Langs het tuinpad van mijn vader
3
vrijdag 29 juni 2012
door Ondine van der Vleuten
Dat moet toch heel bijzonder zijn:
wonen in een huis dat door je ei
gen familie gebouwd is. De opa
van Ineke Boot, geboren Flik-
weert, gaf begin jaren dertig op
dracht voor het huis aan de Weststraat 27 in
Nieuwerkerk. Op de eerste twaalf jaar van
haar huwelijk na, heeft Ineke er haar hele le
ven gewoond. De derde generatie is het nu,
die het bijzondere - want betonnen - huis
bewoont. „Ja: beton. Dat was heel bijzon
der, in die tijd. De muren van het woonhuis
zijn zo'n 25 centimeter dik. De vlasschuur
ernaast - opa was vlasboer - was oorspronke
lijk van steen en moest na de watersnood
ramp opnieuw opgebouwd worden."
Hoog op de voorkant van het huis zijn wat
golfjes aangebracht: dat was hoe hoog het
water stond, in die zwarte nacht. Uit de ver
halen weet Ineke nog hoe het gezin zijn toe
vlucht nam tot de zolder. Ook daar kwam
het water nog een halve meter' hoog, maar
het huis bleef staan en het gezin was gered.
Dankzij dat beton. „De huizen van de bu
ren zijn weggedreven of ingestort Mijn
ouders hebben er nooit veel over willen ver
tellen." In de woonkamer staat een theekast
je waarin een serviesje van eierschaalporse
lein bewaard wordt. Kijk, wijst Ineke: daar
zitten nog zeepokken op. „Dit servies heeft
mijn oma na de ramp uit het slik opgespit.
Ik hou van het verhaal achter dingen. Fami
liehistorie, de geschiedenis van dit plekje en
zijn bewoners. Zo'n varkenskot als hier ach
terin de tuin staat, dat gaat echt niet weg. Ja,
daar heeft mijn opa nog echt een varken ge
houden, zoals dat vroeger gebruikelijk was.
Dat varken kreeg het keukenafval en werd
geslacht als het vetgemest was. Ook de oude
volière die mijn vader' gebouwd heeft, is
nog steeds in gebruik, al hebben wij hem
verbouwd.tot opslagruimte voor tuingereed
schap. Elke nieuwe bewoner voegt weer din
gen toe aan het huis. Het anker voor de
deur verwijst naar het werk van mijn man:
hij is scheepsbouwer en werkt met staal.
Vandaar ook dat hij allereerst naar staal
grijpt als er iets gemaakt moet worden, zo
als het afdak in de tuin en het stalen rooster
waarop de druiven groeien."
De indeling van het huis is origineel, op één
ding na: in de muur die aan de vlasschuur
grenst, is in het beton een deurgat uitge
zaagd. Zo kun je nu in de schuur komen. Ge
lijkvloers is een inpandige garage annex
klusruimte gerealiseerd, waarin naast de no
dige werktuigen en een flinke werkbank
ook alle voertuigen van het gezin - van auto
tot step - een plek hebben gevonden. Erbo
ven zijn extra kamers gebouwd voor de kin
deren. Door de schuur er zo bij te betrekken
is achter de voordeur een zee van ruimte
ontstaan, waarin een vreemde bijna verdwa
len zou. Een keuken, twee bijkeukens, een
kelder, twee woonkamers, een eetkamer,
twee badkamers - en dan hebben we het be
langrijkste nog niet genoemd: de tuin.
Ook die staat vol 'erfstukken', zoals de oude
hoogstamfruitbomen (stoofpeer, moerbei
en haridperen), de braamstruik; het kasje
waarin de plantjes voor de moestuin opge
kweekt worden en allerlei klassieke tuin
planten zoals lelietje-van-dalen, phloxen en
hortensia.
Van Ineke mag alles weelderig groeien en
bloeien. Alleen waar het té dreigt te wor
den, grijpt ze in.
En 's avonds geniet ze met haar man tot laat
in de avond van het groen, op de 'koeien-
stoep' voor de oude vlasschuur, waar vroe
ger koeien werden gehouden.
Een huis vol verhalen, en elke generatie
voegt er nog een paar aan toe.
Heeft u tips?
Mail dan naar:
wonen@pzc.nl
h-
