Bt/UterKêi
3
Blmmt
M cftorcrcrïw-imsS
De 14-jarige scholier uit de
Dsportklas van het Schel-
demond College crost al
sinds zijn vierde. „Toen
kreeg ik mijn eerste motor,
een Honda 50CC. Ik reed er
mee op het oude terrein van de Cobelfret op
Vlissingen-Oost. Ik heb 'm nog steeds, maar
nu rijd ik op een KTM 85CC 'grote wielen'."
Grote wielen is de classificatie van leeftijd en
lengte en de wedstrijdcategorie waar Jordan in
uitkomt. En niet onverdienstelijk, zo blijkt des
gevraagd: „Ik sta 11de op de landelijke ranglijst
van mijn klasse bij de KNMV (Koninklijke
Nederlandse Motorrijders Vereniging), maar
een poosje terug nog 10deOp een aantal
van 40 streng geselecteerde coureurs is dat
een veelbelovende positie. Jordan-Lee lacht
gevleid, maar mompelt zachtjes: „Het kan nog
beter." En daarmee geeft hij bescheiden doch
gedreven zijn ambitie weer.
Vader Hans (38) en moeder Ursula (37) zijn
ook besmet met het motorcrossvirus. „Ik ga
bijna altijd mee, ik moet het zien", aldus een
trotse mama. „De trainingen niet altijd, maar
de wedstrijden wel." Vader Hans vaart met
zijn binnenvaartschip, een chemicaliëntanker,
momenteel over de Rijn. Toch is ook hij als het
even kan beschikbaar voor de sport van zijn
zoon. „Als hij onderweg is, dan probeert hij
iets te regelen aan boord, zodat hij toch met
mij naar de training en de wedstrijden kan",
glundert Jordan-Lee.
De wedstrijden zijn een rondreizend circus en
vragen van moeder Ursula een strakke plan
ning en organisatie. „Ik zorg dat elke week alles
weer op tijd gewassen is, de boodschappen
aangevuld zijn en de bus en de caravan geladen
voor de volgende wedstrijd. Als je pech hebt
duurt die maar héél kort. Niet geselecteerd bij
't tijdrijden en je bent na 10 minuten al klaar!"
Zus Jasmine-Mae (9) vindt het ook leuk om
mee te gaan: „Vooral naar Axel, daar ken ik
veel meisjes. Ik vind het gaaf om te kijken
soms, en wel spannend. Alleen jammer dat
Jordan nu zijn spaakbeen gebroken heeft."
Dat is inderdaad een fikse tegenvaller. Twee
weken terug in Axelging hij op de wedstrijd
dag onderuit tijdens de vrije training. „Het
stuur van de motor kwam op mijn arm. Ik
probeerde 'm er onderuitte krijgen, maar dat
ging niet. Nu mis ik drie wedstrijden voor
dinsdag 26 juni 2012
Marjan de Kort
het NK waardoor ik zak in het klassement.
Twee ervan zijn thuiswedstrijden, in Axel en
in Vlissingen, en dan kan ik niet rijden. Dat is
hartstikke balen!"
Techniek en snelheid, dat vindt Jordan-Lee
het leukste aan motorcross. „Het gaat hard en
je kunt ver springen! Vroeger deed ik ook aan
voetbal, daar was ik ook best goed in. Maar
crossen is veel meer actie en dat doe je,zelf Ik
kan niet boos worden op m'n teamgenoten of
op m'n ouders en zus; al doe ik dat soms toch,
wanneer het slecht gaat", geeft hij schuchter
toe.
Angst heeft hij niet. „Nee, je moet niet bang
denken, je moet gewoon doen." Wat zijn top
snelheid is, weet Jordan-Lee niet: „Het gaat in
ieder geval heel hard. Mijn monteur heeft mijn
motor geturied, er 'n andere uitlaat opgezet en
andere vering, 'm helemaal mooi gemaakt en
afgesteld. Daardoor is hij nu veel sneller dan
van tevoren. Alle coureurs doen dat, al zeggen
ze van niet."
Trainer Casper Ovaa is Jordan-Lee's grote
voorbeeld: „En de succesvolle Amerikaanse
motorcrosser James Stewart. Ik kijk vaak film
pjes van hem. Thuis, maar ook in de bus tus
sen de manches in, wanneer ik lig te relaxen."
Zijn grote droom is prof worden. „Als je heel
goed bent, dan kun je bij 'n team komen. Van
Honda of van KTM bijvoorbeeld. Dan mag je
mee naar het buitenland en dat zou ik wel heel
leuk vinden."
Hoewel het zover nog niet is, heeft Jordan al
wel sponsors. Best prettig bij zo'n dure sport.
„Wie dan? Mijn ouders vooral, maar ook opa,
oom Robert en mijn monteur Isidro." Het siert
hem dat hij ze vergeet, maar in datzelfde rijtje
staan ook een paar bedrijven die het wel zien
zitten in de talentvolle en sympathieke knul.
Maar voorlopig zit Jordan-Lee minimaal
vier tot vijf weken met zijn arm in het gips.
Gelukkig is het bijna zomer, dan liggen de
wedstrijden stil. Al zou hij wel graag trainen.
Sterker nog, zelfs op vakanties is er altijd een
motorcrossbaan in de buurt. Ook dan gaan de
Van Maaren's op reis met de caravan en hun
bus vol motorspullen. Deze keer echter niet en
alsof het ineens pas echt tot haar doordringt,
roept moeder Ursula verbaasd: „Een vakantie
zonder motorcross, dat is uniek!"
Motorcrosser Jordan Lee van Maaren.
