'Saai' Spanje heeft
respect voor Italië
Groot hart
341 sport
Na de lusten komen de lasten voor Oekraïne
zaterdag 30 juni 2012
Tot dusver staat de teller op 72
doelpunten tijdens het EK. Bij Euro
2008 werden er 77 goals gemaakt.
Cristiano Rortaldo miste gisteren het vliegtuig terug. Hij was een
café binnen gegaan om een cakeje te kopen, waarna het vliegtuig
zonder hem vertrok. Zijn ploeggenoten hadden hem nioet gemist.
Met Spanje en Italië treffen mor
genavond twee ploegen elkaar
die weinig geheimen voor elkaar
kennen. Vier jaar terug won
Spanje, maar toch heerst er het
idee dat het 'nooit wint' van Ita
lië. En dan krijgt het nu ook nog
kritiek dat het 'saai' speelt.
door Theo Brinkman
KIEV - Staan beide landen er in
Brussel gekleurd op, in de voetbal
wereld is Spanje-Italië wel degelijk
een prachtig affiche. Morgenavond
sluiten de twee armlastige landen
het EK af
Een primeur is dat. Niet eerder
stonden Spanje en Italië tegenover
elkaar in de finale van een EK of
WK.
In het Olympisch Stadion van
Kiev, waar de eindstrijd wordt ge
speeld, marcheert deze middag
een klein leger. Knalgroen en fluo
rescerend oranje gekleed. Het lij
ken 'maanmannetjes', maar het
blijken dansers te zijn. Ze repete
ren voor de sluitingsceremonie
van morgen.
Zo'n tien kilometer verderop, in
het stadion van Dinamo Kiev, la
ten Cesc Fabregas en Sergio Ra
mos hun licht schijnen over de fi
nale. Dat juist dit tweetal de pers
conferentie doet, is zeer bewust ge
kozen. Beide Spanjaarden speel
den woensdag in de penaltyserie
tegen Portugal een hoofdrol. Ra
mos viel op door te scoren met
een 'Panenka', terwijl Fabregas de
beslissende strafschop benutte.
Waar bondscoach Vicente del Bos
que hem had aangewezen voor de
tweede strafschop, drong Fabregas
erop aan dat hij de vijfde zou ne
men. Zo had hij dat vier jaar eer
der ook gedaan op het EK. Toen in
de kwartfinale tegen Italië, en ook
toen met succes. Spanje ging door
naar de halve finale en werd kam
pioen door Duitsland te verslaan
in de finale.
Ondanks die strafschoppenzege in
2008, leeft in Spanje het gevoel dat
het land 'nooit wint' van Italië.
Een duel dat wat dat betreft nog al
tijd pijn doet, is de kwartfinale op
het. WK van 1994. Italië won des
tijds met 2-1 door een doelpunt
van Roberto Baggio, twee minu
ten voor tijd.
Bijna twintig jaar geleden is dat
duel, en inmiddels is Spanje een
Europese- en een wereldtitel rij
ker, maar toch.
Het respect voor Italië, en ook een
beetje angst misschien wel, is
groot. De wijze waarop de Italia
nen donderdagavond Duitsland
versloegen (2-1), maakte indruk in
het Spaanse kamp. „Italië speelde
een briljante eerste helft", zegt Fa
bregas.- Natuurlijk, het is gebruike
lijk dat beide ploegen vooraf lof en
waardering uitstrooien over elkaar,
maar de Barcelona-speler lijkt het
nu net iets meer te menen dan an
ders.
Hun optreden tegen Duitsland
maakt ook dat de Italianen wel
licht met een beter gevoel naar de
finale gaan dan de Spanjaarden.
De Squadra Azzurra is na de slech
te voorbereiding op het toernooi
nu in de winning mood.
Spanje daarentegen heeft nog
steeds te maken met kritiek. En ze
weten het zelf ook wel: het spel is
door het vele rondspelen mis
schien wat 'saai' - en inderdaad
scoort Spanje niet zo gek veel. Het
is niet anders. En mocht dat ook
morgen weer het geval zijn, dan
hebben ze in elk geval de penalty
serie nog. Met in het doel altijd
weer die penaltykiller Iker Casil-
las. En uiteraard weer met Gesc Fa
bregas als nummer vijf achter de
bal.
