Vos gunt Van Vleuten
de kampioenstrui
Collectief
Van Grunsven gaat een
30
Op een loodzwaar en spekglad parkoers
in het heuvelachtige Zuid-Limburg
soleerde Niki Terpstra naar de titel.
Graag stukje rechte weg
maandag 25 juni 2012
„Ze hadden ook wel een stukje rechte weg in de route
kunnen doen. Met vier klimmetjes was het selectief ge
noeg. Ik heb zo lang mogelijk proberen te volgen,
maar ik ben geen coureur voor dit soort wedstrijden."
Thomas Dekker reed het NK niet uit
Annemiek van Vleuten
werd Nederlands kampioe
ne ten koste van ploeggeno
te Marianne Vos. Het was
de beloning voor hard knok
ken in een zware winter.
door Patrick Delait
De avond vóór het NK
hadden Annemiek van
Vleuten en Marianne
Vos, ploeggenoten bij
Rabobank, het er op de kamer nog
over gehad. Wat ze zouden gaan
doen als ze op het zware parkoers
in Kerkrade met hun tweeën voor
op zouden rijden? De conclusie
was dat geen van beiden de Neder
landse titel cadeau wilde doen.
„We houden beiden van strijd.
We hebben er volle bak voor gere
den. Annemiek had tijdens de laat
ste beklimming van het Duivels
Bosch net iets meer over", verklaar
de Vos nadat ze de Nederlandse ti
tel zaterdag na een spannende
tweestrijd aan de Wageningse had
moeten laten.
De twee Rabo-vrouwen staken in
Kerkrade met kop en schouders
uit boven hun concurrenten. Num
mer drie Lucinda Brand werd op
bijna vier minuten gefietst.
De coup van Van Vleuten (29) en
Vos (25) kreeg al gestalte in de eer
ste ronde en was vooral ingegeven
door het feit dat beide rensters op
het verraderlijke parkoers geen risi
co wilden lopen. Vos maakte op
de nationale titelstrijd haar rentree
na de sleutel beenbreuk die haar
enkele weken uit het peloton
hield. Van de gevreesde conditie
achterstand was in Kerkrade wei
nig te merken: de Brabantse over
brugde in de finale in haar eentje
een kloof van 45 seconden op de
ontsnapte Van Vleuten. Dat ze de
Annemiek van Vleuten gaat juichend over de finish tijdens het NK voor
vrouwen. Links op de achtergrond Marianne Vos. foto Vincent Jannink/ANP
kampioenstrui vervolgens alsnog
aan haar vier jaar oudere ploegge
note moest laten, deerde het boeg
beeld van het Nederlandse vrou-
wenwielrennen allerminst. „Na
mijn sleutelbeenbreuk heb ik tien
dagen in mijn eentje op Mallorca
getraind. Dat voelde goed aan,
maar je wilt toch altijd de bevesti
ging krijgen in de koers. In het be
gin had ik het even zwaar, maar
daarna ging het prima. Ik heb
mijn sleutelbeen niet gevoeld."
Vos heeft een uitpuilende erelijst,
van Van Vleuten niet. De in het
Achterhoekse Vorden opgroeide
renster begon pas in 2006 met
wielrennen. Vorige week won de
Wageningse op het NK tijdrijden
(zilver) haar eerste N K-medaille
ooit. De gouden plak die ze er za
terdag aan toe voegde, heeft om
meerdere redenen een bijzondere
betekenis. Op elk NK wordt Van
Vleuten herinnerd aan haar vader
Ton. Ondanks een slepende ziekte
was hij erbij toen zijn dochter in
2007 haar eerste NK reed. Het was
de eerste en enige keer. Sinds de
dood van Ton in 2008 heeft het
NK een extra lading voor Van
Vleuten en haar moeder Ria.
„Mijn moeder komt nooit kijken,
maar op het NK is ze er altijd bij.
Dat ik nu win, is voor ons allebei
heel bijzonder", vocht Van Vleu
ten tegen haar tranen.
De emoties bij de Nederlandse
kampioene werden ook veroor
zaakt door de donkere periode die
ze afgelopen winter doormaakte.
De winnares van de wereldbeker
2011 herstelde zo langzaam van
een operatie aan een afgeknelde
liesslagader dat het vervolg van
haar carrière in het geding leek.
„Ineens werd met duidelijk dat het
zomaar afgelopen kan zijn met fiet
sen. Ik heb het moeilijk gehad,
maar ben altijd blijven knokken.
Sinds april ben ik back in business.
Deze titel zie ik als een beloning
voor mijn doorzettingsvermogen."
Uitgerekend de door haar zo be
wonderde Vos werd in Kerkrade
het slachtoffer van Van Vleutens
dadendrang. Het was voor de Ra-
bo-renster het enige smetje op
haar titel. „Het is een gekke situa
tie als je moet strijden tegen een
ploeggenote en vriendin. Ik sprint
liever een echte concurrent eraf"
Niki Terpstra is Nederlands kam
pioen wielrennen geworden. De
coureur van Omega Pharma-
Quick Step kwam gisteren in
Kerkrade in de stromende regen
als eerste over de finish. Terp
stra dompelde met zijn zege de
Raboploeg in rouw.
door Ad Pertijs
KERKRADE - Twee jaar geleden brak
bij Rabobank de hel los toen Niki
Terpstra er in Beek na een tactisch
steekspel met de nationale titel
van door ging. Gisteren flikte de
Noord-Hollander dat in het klets
natte Kerkrade tegenover een nog
groter machtsblok voor de tweede
keer, maar nu klonken er alleen be
wonderende woorden in het ver
slagen oranjekamp. „Toen werd ge
daan alsof zij de wedstrijd verlo
ren hadden. Nu heb ik hem ge
wonnen", vatte Terpstra het kern
achtig samen.
