Serviesrevolutie Tuinorchidee j 4l Stoer lampje vrijdag 22 juni 2012 Rietorchis. foto RvdK Tropische orchideeën groeien vaak op boomtakken. Als je een orchidee koopt, wordt die dan ook in een potje met boomschors aangebo den; in bemeste potgrond wil de plant niet groeien. Maar dan heb ik het over ka merplanten. Ie hebt ook or chideeën voor de tuin. Die zien er zo anders uit, dat je ze op het eerste gezicht niet als orchidee herkent. Zo lijkt de rietorchis in niets op de vlin derorchidee die we kennen van ontelbare vensterbanken. De rietorchis wordt ook wel juniorchis genoemd. Hij bloeit nu, in juni, hoewel hij in een vroeg jaar ook wel eens in mei bloeit. Rietorchissen worden zo'n 40 centimeter hoog en bloeien met paarsig roze bloemen. De kleur is variabel. Sommige planten bloeien lila, maar ook paars komt voor. De rietorchis groeit vaak in de buurt van riet en water. In ie der geval op plekken waar de grond vochtig is. We hebben in Nederland nogal wat wilde orchidee ën, maar de meeste soorten groeien op kalkrijke grond. In Limburg of op het kalkrijke zand van de Waddeneilanden. Aan die orchideeën hebben we weinig voor onze tuin, tenzij we op Texel of in Zuid-Limburg tuinieren. Maar gelukkig zijn er ook soorten die op neutrale of zure grond groeien. Zo'n soort is de rietorchis die in het wild ook op zu re veengrond groeit. Van alle inheemse orchideeën is het misschien wel de meest algemene soort, ze ker in het westen van Nederland. Dat wil niet zeg gen dat je de plant daar kunt uitgraven, want alle orchideeën zijn in ons land beschermd. Uitgraven is strafbaar. Daarnaast zou het weinig zin hebben, want orchideeën leven samen met bodemschim mels en die zijn lastig over te planten. Het is ook helemaal niet nodig orchideeën uit te graven, want er zijn kwekers die tuinorchideeën uit zaad opkweken en ze in potjes verkopen. Een bekende kwe ker van tuinorchideeën is Judith Prins uit Monster. Waar je de rietorchis plant, ligt voor de hand: in bet riet. Maar ook iets wat daarop lijkt, komt in aanmerking: tussen dottérbloemen, lissen, kattenstaarten of andere planten die van vocht houden. Een moerasje of vijverrand van turfbrok ken is ideaal. Ook zonder vijver of moeras is het de rietor chis wel naar de zin te maken. Je zou hem zelfs kunnen planten in een kuip of een oude, zinken teil op een balkon. Ook in een niet te droog grasveld groeit de rietorchis. Wie genoeg heeft van het maaien van zijn gazon, kan het gras la ten groeien en het alleen een paar keer in de zomer maaien. Door het afgemaaide, lange gras af te voeren, verschraal je de grasmat, waardoor er meer ruimte komt voor wilde bloe- - men. Zaai vooral ook ratelaar, een plant die parasiteert op wortels van gras, waardoor je grasveldje sneller verarmt. Dit is de laatste rubriek van Romke van de Kaa vóór de zomer vakantie. In september pakken we de draad weer op. Hij doet me denken aan Lampje, het kleine vriendje van uitvinder Willy Wortel, bekend van de Do nald Duck-strips. Net zo simpel, onverwoestbaar en functioneel oogt deze Kozo Man, de nieuw ste creatie van de Israëlische pro ductontwerper David Shefa. De robuust ogende lampen die hij ontwerpt, hebben één ding gemeen: het gebruik van gegal vaniseerd ijzer. De lampen kun nen na verloop van tijd aan de buitenzijde een roestlaag verto nen, wat de lampen een oude, nóg stoerder uitstraling geeft. Grappig aan bureaulamp Kozo Man is de aan- en uitschakeling in de vorm van een eenvoudig handkraantje. De armen van Kozo Man zijn verstelbaar en aan de uiteinden magnetisch: heel handig om bijvoorbeeld je autosleutels aan op te hangen. Prijs: 499 dollar (395 euro). www.kozo-lamp.com Met het nieuwe servies Sarjaton wil het Finse merk littala een revolutie in servies ontketenen. „We hebben niet langer een traditioneel gedekte tafel met één servies. Dat voorspelde Kaj Franck (Finlands meesterontwerper) vijftig jaar geleden al." door Suzanne Dijkstra Een revolutie in servies. In deze tijd klinkt het wat vreemd. Want hoeveel mensen besteden nog echt aandacht aan het dekken van de tafel? Is het belangrijk dat het bordje op schoot voor de televi sie er mooi uitziet? En