", zegt Sabrina.
„Daar zijn we nog niet geweest."
Hoewel ze balen dat vandaag de
laatste dag alweer is aangebro
ken. Weten ze ook dat ze weer
terugkomen. „We komen om de
twee maanden naar Zeeland. In
september komen we weer te
rug. Zeker weten."
