Eten bestellen met
handen en voeten
'Ik regel zaken tot in detail, tot en
met het koele biertje na afloop'
'D
reizen
m
School voor
hoffelijkheid
in Parijs
Bet ant
woord op
vakantie
ergernissen
Ervarings
deskundige
op reis
Zaterdag 30 juni 2012
reizen@wegener.nl
024-3650360
Een correspondent in Parijs ver
telde ooit dat zijn krant graag
negatieve stukken over Frank
rijk ontving. Zijn lezers mochten elk
jaar massaal naar 'de camping' afrei
zen, dat betekende niet dat zij ver
liefd waren op de Fransen.
Nederlanders hebben een haat-liefde-
verhouding met Frankrijk. Ze vinden
er wat in de Lage Landen ontbreekt,
maar worstelen met de Fransen.De
oorzaak schuilt in wederzijds onbe
grip. Nederlanders houden zich niet
aan de Franse gedragscode en oog
sten daarmee wangedrag.
Mijn eerste weekeinde in Frankrijk
wilde ik naar Versailles en belde de
lokale VW voor de openingstijden
van het paleis. „Er is hier geen pa
leis," zei de dame. Ik herhaalde de
vraag in andere bewoordingen, maai
de dame hield vol
dat er geen paleis
was in Versailles.
Verbaasd stamel
de ik: „Maar Lode-
wijk XVI heeft er
nog gewoond."
„Oh, u bedoelt
het kasteel? Ik
geef u de tijden."
In Frankrijk heet
het paleis inder
daad chateau,
maar mijn delict
was van een ande
re orde. Ik vergat
om 'Bonjour Ma
dame' te zeggen.
Ondanks de globa
lisering blijven
omgangsnormen
in Frankrijk van
belang. Voetballer
Samir Nasri hangt een lange schor
sing boven het hoofd omdat hij deze
week 'hou je kop' zei tegen een jour
nalist Bij ons kon Arjen Robben dat
ongestraft tegen zijn coach roepen.
Parijs kent een School voor Hoffelijk
heid en Protocol, waar ongelikte be-
ren aan hun manieren kunnen scha
ven. Zo is het fout bloemen mee te
nemen als je wordt uitgenodigd voor
het diner, omdat je de gastvrouw
dwingt op een druk moment een
vaas uit de kelder te vissen. Je stuurt
bloemen de dag ervoor of erna.
Als je mensen uitnodigt voor het di
ner, leg je de vorken met de punten
naar beneden. Dat is minder agres
sief en maakt het familiewapen ach
ter op de vork zichtbaar.
Dat is uit een voorbije tijd misschien,
maar belangrijk blijft correct vous-
voyeren. Kinderen spreken hun le
raar met 'u' aan, die leerlingen boven
de 15 jaar eveneens met 'u' bejegent.
Ouders worden ook gevousvoyeerd
en er zijn ook ouders die hun kinde
ren met 'u' aanspreken.
Op de politieke linkerflank is 'jij' ge
bruikelijker dan op rechts. Maar toen
een kameraad wijlen president
Francois Mitterrand voorstelde el
kaar te tutoyeren, antwoordde hij:
'Zoals u wenst, meneer'.
Ingewikkeld is ook het kerkelijk le
ven. Maria wordt gevousvoyeerd,
God is 'jij'. Toen Willem van Oranje
stierfj kan hij dan ook niet tot God ge
zegd hebben: 'Ayez pitié de moi'
(hebt medelijden met mij). Willem
sprak vloeiend Frans en zou het
hoogste wezen zeker hebben getu
toyeerd met 'Aie pitié'.
Cees van Zweeden
Wie niet voor - onsmakelijke - verras
singen wil komen te staan bij het be
stellen van eten in het buitenland,
heeft iets aan deze tips:
Maak of koop thuis een 'plaatjes
boek' van gerechten. Als de ober
komt, wijs je aan wat je wilt we
ten. Beproefd recept: onder ande
ren presentator Derk Bolt ('Spoor
loos') heeft op zijn reizen zo'n
boekje bij zich.
Leerde buitenlandse woorden
voor rund, varken, kip, vis of vege
tarisch uit je hoofd. Er bestaan
ook vertaalboekjes en -apps.
