'De avondetappe' is pure rock-'n-roll
als
pst dat de
crew soms
Wijs-lied
'ik heb zo'n
hekel aan
larf
Smeets'
hard opzet
media@wegeinier.inil 2. X media
IS! 024-3650570
iSSSl Zaterdag 7 juli 2012
Elke avond is het feest:
De avondetappe, met
Mart Smeets als gast
heer, volgt de Tour de
France op de voet van
uit stille dorpen, kerk
jes of kasteeltjes. Aan
kop: eindredacteur Jan
Stekelenburg. „Ik heb
nooit bonje met Mart."
door Monique Brandt
In de 148 pagina's dikke productie-
bijbel van De avondetappe van
eindredacteur Jan Stekelenburg
wordt per dag tot in detail be
schreven hoe De avondetappe
zich voltrekt. Wie zijn gast op welke
dag? Waar verblijft' de crew, waar sia-
pen presentator Mart Smeets en echtge
note Karen, die er altijd bij is?
Stekelenburg, voor de negende keer
karavaanleider, bladert er peinzend
doorheen. „Doordat we dagelijks met
de hele santenkraam van locatie wisse
len, is dit een enorme operatie. Het be
langrijkste is volgens mij dat iedereen
zich daarin happy voelt. Hoe verder je
in de Tour zit, hoe meer irritaties op
spelen. Mensen worden moe, ergeren
zich aan elkaar. Je leeft op eikaars lip.
Mijn taak is te zorgen dat het onderling
weer goedgaat. Plooien gladstrijken.
Niets zo erg als drie weken ruzie."
De ex-presentator van Studio Sport,
aanzienlijk jonger ogend dan de 70 jaar
die hij is, voelt zich als een vis in het
water tijdens het grootste wielerspekta
kel van het jaar. Met Mart Smeets, die
volgens velen als 'lastig' wordt gezien,
kan hij lezen en schrijven. „We hebben
vrijwel nooit bonje. Mart is altijd
enorm in zijn element tijdens de Tour,
hij voelt zich lekker, gaat goed met
mensen om, niks op aan te merken."
Vorig jaar zei Frénk van der Linden
na zijn bezoek aan De avondetappe dat
Jan Stekelenburg: „Het is mijn taak plooien glad te strijken. Niets zo erg als drie weken ruzie." foto Freek van Asperen/ANP
de crew soms liet Ivo de Wijs-liedje Ik
heb zo'n hekel aan Mart Smeets keihard
op zet. Dat zal nu niet nodig zijn. „Ik
weet niet of hij het zelf ooit heeft ge
hoord, maar ik wil het hem cadeau
doen als we straks klaar zijn."
Smeets en Stekelenburg kennen el
kaar sinds 1968, toen ze elkaar ontmoet
ten bij wederzijdse vrienden. „Mart
mag soms wat bewerkelijk zijn, maar
hij is ook met afstand de grootste vak
man van Nederland op wielergebied.
Mart zorgt meteen voor sfeer aan tafel,
zorgt dat er een écht gesprek plaats
vindt met alle gasten. Hij kan dat als
geen ander. Wat dat betreft, is er een
verschil van dag en nacht met een pro
gramma als Studio Voetbal. Onze beste
programma's zijn die waar er overdag
écht wat aan de hand was; dopingzaak,
val van Johnny Hoogerland. Mart gaat
zitten en maakt er iets goeds van."
Dat De avondetappe er toch weer is,
was voor Stekelenburg een verrassing.
Hij deed zelf al wat voorstellen voor
een andersoortig programma, omdat
De Avondetappe door de pensionering
van Smeets en door geldgebrek zou
stoppen. „Op het laatst kreeg ik dat tele
foontje: we gaan nog een jaartje door."
Stekelenburg stelde als eis dat Mart
Smeets geen commentaar meer zou
verzorgen. In vorige jaren was hij soms
nog te horen bij belangrijke etappes.
„Ik heb het hem zelfs verboden, terwijl
hij het zelf eigenlijk dolgraag wilde."
Stekelenburg vind het te stressvol
voor zijn presentator, niet chic tegen
over de andere commentatoren en bok
lastig voor de crew, als Smeets weer op
het allerlaatste moment vanaf een over
volle bergtop de set van De avondetap
pe bereikt. „Terwijl ik van risico's ne
men houd. Grenzen zoeken, halen we
het, halen we het niet? Wat dat betreft
is De avondetappe rock-'n-roll: een wa
gen met een straalzender die overal
kan staan, een aggregaatwagen en een
crew die goed op elkaar is ingespeeld.