hebben we niet al genoeg in de kast staan? Volgens het Finse merk littala zijn we juist nu toe aan het genieten van mooie spullen en goed, ver antwoord eten. „Veel ménsen denken na over de herkomst van hun spullen. Ze willen dingen die lang meegaan en herontdekken authenticiteit. Die visie past goed bij littala", vertelt Siru Nori, pr-manager van het Finse merk. Het is lang geleden dat littala een heel nieuw ser vies presenteerde. Liefhebbers kennen het tijdlo ze en nog altijd populaire Teema-servies, dat dit jaar zestig jaar bestaat. Daarnaast komt het merk regelmatig met nieuwe glazen, kommen en scha len. Het nieuwe servies, dat de naam Sarjaton draagt, is uitgebreider dan ooit. Met niet alleen borden, bekers en schalen, maar ook glazen en zelfs theedoeken, tafellopers en een houten dien blad. Toch besloot littala alleen die onderdelen te produceren die echt worden gebruikt in een ser vies. Deze werkwijze en dit concept achter Sarjaton zijn totaal nieuw voor littala. Voor de 26 items tel lende serie vroeg het merk zes onafhankelijke, Fin se ontwerpers met dezelfde visie. Resultaat: een nieuwe benadering van serviesgoed. Het nieuwe servies is opvallend rond van vorm. Heel anders dan het geometrische, strakke design van nu. „lit tala was toe aan warmte, zachte vormen en een nieuw lifestyle-aspect in de collectie", vertelt Jopsu Ramu, één van de ontwerpers van het Sar- jaton-servies. De naam Sarjaton geeft meteen de essentie weer. Sarjaton is Fins voor 'zonder serie'. „Dit servies is niet bedoeld om in zijn geheel te kopen en alles samen op tafel te zetten, al mag dat natuurlijk wel. Je kunt losse items gebruiken en combineren met het serviesgoed dat je al hebt", zegt Lesley Go, verantwoordelijk voor hetriiterlijk van de Iit- tala-winkels in de Benelux. Mixen en matchen is helemaal van deze tijd, zou je denken. Toch heeft Kaj Franck (1911-1989) - zeg maar de Jan des Bouvrie van Finland - dit con- cept in de jaren vijftig al bedacht. Hij vond het zonde dat er stapels kostbaar en ongebruikt ser viesgoed in keukenkastjes stonden. Liever ont wierp Franck producten die multifunctioneel en onderling combineerbaar waren. Dat geldt ook voor het nieuwe Sarjaton-servies. „Met dit servies willen we een revolutie ontkete nen, net zoals destijds met het Teema-servies is gebeurd. Toen was het enorm vernieuwend on derling te mixen en te matchen. Ook bij het Sarjat on-servies kies je zelf welke items je wilt gebrui ken en hoe je ze gebruikt. De beker voor koffie tij dens het werken en de borden en glazen bij een chic diner én gewoon in het dagelijks avondmaal. Mensen schuiven hun pizzadozen aan de kant en gaan weer bewust eten", verklaart Siru Nori. De keuze om zes verschillende designers te vra gen voor één collectie is ongebruikelijk voor litta la. „We wilden een zeer uitgebreide collectie met niet alleen porselein, maar ook met glaswerk en textiel. Daarom vroegen we ontwerpers met de zelfde visie en Finse roots, maar ieder met hun ei gen expertise." Zo is Aleksi Kuokka een meester in het ontwer pen van glazen en kan Harri Koskinen zijn onmis kenbare stempel drukken op de vorm van een ser vies en heeft Samuji veel ervaring opgedaan bij stoffenmerk Marimekko. Het duo Musuta ont werpt in het dagelijks leven animatiefilms voor be drijven. Nori: „Met dit servies laten wé echt onze roots zien, maar dan in een moderne vorm." Het Sarjaton-servies, dat vanaf september verkrijg baar zal zijn, is te herkennen aan een stempel met een vis op de bodem van elk product. De geteken de vis verwijst naar een oud Fins gezegde: 'Het heeft geen zin om verder dan de zee te gaan vis sen'. Oftewel: alles wat we nodig hebben, is hier. Nu is het aan ons om in de servieskast te kijken of we écht nog iets nieuws nodig hebben. H www.iittala.com www.sarjaton.com (met filmpje over ontstaans geschiedenis van het nieuwe Sarjaton-servies) Reageren? wonen@wegener.nl ïnde d Sarjaton-coüectie zijn er i ssins en kleuren. Koskmen. Doofde vorm van de randen komt het gerecht op natuur lijke wijze in het midden te liggen. O O Of.sèfe

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2012 | | pagina 48