io in memoi
Ja', zei Gerrit. Om eraan toe te voegen
zaterdag 7 juli 2012
I i
foto Jan van Breda
Winterswijk rouwt om
zijn overleden zoon
Gerrit Komrij. Maar ziet
uit naar het passend
eerbetoon, dat zelfs
zijn goedkeuring kon
wegdragen.
door Flip Versteegh
Een - verrassend enthousiaste
- toezegging deed Gerrit
Komrij begin dit jaar. Hij
zou graag aanwezig zijn bij de offi
ciële opening van de naar hem ge
noemde school in Winterswijk.
Want dat er nu een Gerrit Komrij
College is, liet hij weten, zou zijn
moeder toch wel erg leuk hebben
gevonden.
Over de vraag of hij ook de plechti
ge openingshandeling wilde ver
richten, moest hij toch iets langer
nadenken. Aan het aarzelend 'ja'
voegde hij nadrukkelijk toe: „Deo
volente (zo God het wil)."
„Of hij voorvoelde dat het hem
misschien niet gegeven zou zijn?
Wie zal het zeggen. Vreselijk jam
mer is het wel. Al ben ik enorm
blij dat we hier uiteindelijk dit pas
send eerbetoon voor elkaar heb
ben gekregen."
Oud-schoolgenoot en historicus
Wim Scholtz verhaalt graag over
de bijzondere band van Komrij
met Winterswijk, daags na diens
overlijden.
„Kijk, hier begon het allemaal
mee. Het schoolblad Kontakt waar
van hij hoofdredacteur was. Hij
schreef er bijna de helft van vol.
Gedichten, sonnetten, vrije gedach
ten, parodieën. En allemaal the
ma's die in zijn latere werk terug
kwamen. Neem die keer dat hij
een gedicht van Kloos bewerkte
en opnam in het schoolblad. 'On
herstelbaar verbeterd', zei hij er
zelf van."