Meer hebben we niet nodig."
Stekelenburg deed de sport altijd
naast zijn onderwijsbaan in Amster
dam. In weekeinden en vakanties werk
te hij voor Studio Sport. Hoogtepunt?
De olympische volleybalfinale van
1996 in Atlanta, waarin Oranje Italië
met 17-15 in de vijfde set versloeg! „Die
wedstrijd duurde drieëneenhalf uur,
daarna deed ik de interviews. De hele
zondagavond volleybal op tv. Ik spreek
nu nog mensen die exact weten waar
ze toen waren."
De avondetappe is nu wel écht toe
aan de laatste editie. „We moeten al in
september nadenken over wat we vol
gend jaar willen. Is er geld? En wie zou
zoiets moeten presenteren? Het lijkt
me handig dat ik een jaar aanblijf om
een nieuwkomer in te werken."
De avondetappe. Elke avond op
Nederland 1 om 23.00 uur.
reageren?
featureredactie@wegener.nl
door Rïvka Groeroieir
Een bloeddorstige moordenaar in
duikerspak houdt zich schuil in
het troebele water van de Am
sterdamse grachten. Aan rechercheur
Eric Visser (Huub Stapel) de taak het
monster te stoppen. Hij heeft weinig
succes. Zijn 12-jarige dochter Anneke
(de piepjonge Tatum Dagelet) en de
mooie plezierduikster Laura (Monique
van de Ven) komen zonder het te we
ten dichter bij de killer dan hij.
Tot zover de verhaallijn van Amster-
damned. Feitelijk doet het er niet toe.
Regisseur Dick Maas wilde een op
Amerikaanse leest geschoeide actiefilm
maken, dus spanning en sensatie. De
film. is een aaneenschakeling van - ze
ker voor die tijd - spectaculaire stunts,
ontploffingen en achtervolgingen. De
knullige dialogen 'Laten we gaan Kees,
het is hier niet pluis' en 'Heeft u al enig
idee wie die maniak kan zijn?', neem
je gewoon voor lief.
Tijdens de zoektocht naar het grach
tenmonster krijg je wel een aardig
beeld van de hoofdstad. De Magere
brug en de Dam, Amsterdamse paaltjes
en trams, maar ook de ellende dat je
op de grachten altijd klem staat achter
een lossende vrachtwagen. Zelfs De
nachtivacht piept in beeld, omdat Laura
'toevallig' in het Rijksmuseum werkt.
Als bonus is er nog een informatief
tochtje in een rondvaartboot, dat, hoe
kan het ook anders, gruwelijk afloopt.
De stad biedt verder een smoezelige
aanblik. Vieze straten, met zwerfvuil
bespikkelde steegjes, waterkanten vol
schroot. De grijze luchten die wonder
wel bij de sfeer passen, kregen de ma
kers cadeau: het regende tijdens het fil
men in de zomer van 1987 permanent.
Het mag een wonder heten dat de op
names slechts tien dagen uitliepen.
Niet de hele film werd in Amster
dam gedraaid. Voor de woeste speed
bootachtervolging, waarbij de boten
over een laaggelegen terrasje denderen,
weken de makers uit naar Utrecht. Ook
de scène met de beste oneliner - 'Ik
heb niet de hele dag de tijd, beschuit-
lui' - werd in Utrecht opgenomen.
In Amsterdam zelf werd ook met lo
caties gegoocheld. Omdat filmen op de
Wallen niet mocht, werd de Groen
burgwal omgetoverd tot rosse buurt.
En de scène in het Amsterdamse riool
speelde zich af in een nagebouwd bui
zenstelsel; het echte stelsel is te krap.
Er zitten kleine verrassingen in Am-
sterdamned. We zien Simon Carmiggelt
op een terras en filmer Bert Haanstra
komt in beeld als dirigent van een fan
fare. En wie is die blonde babe die in
een rubberboot in de gracht dobbert,
onwetend van het gruwelijke lot dat
haar wacht? De jonge Leontine Borsa-
to, in .de tijd dat ze nog Ruiters heette.
Trailer:
youtube.com/watch?v=RtFGvQbl4qo
