val
2
van de onzichtbare
muur
donderdag 21 juni 2012
In totaal staat er de komende
Tour 101 kilometer tijdrijden op
het programma.
Cadet Evans ziet alleen in Bradley Wiggins
een serieuze tegenstrever die hem van de
tweede Tourzege op rij af kan houden.
Geboren: 14 februari 1977 in Ka-
therine (Australië). Lengte: 1,74
meter. Gewicht: 64 kilogram.
Profrenner op de weg sinds 2001
Ploeg: BMC Racing Team (sinds
2010).
Beste resultaten in grote rondes:
Ronde van Frankrijk: winnaar in
2011. Ronde van Italië: vijfde in
2010. Ronde van Spanje: derde in
2009.
Andere grote prestaties: winnaar
wereldbeker mountainbiken in
1998 en 1999, wereldkampioen
op de weg in 2009.
Cadel Evans leeft vol zelfver
trouwen toe naar de Tour.
Zijn ervaring van vorig jaar
doet de renner van BMC Ra
cing Team geloven in een
tweede zege op rij.
door Geert Langendorff
Cadel Evans
In het overzichtelijke leven
van Cadel Evans kwam na
zijn Tourzege van vorige zo
mer een barst. De Australiër
bereidde zich jaarlijks voor op de
solate plekken, op weggetjes waar
van alleen hij het bestaan afwist.
Dit seizoen trof hij op zijn tochten
plotseling collega's aan die zijn
werkwijze nauwkeurig naboots
ten. Evans onderging het gelaten,
maar met enige pijn in het hart.
Met de roem verdween zijn laatste
restje anonimiteit.
Evans hield nooit van aandacht.
Liever richtte hij zich op zijn
sport, al spatte het plezier niet van
zijn gelaat af. Hij verkeerde in een
opperste staat van concentratie of
leed pijn. Meer onderdelen leek
zijn repertoire niet te bevatten. In
het peloton vonden ze hem een
angsthaas, die elke vorm van risico
meed om geen flintertje energie te
verspillen. Het publiek kon zich
lastig met hem vereenzelvigen, op
een paar verdwaalde landgenoten
na. Het behalen van de wereldtitel
in 2009 zorgde voor een kleine ver
andering. Hij kreeg meer krediet
en de dikke laag vernis op zijn ziel
bladderde enigszins af Evans oog
de losser, koerste gedurfder en liet
zich vaker verleiden tot een glim
lach. Zijn triomf in Frankrijk brak
het verzet definitief Op de Ave
nue des Champs-Élysées huilde
hij van vreugde. De wereld, Austra
lië in het bijzonder, sloot de man
in zijn hart. „De mensen begrepen
ineens wie ik was en wat ik deed",
vertelt hij op een bijeenkomst
voor de pers in de Dauphiné, verre
den tussen 3 en 10 juni. „Het kost
te hen tijd me te accepteren. Nu
weten ze hoe ik in elkaar steek."
Zijn tranen in Parijs stilden hun
nieuwsgierigheid niet, zo merkte
hij snel. „Zo werkt dat, als je de
Cadel Evans kreeg vorig jaar na zijn Tourzege een heldenontvangst in Melbourne.
Tour wint. Als ik een koutje vat,
weet direct de hele wereld ervan.
Dat is prima. Ik kan er mee leven."
Persoonlijk brak hij door een on
zichtbare muur. Niet langer kwel
de hij zich met de vraag of zijn ar
beid voldoende was om de gele
trui te veroveren. „Het was een ge
weldige opluchting. Tweemaal op
rij eindigde ik als tweede. Hoewel
ik beide keren werd achtervolgd
door pech, dacht ik: 'Wat kan ik
nog meer doen?' Als ik maar een
keer geen ongeluk onderweg tegen
kwam. Dat is alles wat ik wilde."
Eenmaal over de drerrtpel kreeg
zijn zelfvertrouwen een impuls.
Aan het eeuwige sleutelen aan trai
ningsprogramma's kwam abrupt
een einde. „Ik heb me op dezelfde
manier voorbereid als vorig jaar.
Waarom veranderen, als iets goed
is?"
Evans, 35 jaar, rekent zichzelf zon
der aarzeling tot de favorieten.