Cesc Fabregas (rechts naast nr 22 Navas) temidden van juichende ploegge
noten nadat hij de beslissende penalty tegen Portugal had benut, foto EPA
Pelgrim, trainer, psycho
loog, idealist, romanticus.
Cesare Prandelli heeft van
het Italiaanse elftal weer
een ploeg gemaakt om van
te houden.
door Roel Wiche
WARSCHAU - Hij had een groot
bord voor zich staan, volledig be
graven onder patat frites. Daar
naast een pot bier in Poolse pro
porties (halve liter). En toen die
leeg was, bestelde Andrea Pirlo
nóg een halve liter. Het ging er
vrolijk aan toe in dat restaurant in
Kralcau, waar halverwege de eerste
EK-ronde zomaar wat duurbetaal
de Italiaanse voetbalprofs kwamen
binnenwandelen. Geen teammana
ger in de buurt die in de gaten
hield of sterspeler Pirlo soms niet
wat te uitbundig zijn dorst laafde.
Zo gaat dat tegenwoordig bij de
ploeg die vriend en vijand dit toer
nooi verrast.
Niets aan de Squadra Azzurra van
2012 herinnert aan het klassieke
Italiaanse erfgoed, waarin het ca-
tenaccio tot kunst verheven werd
en resultaatvoetbal heilig was. De
ploeg die morgenavond in Kiev
het koningselftal uit Spanje in de
finale treft, is speels, onbereken
baar, avontuurlijk. Een ploeg om
te omarmen, om te koesteren, als
je een liefhebber bent.
Mooie koppen, mooie namen. Bal-
zaretti, Diamanti, wie had ooit
van hen gehoord? En dan die
coach, Cesare Prandelli. Een Cae
sar zonder lauwerkrans. Maar die
kan nog komen.Twee jaar duurt
zijn missie als bondscoach pas,
maar nu al wordt Cesare Prandelli
op handen gedragen in heel Italië.
In de zomer van 2010 kreeg hij de
opdracht om een nieuwe ploeg te
bouwen, op de rokende puinho
pen van het WK in Zuid-Afrika,
waar de Italianen volledig hadden
gefaald in de eerste ronde. Prandel
li keek verder dan het voetbal en
vroeg een andere attitude van zijn
internationals. Geen arrogantie,
geen egocentrisme, maar fatsoen,
toewijding en af en toe een knip
oog naar de fans.
Zo gewichtig is het allemaal niet,
dat voetbal, zo zei hij toen de Itali
aanse selectie in Krakau was gearri
veerd. „In voetbal kun je winnen
én in voetbal kun je verliezen.
Maar laten we alles toch met een
glimlach doen. Waarom zouden
we altijd onder topspanning
staan?"
Als ex-speler van Juventus, waar
mee hij drie titels en de Europa
cup 1 won, leerde hij de mores van
de jachtige, op status leunende
voetbalwereld kennen. Hij nam de
lessen mee toen hij coach werd en
ontpopte zich tot een teambuilder,
die spelers voor zich won en hun
psyche leerde doorgronden.
In dienst van Fiorentina werd hij
twee keer tot beste trainer van de
Serie A gekozen. Dat eerbetoon
werd voorafgegaan door het groot
ste persoonlijke drama van zijn le
ven. In 2007 bezweek zijn echtge
note Manuela, zijn jeugdliefde, aan
kanker. Alle spelers van Fiorentina
waren op de begrafenis aanwezig.