Gedurfd: wijs naar het bord van je
buurman die iets lekkers eet of
vergezel de ober naar de keuken.
door Jan van n/iullem
Wie weet wat hij wil eten,
moet eerst zijn wensen aan
de ober duidelijk maken
voordat de kok aan de slag kan gaan. In
restaurants in de toeristencentra van
Playa del Ingles, Rimini of Biarritz is
dat geen probleem: menukaarten in al
le talen en personeel dat een paar
woordjes over de grens spreekt, al valt
dat bij Fransen doorgaans tegen. Dan
moet het dus wel héél vreemd lopen
als je bestelde schnitzel tussen op-
schrijfblokje en keuken plots een zalm
moot is geworden.
Toch is een gerecht bestellen niet al
tijd eenvoudig. Twee jaar geleden, op
vakantie met de kinderen in een all in
clusive aan de Turkse kust, besloten we
de volle 'kantine' van ons resort te ver
ruilen voor een restaurant in een dorp
je. Op een terras aan een smalle straat
streken we neer. Niks fancy: plastic
kuipstoelen aan een plastic tafel, para
sol erboven, muziekje op de achter
grond, lachende mensen om ons heen.
Vooral Turks uitziende gasten, maar
dat weerhield ons niet: 'inlanders' eten
alleen daar waar het eten goed is.
Al snel liep een oudere vrouw met
schort voor - de kokkin? - op ons toe.
Zonder kaart, zonder opschrijfblok. De
bestelling wijn (sarap) en bier (bira)
werd met een knikje ontvangen. En na
dat 'applejuice' noodgedwongen het
universele 'coke' was geworden, waren
ook de kinderconsumpties gered.
Maar daarmee was alles gezegd. Al
thans, in een taal die we allemaal begre
pen. Onze vraag om een menukaart
werd met een schouderophalen beant
woord. En hoezeer ieder van ons zijn
best ook deed - voor twee kip voerden
de kinderen bijkans al tokkelend een
deel van de vogeltjesdans op; voor één
rundvlees deed ik mijn beste vertol
king van een koe - na een half uurtje
bleek alleen de schoolslag van moeder
ingedaald. Dus vier keer vis.
Erg? Tja, dat is maar hoe je het be
kijkt. Ze schijnen in Turkije ook stie
ren- en schapenballen te eten. En wie
kip of rund al voor vis aanziet...
e inkoop van tickets, het
boeken van hotels, het orga
niseren van excursies, het af
sluiten van verzekeringen: dat zijn de
zaken waarmee ik dagelijks bezig ben
in mijn werk. Vaak zijn het ver-weg-be-
stemmingen, het liefst met een specta
culair programma, waarvoor jaarclubs
of grotere groepen jongeren ons inscha
kelen.
Ik regel zaken tot in detail, tot en
met het koele biertje na afloop van een
canopy-tour door de jungle. Want dat
is wat jonge reizigers graag willen. En
dan te bedenken dat mijn laatste vakan
tie een suffe reis naar Duitsland was, ha-
ha. Ik wil wel verder weg, graag zelfs!
Behoefte loopt helaas niet altijd gelijk
met de beschikbare financiën.... Maar
de volgende vakantie wordt een mooie
trip door Midden-Amerika. Misschien
lukt het via zakelijke contacten nog wat
'inspecties' uit te voeren. Ik moet ten
slotte wel weten wat ik verkoop, er ach
ter kunnen staan.
Omdat ik bijna dagelijks contact heb
met leveranciers in het buitenland en
feedback krijg van klanten, weet ik in
middels wel waar ik op moet letten. De
service in hotels moet perfect zijn, mis
schien let ik daar scherper op dan een.
ander. Ik kijk hoe we ontvangen wor
den, of alles schoon is, wat er op een ka
mer ligt. Ik zeur niet over een vlekje op
de wastafel, maar het moet wel heel en
fris zijn.
Ondanks ervaring met het boeken
van reizen kan het tegenvallen, zoals ik
zelf twee jaar geleden in Italië mee
maakte. Ik wist dat we een heel goed
hotel hadden gekozen aan het Como-
meer. Terplekke bleek dat accommoda-
NAAM
Annemiek van
Duuren
LEEFTIJD 28 jaar
BEROEP
medewerkster reis
bureau, gericht op
groepsreizen
tie vol bejaarden zat. Dat had de reisor-
ganisatie wel even mogen melden voor- -
af Kregen we ook nog eens de meest
beroerde kamer, pal naast het deel dat
net verbouwd werd. De hotelier dacht
'zo'n jong koppel zal daar niet over val
len'. Had ik vakantie, moest ik toch nog
op mijn strepen staan. Uiteindelijk kre
gen we een andere kamer, maar een ff
droomvakantie is het niet geworden."
Turkey
