Domineesbord is puur handwerk
SCHOUWEN-DUIVELAND
Vier jeugdteams naar landelijke finale
almanak
Oren, zien en
MAANDAG 18 juni 2012
13
Kunst uit Worpswede laat
mysterie intakt 16 en 17
Particulier heeft opdracht gegeven voor herinnering aan predikanten
dcor Melita Lanting
NIEUWERKERK - Onlangs klopte
Han van Eldik aan bij ontwerper
en restaurateur Vincent Krans in
Ouwerkerk. Hij kwam met een bij
zondere opdracht: het realiseren
van een domineesbord voor de
kerk in Noordgouwe.
De Zierikzeeënaar Van Eldik heeft
een nauwe band met de kerk van
Noordgouwe. „Mijn vader was arts
in Noordgouwe", vertelt hij. „En
ik ga daar zelf altijd naar de kerk."
Maar dat is niet de enige band.
Van Eldik senior was altijd zeer ac
tief in het dorp en de kerk. Een be
trokkenheid die Van Eldik voort
zet. Dat is de reden dat hij op
dracht heeft gegeven om een domi
neesbord te laten maken, een ca
deau voor de Driekoningenkerk
die dit jaar 550 jaar bestaat.
„Op een domineesbord komen al
le namen te staan van de predikan
ten", vertelt Vincent Krans. „Op
dit bord komen drie rijen met zes
tig namen. Dan zijn er nog acht
plaatsen leeg voor de komende
predikanten. Dat moet voorlopig
genoeg zijn." Van Eldik: „Wie
weet of de kerk dan nog bestaat."
Mocht het bord toch vol raken,
dan kan onderin nog een extra
lijst worden geplaatst.
Voor het ontwerp ging Krans kij
ken in de kerk. „Het bord moet
een beetje aansluiten bij de preek
stoel, want daar komt het naast te
hangen. De oorspronkelijke preek
stoel is eigenlijk een katholiek ge
val. Het is wel een provinciaal pro
duct, een soortgelijke preekstoel
hangt in Den Haag en die is veel
mooier uitgevoerd." Hij ontwierp
twee borden. Een die aansloot bij
de wat frivolere katholieke stijl en
een wat soberder exemplaar. Voor
die laatste is gekozen omdat dit be
ter aansluit bij de huidige protes
tantse functie van de kerk. Eenvou
dig, met simpel bewerkte lijsten.
Op de lijsten komen kleine ebben
houten knoppen. „Die heb ik met
de hand gedraaid", legt hij uit. De
grotere knoppen scheiden de
woorden die bovenaan de lijst ko
men te staan. De kleinere knopjes
versieren de lijsten aan de zijkant.
Het hout wat voor het bord ge
bruikt is, heeft al een hele Duive-
landse geschiedenis achter de rug,
vertelt Krans. „De achterwand
komt uit een antiek kabinet, gekre
gen van gitarist Dik de Koning.
Het hout komt uit de onderkast.
Er was oorspronkelijk ook nog een
bovenkast, maar die is vernield bij
een bombardement in de oorlog."
Hij wijst op een nauwelijks zicht
bare reparatie in de wand. „Hier
kan je nog de inslag zien van een
granaat. Ik heb een stuk uit de zij
kant van de lade gebruikt om dit
te repareren."
Voor het schilderen van de namen
op het bord is al een proefje ge
maakt en deze week worden de na
men op het eigenlijke bord geschil
derd. De eerste naam is R.W. de
Ridder, predikant van 1573 tot
1588. „Een monnik die zich heeft
bekeerd tot het Protestantse ge
loof', zegt Han van Eldik.
Vincent Krans aan het werk bij het nieuwe domineesbord voor de kerk in Noordgouwe
foto Ronald den Dekker
door Melita Lanting
BURGH-HAAMSTEDE - Vier jeugd-
ploegen van de Zeeuwse brand
weer zijn door naar de landelijke fi
nale. Het gaat om twee teams van
de jeugdbrandweer Westerschou-
wen en twee teams uit Goes. De
teams van Vlissingen, Sint-Philips-
land en Middelburg haalden te
weinig punten voor een finale
plaats. De wedstrijden vonden za
terdag plaats in Hoogeveen. Daar
kwamen de junioren in actie voor
een brand in een kantoor. Goes
scoorde het beste, Westerschou-
wen werd tweede. Vlissingen ein
digde op een achtste plaats.
Bij de aspiranten hogedruk (15
t/m 18 jaar) was Goes wederom de
beste. Westerschouwen werd vier
de, genoeg voor een finaleplaats.
Tip? redactie@pzc.nl
Het team uit Vlissingen werd ne
gende.
De Aspiranten lage druk kregen
een brand in een afvalverwerkings
bedrijf voor de kiezen. Hierbij
moest een slachtoffer worden ge
red. Op deze baan behaalde de
ploegen van Vlissingen en Sint Phi-
lipsland een elfde en een twaalfde
plaats. De ploeg uit Middelburg
werd negende.
Kim genoot samen met haar opa uit
Vlissingen van het zonnetje in de
tuin. Haar konijn dartelde vrolijk
rond over het gazon, terwijl ze aan
dachtig het hoofd van haar opa be
keek.
Zijn grijze snor en sikje, de rimpels,
de wallen onder de ogen, ooit zag
het er allemaal strakker uit. Vooral
bij het montuur van zijn bril en van
af de neus naar de oren. „Opa, kun
jij mij zien zonder bril", vroeg Kim.
Ja, maar met bril veel beter."
„Mijn konijn kan heel goed horen en
ruiken, maar hij wordt een beetje
blind.
„Dan moet hij ook een brilletje!"
„Ha, ha, ha, nee opa", wijzend naar
zijn hoofd, „hij heeft niet zulke