„De Tour kan ik dit jaar weer win
nen. Ik vertrouw op mijn capacitei
ten. Weet je, het wordt volgens
mij makkelijker na de eerste keer."
Zijn nervositeit mag zijn afge
zwakt, zijn hang naar privacy niet.
Zuchtend: „Ik moet echt naar de
andere kant van de aardbol om er
gens te komen waar ik niet word
herkend. Mijn leven is niet veran
derd. Ik doe dezelfde dingen, ge
draag me hetzelfde als voorheen,
maar de mensen reageren wel an
ders op me. Dat maakt het lastig
niet te veranderen als persoon. Ze
kijken anders tegen je aan. Dat is
in mijn beleving niet altijd even ge
zond."
De ludieke oproep van zijn vrouw
Chiara aan Australië om een natio
nale feestdag ter ere van de Tourze
ge van haar echtgenoot in het le
ven te roepen, ontdeed hij dan
ook snel van brandstof. Als de eco
nomie er schade door zou op
lopen, hoefde het van hem niet.
„Ik gun mensen een vrije dag,
maar als ze er een boterham min
der om moeten eten, lijkt me dat
'Weet je, het wordt
volgens mij makkelijker
na de eerste keer'
geen goed idee." En zo stierf het
initiatief een stille dood.
Zijn achtergrond zit een leven van
glitter en glamour in de weg. Wie
opgroeit in Barunga, een afgelegen
dorpje in het Northern Territory
met rond de driehonderd inwo
ners, aardt lastig in een dichtbe
volkte omgeving waarin de rappe
tong regeert. Aanschurken tegen
de jetset ligt hem niet. Evans wei
gert zich zelfs 'beroemd' te noe
men. Het woord krijgt hij niet
over zijn lippen. „Laten we het er
op houden, dat ik in de publieke
belangstelling sta."
Zijn gewijzigde status bracht zijn
liefde voor het wielrennen niet in
de verdrukking. „Ik ben nog even
ambitieus als vroeger, zij het op
een iets andere manier. Ambitie
kan prestaties ook in de weg zit
ten. je honger kan de balans versto
ren, zoals misschien bij mij in het
verleden het geval was. Maar de ko
mende jaren verschijn ik zeker
nog aan de start."
Over de naderende editie heeft hij
een helder beeld. De Brit Bradley
Wiggins zou eventueel roet in het
eten kunnen gooien. De kopman
van Team Sky, winnaar van Pa-
rijs-Nice en de Dauphiné, steekt in
een bloedvorm. „Met stip de voor
naamste kandidaat voor de eindze
ge. De twee lange races tegen de
klok zijn voordelig voor hem."
Andere serieuze tegenstrevers ziet
hij niet. „Al stijgt elke Tour een be
paalde renner en diens team bo
ven zichzelf uit."
Het zwaartepunt ligt volgens hem,
weinig verrassend, in de tijdritten.
„Het is zeer waarschijnlijk dat de
Tour daarin wordt beslist. In de
bergritten verlies of win je hem
niet. Net als in de Dauphiné."
Evans ziet wel gevaar opdoemen
'Ik fiets tegenwoordig
vaak met een grote
grijns op mijn gezicht'
deur kom. Het maakt lang van
huis zijn zwaarder."
De concurrentie hoeft hier geen
moed uit te putten. „Ik kan en wil
de Tour winnen."
Mocht er onverhoopt een kink in
de kabel komen, dan ligt zijn ex
cuus al klaar. Grinnikend: „Ieder
een kopieert mijn manier van
voorbereiden. Dan had ik het
maar niet zo goed moeten doen."
foto David Crosling/EPA
op de cols. „De beklimming van
Le Grand Colombier is behoorlijk
steil en gaat over een smalle weg.
De Tour mijdt zulke Alpenpassa
ges normaliter. Het kan interes
sant worden..."
Tot de start in Luik op 30 juni
werkt Evans als een monnik zijn
schema's af Onderweg, zo vertelt
hij, kunnen passanten een opval
lend beeld ontwaren. „Ik fiets te
genwoordig vaak met een grote
grijns op mijn gezicht. Dat komt
door mijn zoontje Robel, die we
in januari hebben geadopteerd. Ik
weet dat hij op en neer springt
van vreugde als ik door de voor-
