Een 'oud' kind is niet in trek /Spectrum Zaterdag 30 juni 2012 Piet Verpoorte van Juvent in gesprek met een aspirant-pleeggezin. Wie overweegt pleegouder te worden, zal in Zeeland al snel bij Juvent uitkomen. Juvent is de grootste aanbieder van pleegzorg in de provincie. Ruimte over in huis en hart. Dat is meestgenoemde beweegre den, zeggen Mieke Hillebrand (coach van de gezinsbegeleiders) en Piet Verpoorte (medewerker voorbereiding en selectie). As pirant-pleeggezinnen noemen meer redenen. Omdat ze van jongs af aan al iets voor anderen wilden betekenen. Omdat ze iets nuttigs met hun leven willen doen, iets goeds, iets aan de maatschappij terug wil den geven. Omdat het zin geeft aan hun leven. En ook wel omdat ze ver wachten iets terug te krijgen. „Ik denk niet dat er mensen zijn die het ge heel belangeloos doen", zegt Pieter. „En dat is ook niet erg. Als je je er maar van bewust bent; anders kan het je valkuil worden. Vaak zien ze al leen het roze wolkje: dat kind dat hun hulp nodig heeft. Daarbij vergeet men wel eens dat je niet alleen dat kind in huis haalt, maar ook zijn rug zakje, zijn familie en zijn verleden." Liefde en aandacht zijn niet altijd genoeg om alles weer 'in orde' te ma ken. „Je zult zeker iets terugkrijgen. Maar wat, dat moet je maar afwach ten." Aan pleegouders is altijd gebrek. Landelijk zijn meer dan 20.000 kinderen uit huis geplaatst; meer dan de helft daarvan zit in pleegzorg. Het beroep op pleegzorg stijgt alleen maar. Tegelijkertijd raakt Juvent, onder meer door natuurlijk verloop, jaarlijks tien tot twintig pleeggezinnen kwijt. „Een beetje keus zou mooi zijn, maar dat is te hoog gegrepen. Lang niet altijd is er de luxe om bij een kind het juiste pleeggezin te vinden. Er zijn kinderen die al een halfjaar 'in de map' zitten, maar niet geplaatst kun nen worden. Leeftijd is vaak het struikelblok." Grof gezegd: hoe ouder, hoe minder pleegouders 'trek' in zo'n kind hebben. „Er is een hardnekkig misverstand, dat oudere kinderen lastiger zouden zijn. Terwijl dat lang niet altijd zo is", verklaart Piet. Tegenwoordig werken veel vrouwen. „Vroeger, toen het economisch nog niet zo noodzakelijk was, werd pleegzorg gezien als de ideale dagbe steding. Nu zien we vaak dat de vrouw een parttime baan heeft. Wat doe je als het kind ziek wordt?" Natuurlijk speelt dat bij eigen kinderen ook wel, maar pleegkinderen hebben vaak extra aandacht nodig. Bij de koppeling van pleegouders en pleegkind moet met een aantal facto ren rekening worden gehouden. Zo mogen er maximaal zeven kinderen in een gezin zijn, van wie drie pleegkinderen - tenzij een gedragsdeskun dige ontheffing verleent Er moet minimaal twee jaar leeftijdsverschil zijn met het eigen jongste kind. Heb je zelf drie kinderen waaronder één van acht en één van vier, dan moet er naar twee kanten twee jaar ver schil in zitten. Zijn er alleen heel jonge kinderen en willen de pleeg ouders pubers opvangen, dan moeten die minimaal vier jaar ouder zijn. Dat alles om rivaliteit tussen de kinderen te voorkomen. Eigen kinderen mogen het niet als bedreiging ervaren, want het laatste wat Juvent wil, is het 'eigen gezin' in onbalans brengen. Zo zijn er nog veel meer puzzel stukjes. Op de informatieavonden voor belangstellenden die een paar keer per jaar worden gehouden, komen gemiddeld twintig, dertig stellen af „Als we daarvan zeven gezinnen overhouden, zijn we blij." dat aanvankelijk buiten de formele kaders om gebeurde, was er ook geen financiële ondersteuning. „Toen de neef erbij kwam, hebben we er wel een officiële aanvraag voor pleegzorg van gemaakt. Hij had al met jeugdzorg te maken. Die stuurde regel matig iemand langs om te kijken hoe het ging. We kregen toen ook een ouderbijdra ge" De nichten en neef bleven lang hangen. „We hebben ze echt op de rails kunnen zetten. Het ging heel goed, ook met onze eigen kinderen. Dus na een paar jaar zei den we tegen elkaar: we hebben eigenlijk plek zat, laten we ons inschrijven als be- standpleegouder. Je kunt dan aangeven voor wat voor soort opvang je beschikbaar bent en gaat in een kaartenbak." Het duurde niet lang tot de eerste kindjes kwamen: twee 'kleine apen' uit een bevin delijk gereformeerd gezin. „Eigenlijk wil den de ouders graag dat ze naar een christe lijke school gingen, maar die was te ver weg voor ons. Het is belangrijk dat zo'n plaatsing ook binnen je eigen gezin past en dat je geen dingen doet die eigenlijk te veel van je vergen. Ze vroegen ook of wij het tv-kijken wilden beperken, maar daar zijn wij toch al heel selectiefin, dus dat was geen probleem. Het was een vrijwilli ge plaatsing. Dat wil zeggen dat de ouders er in toestemmen. Inmiddels hebben we alleen nog maar uithuisplaatsingen, waar bij justitie besloten heeft dat de kinderen thuis weg moeten." Steeds moeilijkere situaties, kinderen die steeds meer 'bagage' met zich meetorsen, therapie nodig hebben om dingen te ver werken. „De een is wat moeilijker dan de ander, maar ik kan het iedereen aanraden. Het is mooi om te zien wat je in zo'n situa tie kunt betekenen voor een kind. De twee kleintjes die we het laatst binnenkregen, beginnen nu al aardig mee te hobbelen. Die waren van huis uit helemaal niet ge wend aan structuur, waren gebrekkig opge voed. Je moet je voorstellen wat die mee maken, voor ze bij je komen: in één klap weggerukt van huis. Met politie, als het niet vrijwillig is. Met een moeder die loopt te janken. Dat is heel, heel heftig." (Op verzoek van de betrokkenen zijn de ver halen geanonimiseerd). Pleegouders helpen pleegouders: Pleegoudersupport Pleegoudersupport Zeeland biedt sinds vijfjaar vanuit de eigen ervaringen van pleegouders trai ning en deskundigheidsbevordering. Deskundigen en pleegouders geven samen thema-avonden over onderwerpen als puberteit, loyali teit, seksuele ontwikkeling en geldzaken, cursussen zoals 'pleegouderschap in de praktijk' en work shops over onder meer 'verhoudingen in het gezin'. Ook is er persoonlijke begeleiding mogelijk en/of feedback in een groter groepje. Pleegoudersupport fungeert ook als spreekbuis en belangenbehartiger van pleegouders. Meer info? www.pleegoudersupport.nl

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2012 | | pagina 67