Dit keer kon ploegleider Erik Dek
ker inderdaad niet anders dan dee
moedig het hoofd buigen voor een
man die zijn collectief vakkundig
had afgedroogd. In een solo van 50
kilometer gaf Terpstra de concur
rentie geen schijn van kans. „De
rest waren fietsende dooien", zei
Dekker over de krachtsverhoudin
gen in de finale. „Al was Niki op
100 kilometer van de meet wegge
reden, dan nog hadden we niets te
vertellen gehad. Het kwam van
daag niet op een detail aan."
Terpstra genoot zichtbaar van zijn
triomf, maar gaf ook aan dat hij
dit zelf niet had verwacht. „In het
begin dacht ik nog: waar ben ik
aan begonnen", keek de renner
van Omega Pharma-Quick Step te
rug op het moment dat hij na de
beklimming van het Duivels
Bosch alleen voorop was geko
men. Nadat even daarvoor Rabo's
Lars Boom niet met hem door had
durven rijden ('Jammer vond ik
dat'), schudde hij op die steile
klim voor de tweede keer aan de
boom. „Ik wilde de groep eigenlijk
wat uitdunnen, maar toen ik al
leen Bert-Jan Lindeman meekreeg
wist ik al wel hoe laat het was."
Het bevestigde zijn indruk dat het
beste er bij de renners van Rabo al
vanaf was. Zoals ook de Tourren
ners van Vacansoleil-DCM en Ar-
gos-Shimano geen vuist meer kon
den maken op het zware, natte en
verraderlijke parcours.
Nadat Terpstra al snel had beslo
ten om ook zijn laatste volger Lin
deman achter te laten, zette hij
zich schrap voor een lange solo.
„Als je alleen bent, kun je veel be
ter volle bak rijden. Met twee
moet je toch altijd wat energie
overhouden voor een eventuele
sprint of aanval", lichtte Terpstra
de keuze toe. Vier Raborenners
(en de eenzaten Langeveld, Michel
Kreder, De Kort en Lindeman) ble
ken niet in staat om de eenzame
Terpstra ook maar een strobreed
in de weg te leggen. Integendeel,
de Noord-Hollander liep steeds
verder uit. „Al zat ik in het laatste
rondje ook helemaal stuk. Ik was
blij dat ik niet omviel."
Wilco Kelderman, Bauke Mollema
en Robert Gesink probeerden
voor Lars Boom het tij te keren,
maar ze stierven allemaal in het
harnas. Ook Boom gaf aan niet te
kunnen tippen aan de kracht en
macht van Terpstra. De 28-jarige
Zaankanter hoorde het genoeg
zaam aan. „Het valt dit jaar alle
maal een beetje op zijn plaats",
zegt hij over zijn goede vorm. „Ie
der jaar maak ik nog een stapje.
Ook nu weer."
In december liet Terpstra bij de sei
zoensplanning weten liever geen
Tour te rijden. Omdat daarin toch
geen kans meer is voor aanvallers.
„Patrick Lefevere (de teambaas,
red.) heeft me gevraagd of ik er vol
gend jaar weer wel bij wil zijn.
Ach, als hij dat wil."
Het tekent het karakter van de
man die er prat op gaat Rabobank
nooit nodig te hebben gehad om
- een succesvol profwielrenner te
worden.
Anky van Grunsven
ook. Vandaar dat de tribunes, ze
ker tijdens de kür op muziek, al
tijd bevolkt worden door mensen
die redelijk goed kunnen beoorde
len of een paard (en berijder) een
fout maakt in de piaffe of de chan
gementen.
Maar zaterdagavond in Rotterdam
begon iedereen na afloop van de
kür te twijfelen aan zijn eigen ken
nis en visie. Zo had Van Grunsven
met Salinero het publiek een alles
zins acceptabele, zeg maar gerust
goede, kür voorgeschoteld, die
deed denken aan de proef waar
mee ze vier jaar geleden in Hong
Kong goud won op de Spelen. Zij
kreeg toen van de jury een score
van 78.680 procent. Toen zaterdag
(naast de al vaststaande Adelinde
Cornelissen). „Als ik heel 'sec'
naar de resultaten van de afgelo
pen observatiewedstrijd kijk, zijn
zij de besten. Daarnaast beschik
ken beide ruiters over zeer veel er
varing. De wedstrijd straks in Lon
den wordt onder grote druk verre
den. Dan is routine van groot be
lang." Over Van Grunsven zei hij:
„Ze vertoont een stijgende lijn, al
krijgt ze misschien niet steeds de
beloning die ze verdient. Deson
danks gaat het steeds beter. Ook
over haar heb ik geen enkele twij
fel."
Twijfel kende wel de jury tijdens
het CHIO. Dressuur is een sport
voor kenners, voor liefhebbers
door Giel Hendrix
ROTTERDAM - Op het moment dat
Anky van Grunsven bij de Olympi
sche Spelen van Londen de ring
betreedt, vestigt ze een nieuw re
cord. Ze is dan de eerste Nederlan
der die zeven keer aan het evene
ment deelneemt.
Want dat ze dat gaat doen, staat
sinds gisteren vast. Bondscoach
(en Van Grünsvens partner) Sjef
Janssen wees haar gisteren aan
voor de olympische equipe. Dat ge
beurde na het CHIO in Rotter
dam, waar de Erpse amazone twee
de was geworden. De keuze was
niet moeilijk geweest, zei Janssen,
foto Robin Utrecht/ANP die ook Edward Gal aanwees