Als bondscoach overtreft hij zich
zelf, niet alleen als trainer maar
vooral als psycholoog. Niemand
kreeg de onpeilbare Mario Balotel-
li onder controle, ook niet zijn
landgenoot Mancini bij Manches
ter City. Maar Prandelli lijkt bij de
Afro-Italiaanse spits de juiste
snaar te hebben geraakt. Toen hij
zijn coach tijdens de groepswed
strijd tegen Ierland had beledigd,
werd hij niet uit de selectie gezet
maar vaderlijk toegesproken op
het trainingsveld. Die aanpak
bleek goud waard. Met twee gewel
dige goals velde 'Super Mario' in
door Geert Jan Hahn
KIEV - Dat de Oekraïners blij wa
ren met de organisatie van het EK
ondervonden de buitenlandse sup
porters de afgelopen weken. De
gastvrijheid van de Oekraïeners
werd geroemd, de vooraf ingeboe
zemde angsten waren verdwenen.
Maar wat als morgenavond in het
Olympisch Stadion in Kiev, rond
23.30 uur lokale tijd, het laatste
fluitsignaal heeft geklonken?
Als de euforische menigte uit de
roes ontwaakt en als de mensen
het stadion hebben verlaten, hoe
hard kan die overgang naar de wer
kelijkheid dan zijn? Over die vraag
buigen de experts zich nu. En dis
cussie is er alom, waarbij vergelij
kingen met sportevenementen in
andere landen worden gemaakt
over hoe groot de lasten na de lus
ten zijn. De optimist noemt het
EK een succes en refereert aan de
Olympische Spelen van Barcelona
in 1992, toen een kansarme wijk in
de stad het hart van de Spelen
werd en sindsdien floreert door de
vernieuwde infrastructuur. De pes
simisten raken echter niet uitge
praat over de Olympische Spelen
van 2004 in Griekenland en de
enorme schulden waar het land
zich in heeft gestort door onder
meer een begrotingstekort van
zo'n negen miljard euro.
Feit is dat de eerste problemen de
kop al opsteken. De neergezette in
frastructuur wordt gezien als een
investering waar Oekraïne jaren
mee door kan. Maar infrastructuur
vraagt ook om gebruik. En bijvoor-
beeld in de West-Oekraïense speel-
stad Lviv dreigt nu al leegstand.
De 'Arena Lviv' kostte de gemeen
te en de staat al extra geld en ener
gie omdat er problemen waren
met de financiering van de oor
spronkelijke aannemer. En nu
dreigt na 270 minuten voetbal de
sloophamer al. De lokale voetbal
club Karpaty Lviv zou de huur
niet willen betalen, terwijl de stad
niet aantrekkelijk genoeg is voor
een continue stroom aan interna
tionale evenementen, artiesten en
ook inkomsten.
Zo kent elke EK-stad zijn proble
men. In Charkov bijvoorbeeld,
waar Nederland drie teleurstellen
de wedstrijden afwerkte, is een
veel te groot aanbod aan hotels
ontstaan. Met als gevolg dat de
markt verziekt en toeristen - in te
genstelling tot tijdens het EK -
voor een appel en een .ei in de toe
komst een slaapplek kunnen krijT
gen. En in Kiev overschreed de re
novatie van het stadion dusdanig
de begroting dat de kosten uitein
delijk hoger zijn uitgevallen dan
de bouw van een willekeurig hy
permodern stadion in Europa.
Dan blijft ook nog eens de vraag
of het geld wel daadwerkelijk aan
het stadion is uitgegeven. Andrey
Kapustin, een vooraanstaand blog-
ger en publicist, heeft er zijn. twij
fels over en geeft aan dat 'de cor
ruptie rondom het EK de toe
komst van Oekraïne heeft be
paald'.
Kapustin houdt al jaren.de rand-
zalcen van het toernooi in de ga
ten. „En ik vraag mij bij tachtig
procent van de uitgaven serieus af
waar die gebleven zijn." Hij weet
wel waar de oplossing voor de te
korten uiteindelijk gezocht moet
worden. „Die rekening wórdt de
komende jaren vrolijk aan de belas
tingbetaler gepresenteerd."
Toeristen en voetbalfans hebben
volgens de publicist 'niet het land
van president Viktor Janoekovitsj
gezien'. Kapustin: „Want na de fi
nale is dit weer gewoon het land
der eenogen waarin de koning ste
keblind is."
