spectrum 30
Oe-kra-ï-na'
Veertien jaar na het Goede-Vrijdag-
vredesakkoord in Noord-Ierland
blijft de dreiging van splinter
groeperingen van het Iers
Republikeins Leger 'zeer ernstig'.
Vooral het Real IRA heeft het
potentieel dood en vernietiging te
zaaien, zoals het in 1998 deed in
Omagh, de dodelijkste aanslag in
dertig jaar burgeroorlog.
Zaterdag 16 juni 2012
STANDPLAATS
evgenij is een 25-jarige inwoner
I van Charkov. Hij heeft een baan
I als IT'er en spreekt vloeiend En-
I gels. Maar over de grens is hij nog
nooit geweest, zegt hij. Ja, een
weekeindje Moskou. Maar dat zien de
meeste Oost-Oekraïners niet als bui
tenland.
Jevgenij is geen uitzondering. Een re
cent landelijk onderzoek geeft aan dat
77 procent van de Oekraïners nooit
een reis naar een ander land heeft ge
maakt. Daar komt nog eens bij dat 36
procent überhaupt de eigen regio of
provincie geen enkele keer heeft verla
ten. Jevgenij valt officieel onder de
kleine 2 procent die het lastig
vindt de vraag te beantwoorden
vanwege die diffuse verhouding
met Rusland. De respondenten
werd ook gevraagd naar hun fa
voriete land om eens te bezoe
ken: Frankrijk en Italië, gevolgd
door Egypte en Turkije, werden
aangegeven. Nederland komt
niet voor in de top tien.
Wie weet dat de verhoudingen
na deze week anders liggen. De
komst van het Nederlands Elftal
naar Charkov, in het kielzog ge
volgd door een karrenvracht aan
supporters, heeft voor een hoe
veelheid wederzijds begrip en
respect gezorgd.
Oekraïners beschouwen het Eu
ropees kampioenschap voetbal
als een enorme belevenis, een ge
voel dat pas de laatste dagen
echt sterk is geworden. Ineens
blijkt Europa naar hen toe te ko-
men. Sommige Charkovtsjanen
zijn de stad ontvlucht. Die libera
le Nederlanders zouden veel te
veel van God losgeraakt zijn.
Maar waarschijnlijk is de onderlinge
verstandhouding nog nooit zo goed
geweest als dezer dagen. Want welke
inwoner van Charkov had enig idee
van de Oranjemars, de 4,5 kilometer
lange stoet waarin de supporters van
het Vrijheidsplein naar het stadion
marcheren? En wie had verwacht dat
de Nederlanders om de 300 meter ook
nog 'Oe-kra-ï-na, Oe-kra-ï-na' zouden
scanderen? Ert zelfs zouden applaudis
seren voor hen, de duizenden lokale
mannen, vrouwen en kineren die
langs de boulevards stonden en de
oranjekleurige optocht aanschouwden
als gold het de komst van een bevrij
dingsleger?
Ondanks de nederlagen tegen Dene
marken en Duitsland vragen volwas
sen Oekraïense mannen nog steeds of
ze een oranje vlaggetje mogen heb
ben, desnoods tegen betaling. Vrou
wen willen op hun beurt op de foto
met Nederlanders die rood-wit-blau-
we schmink op hun ontblote bovenli
chaam hebben. Telefoonnummers
met de lokale jeugd worden uitgewis
seld. Ze willen hun bezoekers de stad
laten zien.
„De één noemt het van God los, maar
anderen vinden dat jullie een soort
vrijheid uitstralen die wij nog moeten
ervaren", legt Jevgenij uit, terwijl hij
meeloopt met de Oranjemars. Zelf
vraagt hij om een grote, Nederlandse
vlag. „Om op te hangen in mijn kan
toor." Hij spreekt de hoop uit ooit wel
verder dan Moskou te komen en in
het bijzonder in Amsterdam.
Dan zet de oranje enclave een nieuw
lied in: 'Charkov is van ons'. De Oek
raïners langs de kant klappen. Soms
kan meedoen zonder winnen ook be
langrijk zijn.
NOORD-IERLAND (CB)
Dublin O
door Mario Danneels
Zes weken geleden ontmantel
de de Noord-Ierse politie in
Newry een bom van 275 kilo.
De Police Service of Northern
Ireland (PSNI) zei dat het ex
plosief een 'vernietigende' impact zou heb
ben gehad. Niemand binnen een straal van
50 meter zou de ontploffing hebben over
leefd. De bom was twee keer zwaarder
dan het exemplaar dat in 1998, vier maan
den na de bezegeling van het Goede-Vrij
dagvredesakkoord, in Omagh het leven
kostte aan 29 mensen en een ongeboren
tweeling.
De bom in Newry was van dezelfde make
lij: het Real IRA (RIRA), dissidente republi
keinen die het vredesproces verwerpen en
nog steeds geweld prediken. Met als doel:
het Britse bestuur in Noord-Ierland verja
gen om beide delen van het eiland te here
nigen.
Drie jaar geleden schoot het RIRA twee
Britse soldaten dood toen die aan de poort
van hun basis pizza's kwamen afrekenen.
Deze moorden haalden internationaal de
voorpagina's. In de regio zeifis er weke
lijks nieuws over verijdelde bomaanslagen,
schietpartijen, moordpogingen en moor
den, vooral op PSNI-agenten. De PSNI in
Derry wilde 'om veiligheidsredenen' geen
interview toestaan over de aanpak van het
RIRA, maar volgens een woordvoerster
blijft de veiligheidsdreiging 'zeer ernstig'.
„Ik denk dat het RIRA, wat het ook doet,
weinig politieke successen zal hebben", al
dus Owen Paterson, de Britse staatssecreta
ris voor Noord-Ierland. „Maar ze zijn in
